نوشته ای برای همکار فرهنگی ام قره جه سیدقلی
پایگاه خبری اولکامیز -رحیم قلی رستمی : این نوشته بخاطر برگزاری مراسم تجلیل و احترام از همکار محترم آقای قره جه سیدقلی از طرف این جانب بازنشسته فرهنگی آموزش و پرورش شهرستان گنبدکاووس دبیر جغرافیای طبیعی (علمی) مسطور شده است.
سلام بر حضار محترم و حضار محترمه، من هم بسیار خوشحالم که در این دورهمی شرکت کردم. بعلت ضیق وقت بنده اطاله کلام نمی کنم چون جلسه ارج و مقام معلم است.
می دانیم که صبغه معلم به هیچ وجه من الوجود پاک شدنی نیست چرا که معلم نفس را زنده می کند، فکر را روشن و همانا جهل را از بین می برد. آن معلم است که در اردوگاه فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی گام نهاده و ایده و تخصص را در وجود جامعه ایجاد نموده و انسان بودن و انسانیت را در عرق وجودی خود و دیگران همواره به یدک می کشد و توان گفت: تخصص، پایگاه امن صراحت.
آفرین بر چنین دانش آموختگان فرهیخته دوران گذشته آقای قره جه سیدقلی از سراب با سبوی پر آمده و از زمزمه های علم درس شیرین تاریخ ایشان فیض بردند و این جلسه را بپاس خدمات و قدردانی از معلم گرامی خودشان تشکیل دادند تا باشد تداعی معانی از دوران سپری شده او شود. ما جملگی صحت و تندرستی و بقای عمر با عزت برای آن معلم دلسوز و تلاشگر را از ایزد منان خواستاریم.
در نهایت آرزو داریم که این حرکات و افکار انسان دوستانه برای دیگران الگو باشد.
هر که ناموخت از گذشت روزگار هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار «رودکی»
این نشست و برخاست اثرگذار است. قدر باید دانست، سفر باید کرد. چرا که گویند: بسیار سفر باید تا پخته شود خامی. به همین علت سعدی نسبت به سایر شاعران بسیار سفر می کرده و انسانیت را در شعر خود گنجانده است:
بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی بدرد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
تو کر محنت دیگران بیغمی نشاید که نامت نهند آدمی
www.ulkamiz.ir
