به کجا می رویم؟
پایگاه خبری اولکامیز- گفتاری از جلال گل * : وبگردی در فضای مجازی درکنار کار و زندگی روزمره ام تقریباً میشه گفت که کار هر روز من برای سرکشی به سایت ها و کانالهای معتبر است .
چند روز قبل مطلبی نسبتاً کوتاه اما یه دنیا در آن شرمساری نهفته را دیدم تا جایی که کشور کهن ایران را به حدی از عرش به فرش نشانده که تصور آن حتی برای مردم دور از سیاست قابل هضم نیست.
ناخود آگاه مطلب را با صدای بلند با حالتی آشفته و سراسیمه برای اطرافیانم خواندم سکوتی بر فضا حاکم شد همه با عشق و علاقه گوش فرا میدادند تا اینکه خوندن من برای دوستان تمام شد.
یکی از دوستان هم سن پدرم با پوزخندی آرام گفت: فلان جان کجای کاری این موارد که تازگی نداره گوش های ما که به این اختلاس ها عادت کرده حسرت آن جز فنا دادن وقت خود برای اینگونه موارد نیست .
با خودم گفتم خدایا اینقدر اختلاس و نابسامانی اقتصادی رواج پیداکرده که افرادی که در فضای مجازی سیر نمی کنند از اتفاقات به وجود اومده تعجب نمیکنند که هیچ حتی حسرت آن را هم نمیخورند میگن هرچه که شد که شد این یکی هم روش آخر این را باید باور کنیم که هر نمک نشناسی یا کشور به فرض دوست و شریک تجاری و سیاسی ما درحال تاراج پول های بیت المال است تا کی اینقدر یأس و نامیدی در جامعه به وجود آید؟
هر روز درحال افزایش تکدی گری و زباله گردی در کشوری باشیم درحالی که از لحاظ ذخایر منابع استخراجی جزو چندکشور ثروتمند دنیا هستیم ولی هیچ گونه برخوردی به آن صورت که در قانون اساسی ذکر شده بر رفتار اخلال گران اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی اعمال نمی شود. بعضا چند کشور به فرض دوست و شریک سیاسی و اقتصادی ما درحال رقابت برای تصاحب بیشتر اموال ایران درحال ربودن سبقت بر دیگری هستند.
به این حد رسیدیم که کشور چین در ازای خرید نفت به میزان قابل توجهی بدهی هم دارد اگر اشتباه نکنم در جای که این مطلب را خوندم اشاره به روزنامه جهان صنعت داشت که مبلغ آن را در حدود ۲۰ میلیارد دلار تخمین زده که بیشتر این مبالغ بدهی بابت فروش و انتقال نفت عنوان شده است.
پس این سوال اساسی مطرح میشود که آیا ایران در قبال طلب خود از فروش یا انتقال نفت پول آن را دریافت میکند؟ اگر هم دریافت میکند در کدام امور صرف و هزینه میشود؟لیکن همگان بر این باور هستیم با این اوضاع اسفناک اقتصادی و ناهنجاری‌های اجتماعی و فرهنگی صرف این امور نمیشود اگر میشد این گونه محتاج نان شب نبودیم.
کشور چین برای پرداخت بدهی هنگفتی که از راه انتقال و خرید نفت کشور در صدد قالب کردن اجناس منجول واز رده خارج شده خود برای ایران است؟ واکنش دولتمردان در برابر این اعمال چیست؟ و هزاران سئوال دیگر…
این هم یک نمونه از هم پیمانان ما که در حال ضربه زدن به ما هستند به جای اینکه یاری رسان ما باشند.
مدتی پیش هم رئیس جمهور از کلمه اگر هفت میلیارد دلار ازمنابع مسدود شده ایران در خارج از کشور آزاد شود نرخ دلار به زیر ۱۶ هزار تومان خواهد رسید ولی این وعده محقق نشد باز دلار در مسیر صعودی قرار گرفت حالا اشاره ریاست محترم جمهور به کدام یک از منابع مسدود شده است؟
جای بسی تأمل دارد هر کدوم از کشورها انگار از غنایم منابع نفتی سهمی دارندکه بدهی آنها درحال سربه فلک کشیدن است.
در عراق نزدیک ۲تا ۳میلیادر دلار، در کره جنونی نزدیک ۹/۲ میلیارد دلار، از روسیه هنوز رقمی بعنوان طلب منتشر نشده یا هم شده باشه ولی من ندیدم ولی یقن حاصل فرمائید که آنها هم بدهکار به ایران هستند.
تا دیر نشده برای رهایی از زندگی اسفناک مردم قدمی بردارید تا زندگی خان و رعیتی بیش از این نهادینه نشود جامعه را بر اصل دمکراسی برگردانید تا حکومت مردم به مردم حاصل و نهادینه شود . *عضو تحریریه سایت اولکامیز
www..ulkamiz.ir
