ترکمن امروز را دوست داشته باشیم
پایگاه خبری اولکامیز – صفا جعفری ندیم:
نسل امروزم را چگونه تعریف کنم
نسلی که سوخت ، اما ساخت
نسلی که جنگید و تسلیم نشد
نسلی که آموخت و دنیای دانش را به تسخیر خود درآورد.
نسلی که تفکر تعاملی، نگاه جهانی و عمل منطقه ای را به زیباترین شکل ممکن به منصه ظهور رسانید.
نسلی که در میانه هجمه های جهانی و تنگ نظری های داخلی ، هنوز هم برای زبان، فرهنگ ، هنر و آئین های اعتقادی و مذهببیش با ظرافت و هنرمندی ایستاده می جنگد.
آری این گونه است برادر دوران ترکمن و قاچ اورش در تاریخ بسر رسیده است ؛ اما همان ترکمن شجاع که برای دفاع از حق و ناموس و شرف خود پای در رکاب اسبان تیز تک در دل سیاهی شبهای تاریک ترکمن می تاخت امروز اما مسلح به سلاحی است که کمتر دشمنی یارای خلع سلاح او را ندارد.
ترکمن امروز مجهز به علم روز ، سواد رسانه ای و هنر تبادل فکر و اندیشه شده است.
دنیای امروز مسیر شتابان خود را می رود و ترکمن امروز هم از قافله عقب نمانده و نخواهد ماند.
ترکمن باید در سیر تحول و تطور تاریخی خود راه خود را به سوی تعالی و رشد و توسعه همه جانبه طی کند .
ما نسلی هستیم که در مرکز ادعای کمک به برقراری عدالت بودیم اما هنوز طعم شیرین عدالت در شئون زندگی ما خالی است.
ما طعم عدالت در سرمایه گذاری ملی، به کارگیری نخبگان ، و افزایش مشارکت هایمان را نچشیدیم.
آری کلاه و لباس ترکپنی نشانه اوج احترام ما به مهمانان و داخل شوندگان به آق اوی های ماست ، اما این کلاه و افتخار ان حرمت و قداست دارد و امید که قدر کلاه و لباس و نان و نمک ترکمن را بدانیم.
ما در این پهنه و پهن دشت زیبای ترکمن با همه وجود نغمه زندگی را با نوای ” دوتار” ساز می کنیم…
اری اگر چه رسانه ها و تلویزیونها و زرق و برق مجازی برخی جوانان ما را محسور و مقهور خود کرده است اما ما هنوز هم” قرمز دون” و ” بخارا تلپک” را بخشی از هویت خویش می دانیم و البته ریزش ها و نو شدن ها داریم و این ها را نشانه پویایی و رویش و جوانه زدن خویش می دانیم…
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقی است می مانم
من از اینجا چه می خواهم ، نمی دانم
اما عاشق این خاک تف دیده و خشک و صبورم…
اری با همه جان و تنم عاشق این وطنم.
www.ulkamiz.ir
