گزارش

برای اکتای

 پایگاه خبری اولکامیز – اواسط دهه هشتاد بود که به خاطر نیاز جامعه پیرامونی برای انتشار اخبار و رویدادهای منطقه و  اطلاع رسانی مسائل و مشکلات و مطالبات مردم و معرفی فرهنگ و آداب و هنر و ادبیات ترکمن با همراهی دو تن از دانشجویان علاقمند سایت اولکامیز را راه اندازی کردیم. آن زمان تعداد سایت ها در منطقه اندک بود.

چند سال از فعالیت ما می گذشت که سایت ترکمن سسی هم به میدان آمد. موسس آن اکتای قلیچ تقانی بود. فرزند مرحوم آنه قربان قلیچ تقانی هنرمند قدیمی رادیو گرگان.

 اکتای در گرگان زندگی می کرد و من در گنبد. او را نمی شناختم . فقط چند بار تلفنی با هم گفتگو کرده بودیم.

اوایل دهه نود برای اولین بار  او  را در آق قلا، مجلس ترحیم دوست فرهنگی و رسانه ای ام مرحوم عثمان اکرامی عضو تحریریه سایت اولکامیز دیدم.

 پس از آن یک روز اکتای به من زنگ زد و گفت: آقای ایزدی میخواهم ببینمت، کار مهمی با شما دارم. 

گفتم: آخر هفته به دانشگاه بیایید با هم صحبت کنیم.

آن زمان در رشته زبان و ادبیات فارسی کارشناسی ارشد در دانشگاه آزاد گرگان تحصیل می کردم .

اکتای به دانشگاه آمد و با روی خوش گفت: به خبرنگار و گزارشگر فعال و توانمند نیاز داریم. از شما می خواهیم که با ما کار کنید حق التحریر هم می پردازیم. اسپانسر هم داریم.

من بخاطر دلبستگی و احساس مسئولیت در قبال رسانه ام، پیشنهادش را نپذیرفتم.

پس از آن همدیگر را چند بار در ایام تبلیغات انتخاباتی دیدیم.

اکتای جوانی دلسوز و دغدغه مند بود. آرزوها در سر داشت. دلش برای توسعه منطقه و اعتلای فرهنگ و هنر و ادبیات ترکمن می تپید.

سال ۱۳۹۵ بود که او دیگر فعالیت رسانه ای را ادامه نداد و سایتش را  به نورمحمد دانشمند که دامادشان بود واگذار کرد.

 

بعدها  او را ندیدم تا اینکه ظهرگاه دوازدهم مهر ۱۴۰۱ دوستم نعمت الله نبوی نژاد که از خویشاوندانش بود خبر فوتش را داد.

باورم نشد ولی می دانستم که مرگ ناگهان می آید و همه باید آن اتفاق تلخ را تجربه کنیم و آماده روز موعود آماده باشیم.

ساعت ۳ بعدالظهر آن روز برای شرکت در نماز جنازه اش به مسجد محمد طاغان آخوند رفتم از بچه های رسانه فقط چند نفری آمده بودند فریدون قارئی، بهروز بابایی و . ..

از فعالین اجتماعی هم مجید چپرلی و . .   .

در محوطه مسجد جمعیت زیاد نبود. بیشتر از گنبد و حومه بودند و برخی از گرگان و کوموش دفه. امام جمعه کوموش دفه نیردر میان جمعیت حضور داشت.

دوستم گفت: پدر اکتای نوه دختری بایرام گلدی آخوند نبوی نژاد روحانی بزرگ کوموش دفه است. ما با هم خویشاوند سببی هستیم.

پیکر بی جانش را با نیسان آبی آوردند. رویش پارچه قرمز کشیده بودند. بر کنار تابوت فرزندش محمد امین ( آنه قربان ) و برادرش جغتای و نزدیکانش  حضور داشتند. سرها به پایین و دیده ها گریان. لحظات سخت و سنگینی بود.

پس از نماز، تابوت را از زمین بلند کردند و بر دوش گذاشتند. در آن هنگام بر میت دستی کشیدم و « انا لله و انا الیه راجعون » را بر زبان جاری ساختم و این آخرین دیدار ما بود.

سپس پیکر بی جانش را به سوی گورستان « چرکی صوفی » بردند، همان جا که پدر شاعرش در آغوش خاک آرمیده بود. جمعیت حاضر آرام نشستند و قاری « تبارک » را با لحن زیبا و شتابناک قرائت کرد. همگان از سر صدق و خلوص دعاها نثار آن مرحوم کردند.خدایش رحمت کناد.

عبداللطیف ایزدی

www.ulkamiz.ir


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا