به یاد دکتر جلیل بدراقی

پایگاه خبری اولکامیز- گفتاری از طاهر سارلی : ترکمن ها در تاریخ انسانهای بزرگی به جامعه بشری تحویل دادند که هرکدام سرگذشتی دارند و یادگارهایی برجای گذاشتند ، یکی از این مردان بزرگ عصر حاضر جناب دکتر عبدالجلیل بدراقی بود استاد دانشگاه شهید بهشتی و هیئت علمی دانشگاه جهاد دانشگاهی تهران  که جزء ۵ نفر پژوهشگر برتر کشور بودند که در زمان حیات مورد تشویق و تقدیر فراوان قرار گرفت و مایه مباهات ترکمن ها بودند،

درگذشت ایشان را اساتید و روسای دانشگاه ها ، ضایعه اسفناک برای پژوهش و علم در ایران توصیف نمودند، ایشان اولین کسی هست که در اوایل دهه شصت در تهران در بین ترکمن ها نماز جماعت و تراویح برپا کرد و در واقع این عمل نیک را از خود به یادگار گذاشت، اساتید ، پژوهشگران ، دانشجویان و افراد سیاسی زیادی به خانه ایشان رفت و آمد میکردند و از ایشان مشاوره و راهنمایی دریافت میکردند.

در حین مطالعه علوم طبیعی و مادی کتب مذهبی زیادی مطالعه میکرد و بر قران و بعضی احادیث تسلط کافی داشت و انسان متدین متمدن بود و تدین را مانع ترقی نمیدید بلکه میگفت دین پایه تمدن و تجدد است اما دین را باید مطالعه کامل بکنیم تا به این موضوع پی ببریم .

روزی یکی از دوستان در منزلش مراسم مذهبی برگذار کرد از بنده خواست دکتر بدراقی را به این مراسم بیاورم چون دعوت خودش را اجابت نکرده و گفته بود کار دارم و مشغول تحقیق و مطالعه هستم، رفتم منزلش و ایشان را به آن مراسم دعوت کردم و گفتم اگر شما نیایید بنده هم حضور نمی یابم و داشتم با حرارت صحبت میکردم که باید بزرگان در کارهای نیک و در جمع ها حاضر باشند و خوذشان را معرفی کنند تا دیگر ترکمن ها آنها را الگو قرار دهند و…،

مرحوم تقریبا ۵ دقیقه کامل خندیدند ، با تعجب پرسیدم کجای حرفهای من خنده دارد؟!  پاسخ دادند حرفات خنده دار نیست حقیقت هست و به دل می نشیند، در لابلای حرارت حرفات و حرکاتت جوانی خودم را دیدم و خنده ام گرفت، در جوانی من هم مثل تو بودم ، پرکار، پر حرارت ، یاد اون روزا افتادم و خاطراتی که برام بخشی از آن خنده دار بود، گفت طاهر جان بدون شوخی من در حرکاتت جوانی خودم را میبینم .

برادرم احمد از شما خیلی تعریف میکرد احمدجان برادر کوچکم هست اما مانند پسرم بزرگ کردم ، تو را خیلی دوست داره و تعریفتو میکنه و … بنده تشکر کردم و گفتم احمد لطف دارند و بلند شدم دستش را گرفتم گفتم بلند شو بهانه هم نیار بریم که میخوام بخش بیشتری از جوانی ات را ببینی، گفت شما بروید و من با نورمحمد جاوید میام .

یادش بخیر آنجا آمدند به زبان عربی کلی دعا خواندند، بعضی از اساتید متاسفانه وقتی بجایی میرسند از دین فاصله میگیرند، دکتر جلیل بدراقی مخالف این دیدگاه بود و علت آن را عدم مطالعه و تحقیق و تفحص در دین میدانستند، متاسفانه بنده شنیدم دانشگاه جهاد دانشگاهی و دیگر سازمان هایی که دکتر با آنجا همکاری داشتند ایشان را فراموش کردند و در زنده نگه داشتن نامش و رسیدگی به بازماندگانش کم کاری میکنند که مایه تاسف است.

اکنون در آستانه اولین سالگرد این مرد دانشمند مسلمان ترکمن هستیم روحشان شاد و یادشان گرامی باد. الله سبحانه و تعالی خانواده اش را در پناه خود محفوظ بدارد، یادش بخیر ، راهش مستدام باد.

www.ulkamiz.ir