چرا بی تفاوت شده‌ایم؟
پایگاه خبری اولکامیز – آناحاجی طبری نیا ، بندرترکمن:
این روزها خبر مرگ جوانان موتور سوار آرامش روحی و روانی مردم ترکمن صحرا را بر هم زده است همگان آشفته و نگران این اتفاق نا میمون هستند تا کی می‌خواهیم نظاره‌گر پرپر شدن عزیزانمان باشیم؟
آی مردم این یک آفت است در جامعه ما بیماری کرونا تا این حد جوانان ما را نکشت چرابی‌تفاوت شده‌ایم انگار عقل و هوش خود را دست داده‌ایم و گیج و مبهوت شده‌ایم !
مگر نمی‌بینید مگر نمی‌شنوید که هر روز جوانان ما طعمه موتور می‌شوند درست است که جوانان ترکمن به خاطر ارث بردن از نیاکان و ژن خود علاقه وافری به کورس دارند چرا که نیاکان ما با اسبان تیزپا کورس می‌گذاشتند و امروز هم فرزندان آن نیاکان برای تخلیه هیجانات خود بدون توجه به عواقب خطرناک آن با موتور مرگ کورس می‌گذارند و با جان خود بازی می‌کنند.
شکی نیست که خانواده‌ها باید جوان خود را کنترل کنند و آنان را از عواقب خطرناک موتور سواری متقاعد سازند اما اینکه چرا مسئولان به این حوادث بی تفاوت هستند و اقدام شایسته‌ای انجام نمی‌دهند پذیرفتنی نیست و جای سوال دارد .
در این مرگ و میر فقط جوان متوفی و خانواده مقصر نیستند بلکه مسئولان هم به علت بی‌توجهی و غفلت از ایجاد اماکن مناسب مقصر هستند .احداث پیست موتور سواری منطقی‌ترین راهی است که برای تخلیه هیجانات جوانان باید احداث شود اگر این روال ادامه یابد دیری نمی‌کشد که نسل جوان ما کاهش می‌یابد و جامعه ترکمن پیر می‌شود هیچ می‌دانید که جامعه پیر چه مشکلات و سختی‌هایی دارد؟
در جامعه پیر پدران و مادران پیر برای دستگیری و کمک در امور روزمره کسی را نخواهند داشت. در جامعه یک جنسیتی دختران برای تشکیل خانواده مشکل خواهند داشت.
آقای نیروی انتظامی موتورهای اسقاطی را به جوانان ترکمن نفروشید چون آنها با این موتورها با جان و زندگی خود خودشان بازی می‌کنند و خانواده‌ها را در داغی فراموش نشدنی تنها می‌گذارند.
آقایان به هر طریق شده جلوی این مرگ و میر را بگیریم و در تله خودساخته گرفتار نشویم در شهر و روستا افراد با نفوذ دست به کار شوند روحانیون، ریش سفیدان، شوراها، دهیاران همه و همه دست به دست هم دهیم تا علاجی به این معضل خانمانسوزپیدا کنیم اگر شده برای عبرت دیگران تصویر جوانان متوفی و صحنه های تصادف را در معابر عمومی و دید همگان بگذاریم تا عبرتی باشد برای دیگران بیش از این نظاره‌گر پرپر شدن جوانانمان نباشیم که برای بزرگ کردن آنها ها سختی ها کشیده‌ایم و خون دل‌ها خورده‌ایم و آرزوها داشته‌ایم. اینان ثمره زندگی ما هستند لذا سزاوار نیست در یک چشم بستن از دست بدهیم و در عزایش خون دل بخوریم.
منبع – ماهنامه ترکمن دیار شماره بیست و هفتم
www.ulkamiz.ir
