یادداشت

فلسفه قربانی

قربانی یادگار و خاطره ابراهیمی

پایگاه خبری اولکامیز- خداوند متعال تمام افعال و اعمال حضرت ابراهیم علیه‌السلام را پسندیده و آنها را برای امت آن حضرت صلی‌الله‌علیه‌وسلم مشروع قرار داد، بخصوص اعمالی که به حج و قربانی متعلق هستند، تا نام گرامی ‌آن ابرمرد تاریخ برای همیشه جاویدان بماند و کلام ربانی در حق ایشان صادق آید.

الله تعالی بعد از بیان واقعه آزمایش بزرگ می‌فرماید: «وترکنا علیه فی الاخرین سلام علی ابراهیم» و نام نیک او را در امتهای بعد باقی نهادیم، سلامتی باد بر ابراهیم.
از زمان قدیم رسم توده ملت‌هاست که جهت زنده نگهداشتن کارنامه‌های بزرگواران و فاتحان، دولتمردان و نامدارن، بناها، ساختمانها و مناره‌ها یا مجسمه‌هایی به طور یادگار می‌سازند.

هر چند آنها مستحکم باشند باز هم شکار حوادث روزگار خواهند شد؛ اما دین اسلام در این سلسله بعضی اعمال را مشروع قرار داده که با آن شخصیت ارتباط خاصی دارند که نه تنها با انجام آن اعمال ثواب می‌رسد بلکه سیرت و زندگانی، فداکاری و مجاهده‌های آن شخصیت در ذهن ترسیم می‌گردد، تا آنها را مشعل راه خویش قرار داده و خود را جهت عمل و دعوت به راه حق آماده سازد.

عمل مبارک «قربانی» یعنی مال و متاع، تن، سن و وطن و همه آنچه را دارد به خاطر رضایت خداوند قربان کند و از آنها بگذرد. بطور خلاصه نفس و هوای انسان مانند گوسفند کشته شود تا رضای الهی حاصل گردد.

گزیده ای از مطلب دکتر عبیدالله بنی کمال بنقل از سنی آنلاین

ارسال از : ملا دانیال پقه

www.ulkamiz.ir


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا