بیانیه دبیرکل «جبهه متحد همدلان صحرا
پایگاه خبری اولکامیز – بیانیه دبیرکل «جبهه متحد همدلان صحرا» در خصوص «بیانیه شورای راهبردی اهل سنت» در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ را در ذیل می خوانید :
با سلام و احترام
بنده محب عالم و بعد از آن محب ایران و بعد از آن محب خاک پاک ترکمن صحرا هستم. چه کنم، حرف دگر یاد نداد، استادم!
بدینوسیله به اطلاع مردم عزیز و اهل سنت و اقلیت های قومی ایران می‌رساند. در شرایط حساس کنونی، شورای راهبردی اهل سنت که معلوم نیست از طرف چه کسی و با کدام ساز و کاری افراد آن انتخاب شده اند، بیانیه ای دور از اخلاق سیاسی و انتخاباتی بدون در نظر گرفتن تمام جوانب امر، صادر نموده اند که با مخالفت اکثریت قریب به اتفاق نخبگان و روشنفکران سیاسی اهل سنت قرار گرفته است.
در اینجا، لازم دیدم فارغ از مشارکت حداقلی یا حداکثری مردم، ضمن احترام به نظر دیگران، نکاتی را یادآور شوم :
وقتی ما، اهل سنت و اقوام و اقلیت ها در دوره های پیشین در انتخابات ریاست جمهوری از یک تفکر و اندیشه ای خاص حمایت نموده ایم و اکنون به خاطر آزردگی خاطر از دولت مورد حمایت خویش، دلسردی در اهل سنت ایجاد شده و اگر می خواهیم این دل آزردگی را نشان دهیم، دلیلی ندارد در این دوره از تفکر و اندیشه اصلاح گری خود دست بکشیم. چون اصلاح گری یک جریان سیاسی و تاریخی است،.
در اکثر کشورهای در حال توسعه و کشورهایی که انقلاب سیاسی و اجتماعی در آنان اتفاق افتاده، تا به تدریج با تغییر و اصلاح امورات جامعه به سمت و سوی دموکراسی آرمانی که مورد وثوق همگان است، پیش برویم تا در آینده، با برقراری بیشتر عدالت اجتماعی و آزادی های مدنی و مذهبی در جامعه، نیازی به سهم خواهی نباشد.
در جایی که شایسته سالاری است، انسان نیازی به سهم خواهی پیدا نمی کند. چون وضعیت جامعه را دموکراتیک می بیند، چون آدمیان از هر قوم و زبان از حقوق برابر برخوردار خواهند بود!
ما، باید بین جبهه اصلاحات و اصلاح طلبان فرق بگذاریم. آدمای منفعت طلب و سودجو در بین تمام ملت ها و قومیت ها و حتی بین جناح های مختلف فکری در طول تاریخ، همیشه بوده اند و خواهند بود و ما نباید به خاطر عملکرد آنان، اصول و جهت فکری خود را فراموش کنیم!
ما نباید به خاطر امتیازات سیاسی و مادی دولتمردان و حاکمان، اهداف مقدس و آرمان های خود را رها کنیم.
منظور از بیان چند جمله بالا این بود که ما نباید تحت شرایط مختلف جامعه، اصول سیاست ورزی را زیر پا بگذاریم و از اندیشه های آرمانی خود فاصله بگیریم، اگر در فکر منفعت جامعه باشیم.
ما، این اندیشه و تفکر را به راحتی کسب نکرده ایم که به راحتی از دست بدهیم. این تفکر شما، حاصل سالها تجربه اندوزی در سیاست و اجتماع بوده است.
بنابراین، از همه سیاستمداران اهل سنت و اقوام به عنوان یک برادر کوچک اهل ترکمن صحرا می خواهم که به اصول و اندیشه اصلاح گری خویش پایبند باشیم. و اگر قرار است از یک کاندیدایی در انتخابات ریاست جمهوری حمایت به عمل آوریم، فقط یک راه پیش رو داریم ( حمایت از دکتر همتی یا دکتر مهرعلیزاده)، فارغ از اینکه رأی آوری داشته باشند یا خیر! که بستگی به حضور حداکثری مردم ایران دارد.
تصمیم گیری و تصمیم سازی های ما، در تاریخ ثبت خواهد شد و آیندگان در مورد آن قضاوت خواهند کرد.
آیا وقت آن نرسیده است که دست در دست هم دهیم و راهی را انتخاب کنیم که؛
«خود راه، بگویدت که چون باید رفت»
با کمال احترام
عبدالغفار رادمهر
دبیرکل «جبهه متحد همدلان صحرا» ۲۵خردادماه ۱۴۰۰
www.ulkamiz.ir
کاک حسن امینی نیز از وجود چنین شورایی اظهار بی اطلاعی نموده اند. و مولوی عبدالحمید نیز آقای محسن رضایی را پسند کرده اند.
شرکت در رای گیری نه انتخابات، پذیرش تحقیر مقدّر است، آن هم با شدتی بیش از دوره‌های گذشته‌ی رأی‌گیری، نکته این است که می‌خواهند برای منتخبان خودشان رأی بگیرند. و ما نباید به این تحقیر تن دهیم.
اگر دستگاه در موقعیتی قرار داشت که زیر فشار بحران درونی و مقاومت بیرونی پذیرفته بود کسانی در میان کاندیداها باشند که از سیاست حاکم فاصله‌ی محسوسی گرفته باشند، می‌شد فکر کرد که بهتر است رأی دهیم به آنکه از نظر نظام ناصالح‌تر است. معیار، فاصله‌ی محسوس روشن است: دفاع از جمهوریت و حق انتخاب مردم. اکنون چنین بحثی مطرح نیست. با حالتی تحقیرآمیز هر کسی را که ناصالح می‌دانستند، حذف کردند و حالا ما را درگیر این بحث حقارت‌بار کرده‌اند که این بهتر است یا آن.
عزّتِ نفس منش است، فرهنگ است. در برابر آن «نرمال» بودنِ تن دادن به تحقیر قرار دارد، ابتذال قرار دارد، عادی دانستن شرّ، مشارکت در شرّ. محمد رضا نیکفر