یادداشت

پیام ستار سوقی به اولکامیز

پایگاه خبری اولکامیز- در پی انتشار مطلب ( بازخوانی ساوچی ) ، استاد ستار سوقی شاعر شهیر ترکمن، پیام محبت آمیز و در عین حال پر نکته خود را به اولکامیز ارسال نمود که در ذیل می خوانید:

با سلام به خبرنگار مردمی و مدیر سایت و کانال اولکامیز . سلام به همه ی انسان های اهل ذوق و هنر پرور و شعر دوست.

لطیف عزیز از اینکه در این ایام خانه نشینی و جدایی از هم و دوری از دیدار دوستان به کتابخوانی و باز خوانی کتاب مجموعه ی شعر ساوچی پرداخته اید سپاسگزارم.

به نظر بنده در سالهای قبل انقلاب تا دهه ی هفتاد و اندی مردم صحرا بیشتر با فرهنگ و ادبیات خود مآنوس بوده اند اما اکنون خیر . ساوچی در همان ایام که ویژگی های خاص  خود را دارد ، در میان مردم همزبان خود متولد شد و با آنها زیست و بالید به همین سبب اکنون هم همان نسل خودش آن را دوست دارند و می خوانند و حتی اغلب شعر هایش را از حفظ هستند.

اما نسل امروز منظورم از دهه ی هفتاد به بعد دیگر در آن فضا و حس و حال نیستند و با فرهنگ و ادبیات خود کمتر از گذشته انس و الفت دارند. متاسفانه غالبا حتی یک بند یا چند بیت شعر ترکمنی را درست نمی توانند بخوانند و کلمات و لغات زبان مادری را  متوجه نمی شوند و الا حلاوت شعر کتاب گیجه لر و بوشلوق و… هم بنظرم از ساوچی کمتر نیست بلکه بهتر و با صفا و با حال تر است. البته هستند جوانانی که به زبان و ادبیات مادری شان علاقمند هستند و در جهت یادگیری اش تلاش می کنند.

بنا به گفته ی دوستان اما نسل امروز با ادبیات خود فاصله انداخته است چون با فناوری امروز مشغول است امیدوارم با فرهنگ و ادبیات خود ببشتر آشنا شوند .

یک مطلب دیگر، حقیقت امر درست است من شعر های ساوچی را از پانزده سالگی تا ۳۰ الی ۳۵ نوشته یا سروده ام آن دنیای پاک با صفا وبا مهر محبت و مردم خالص و مخلص دیگر کم و کم از بین می رفت به دنیای شعر های گوناگون دیگر روی آوردم که حلاوت و پاکی دوران کودکی وجوانی را نداشت…                                            موفق باشید.                                                                                                ساوچی / ۳۰ آبان ۹۹

www.ulkamiz.ir

 

 

 


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

یک دیدگاه

  1. متاسفانه اگر چنانچه نسل امروزی تمایلی به فراگیری فرهنگ خود ندارد ، اگر ادعا کنیم بسیاری از پیشگامان فرهنگی نیز خود در دام رفاه طلبی ، بی تفاوتی و دوری از دوستان و همفکرانی که امروزه حال خوبی ندارند گرفتار شدند بی راهه نگفتیم .با هزاران تاسف بسیاری از این فرهیختگان دوست دارند در خانه ای را زنند که سفره آن رنگین و سنگین باشد و دیگر شاید مشکلات روزگار آنان را مستاصل کرده دیگر حوصله دوستان دیروزشان را ندارند و میخواهند کمی بیاسایند و …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا