مسئولیت، نه در کلام که در اقدام سنجیده می‌شود
پایگاه خبری اولکامیز – متین نیازی: در روزهایی که جامعه ترکمن‌صحرا داغدار جان‌باختن یکی از جوانان چابکسوار خود در میدان سوارکاری بندرترکمن است، انتشار یادداشتی از سوی آقای حاجی‌گلدی کر، معاون پیشین استاندار گلستان، درباره کمبود امکانات و بی‌توجهی به میادین سوارکاری، هرچند در ظاهر همدلانه است، اما نمی‌توان از کنار یک واقعیت اساسی به‌سادگی عبور کرد
این حرف‌ها وقتی از زبان کسی بیان می‌شود که خود سال‌ها در جایگاه عالی‌ترین سطوح اجرایی استان بوده، نه فقط یک یادداشت که سندی از مسئولیت‌گریزی تاریخی‌ست.
آقای کر در جایگاه معاونت استاندار، کم‌کم با تمام ظرفیت‌های بودجه‌ای، اجرایی و نظارتی استان آشنا بودند. مجموعه‌هایی که امروز از فرسودگی و نبود استاندارد می‌نالد، در همان دوران نیز دچار همین معضلات بودند. اگر امروز از «گوش ناشنوا» و «بی‌توجهی مسئولان» سخن می‌گویند، پرسش ساده ولی جدی مردم این است: در آن زمان، صدای خودتان برای استانداردسازی کجا بود؟ چه اقدامی کردید؟ چه گزارشی ارائه شد؟
میدان‌های سوارکاری ترکمن‌صحرا، سال‌هاست در وضعیت نابسامان قرار دارند. پیست‌های خاکی، اصطبل‌های نیمه‌ویران، نبود روشنایی و بیمه و تجهیزات ایمنی، همه و همه حاصل سال‌ها بی‌توجهی مدیریتی‌ست؛ و مسئولیت آن نه فقط متوجه مسئولان فعلی، که بر عهده‌ی همه‌ی مدیران گذشته از جمله جناب‌عالی نیز هست.
بی‌تردید دغدغه‌مندی نسبت به فرهنگ اسب‌دوانی ترکمن‌صحرا، ستودنی است. اما دلسوزی واقعی آن است که در زمان مسئولیت، به اقدام منجر شود؛ نه آنکه در پایان مسیر، با انتشار یادداشتی از جنس گلایه، ذهن افکار عمومی را از گذشته‌ای بی‌ثمر منحرف کند.
مردم امروز نیازمند بازسازی اعتماد هستند؛ و این اعتماد، نه با ابراز تأسف‌های دیرهنگام، بلکه با پذیرش صریح مسئولیت‌های گذشته احیا خواهد شد.
واقعیت آن است که فرهنگ ترکمن‌صحرا، اسب‌دوانی‌اش، و جوانانش، نیازمند اراده‌ای راسخ و مدیریتی پاسخگو هستند. نه یادداشت‌های دیرهنگام، بلکه پیگیری‌های بهنگام، اعتبار یک مسئول را می‌سازد.
و شاید بهتر باشد قبل از آنکه بار دیگر بنویسیم “چرا صدای مردم شنیده نمی‌شود”، با شجاعت بپذیریم که در روزگار مسئولیت، خودمان چه اندازه شنوا بودیم.
www.ulkamiz.ir
