افکار پیر در شهر مدرن!
پایگاه خبری اولکامیز – عطا محمد فروز
شهر ۲۰۰ هزار نفری گنبد دیگر آن شهر سابق نیست، خانه های بزرگ و آجری آن جای خود را به آپارتمان هایی بزرگ و مرتفع داده است. ساکنینش به کمک پلتفرم های جابجایی در اندک زمانی از این گوشه شهر به گوشه دیگر آن می روند. دیگر کمتر کسی یافت می شود که با بیل و کلنگ دنبال روزی خود را بگردد و در عوض چه بسا افرادی که با کلیپ هایی چند ثانیه ای می توانند در آن واحد میلیون ها تومان، کسب درامد کنند.
از زمان دولت اصلاحات که تصمیم بر این گرفته شد تا اداره شهرها از دولت به مردم منتقل شود و صندوقی به صندوق های آرا کشور اضافه شود. متأسفانه این مسئله؛ راه انحراف در پیش گرفت طوری که مقدرات شهرها در اختیار نیروهایی قرار گرفت که به نظر می رسد توسط برآیندی از رابطه، پول و قدرت و شهرت در مصدر کار قرار گرفته بودند. و سیاه لشکری از معلمان و بازنشستگان و کارمندان دولت که به میدان آمدند تا به کرسی های فریبنده آن تکیه بزنند در حالیکه ناآگاهانه در زمین ارباب قدرت بازی کردند و با چند شقه کردن آرا جلو شکل گیری و بالندگی این نهال نوپا را گرفتند.
عملکرد این سه قشر گرامی در شش دوره گدشته شورای گنبد مؤید این نکته است که متأسفانه فکر نویی در اداره شهر خلق نشد و شهر هر روز راه پسرفت و عقبگرد را در پیش گرفت در حالی که ساختمانها ی شهر نو و مردم روز به روز آنلاین تر می شدند ولی عنصر برنامه ریزی توسعه کمی و کیفی شهر هر روز کم و کمتر؛ گم و گمتر می شد.
معلم با حضور در شورا دنبال پرکردن فاصله معیشتی خود با دیگر کارمندان برآمد و کارمندان ادارات دیگر نیز به جای دلسوزی برای شهر دنبال اشغال کرسی های ریاست ادارات متبوع خود بودند تا از قبل آن برای خود اسم و رسمی دست و پا کنند. بازنشسته ها هم با شعار هر چی قدیمی اش خوبه، هر نوع ابتکاری را در نطفه خفه کردند و این بود که شهر بدین صورت درآمد.
بنابراین چه بهتر خواهد بود که در دوره روبرو برای یک بار هم که شده این سه قشر عزیز میدان را برای جوانان خالی کنند تا انرژی جوانان در کنار ریسک و ابتکارشان گره ای از گره های بی پایان شهر را بگشاید و زندگی را برای شهروندان گنبدی کمی مطلوبتر از گذشته نماید.
www.ulkamiz.ir