پایگاه خبری اولکامیز – از زمانی که در خیابان فرخ نیا واقع در کناره های امامزاده یحیی بن زید و در نزدیکی شهر تاریخی جرجان زندگی می کنم این مرد شریف و بزرگوار را می شناسم.
همیشه مورد لطف و محبت بی دریغش بودم. بخاطر نسبت خویشاوندی مرا دایی خطاب میکرد و من هم او را یگن صدایش می زدم.
فرخ نیا ، مردی که افتاده بود و متین . کم حرف بود و قانع. متدین بود و درستکار .
او اهل مسجد بود. یادش بخیر در ایام ماه مبارک رمضان سر ضیافت افطاری در مسجد قبا همیشه در صدر مجلس ، نزد آخوند رجال امام جماعت مسجد می نشست.
عزت نفس داشت و از مناعت طبع برخوردار بود. به مال و منال دنیا چشم نداشت.
یک خیابان به نامش بود ولی اهل کبر و غرور نبود. شهروندان گنبدی و حومه خیابانی که امروزه تابلوی مسجد قبا بر آن نقش بسته است را غالبا بنام خیابان فرخ نیا می شناسند.
وی از اولین کسانی بود که در ابتدای این خیابان ساکن شد و خانه ای ساخت. خیابانی که از بلوار امامزاده آغاز می شود و تا خیابان رسالت ادامه می یاید و در حال حاضر شامل ۱۰ کوچه می باشد.
رحماقلی فرخ نیا از مردان نیک روزگار بود و از قدیمی های گنبد به شمار می رفت. یکبار برایم تعریف کرد که آن اوایل، برای عمران و آبادانی مخصوصا آب و برق خیابان فرخ نیا چه زحمت ها کشیده است.
مردی که هویت یکی از خیابان های شهر تاریخی گنبد به نامش گره زده شده است و جزو نامهای هویت بخش این سامان می باشد. این نامها نباید فراموش شوند. انتظار می رود که شورای شهر و شهرداری در حفظ این نامهای بامسما و خاطره انگیز کوشا باشد نه آنکه نامش را به بهانه ای تغییر دهند.
آن مرحوم مطابق سال ترکمنی در سن ۷۶ سالگی شبانگاه سه شنبه پنجم مرداد ۱۴۰۰ دعوت حق را لبیک گفت. ساعت ۱۰ روز چهارشنبه در مسجد حنفیه نمازگزاران بر او نماز میت خواندند و سپس پیکر بی جانش را در مزار قدیمی موسوم به ( اوچ شهید ) روستای کورکلی به آغوش خاک سپردند و روحش به آسمانها عروج کرد. هم او که این آواز را بارها از زیان باخشی ها شنیده بود :
مختومقلی خبر برگین نادرینگ
هر یان بارسانگ اجل آلمیش گذرینگ
یاسخانه ده ییغلاپ اوتدی پدرینگ
سن نچون موندا گوله گوله گیدرسن
رحمان فرخ نیا فرزند جانعلی حاجی از طایفه نار آغیز و اصالتا از روستای فرهنگ پرور کورکلی از توایع یخش مرکزی شهرستان گنبد بود. چهار پسر به نام های عبدالناصر ، یوسف ، احمد ، میکائیل و دو دختر دارد.
بنا به گفته مهندس احمد فرخ نیا ، پدرش در اوایل سال ۱۳۵۷ وقتی فرزند اولش تازه به دنیا آمده بود از روستا به شهر گنبد عزیمت نمود و در خیابان امام اعظم و در کنار خانواده دایی خود یعنی خانواده رجبی همراه با پدربزرگ مادری اش به همراه مادرش و دو کودک نوجوان برادرش و خواهرش که قیم شان بود ساکن شد. خواهر و برادرش را هم خودش عروس و داماد کرد و سر و سامان داد و برای آنها پدری کرد.
وی افزود: در اوایل سال ۶۹ پدرم در خیابان فرخ نیا که کوچه ای خالی از سکنه بود ساکن شد و بخاطر عقبه ای از محله قبلی داشت و همه شناخت داشتند و از آن پس خیابان به نامش معروف شد.
آن مرحوم به علم و دانش اهمیت میداد. در نداری و بی پولی کوشید تا فرزندانش به دانشگاه بروند و ادامه تحصیل بدهند.
فرخ نیا از عاشقان راستین موسیقی سنتی ترکمنی بود. با باخشی نامدار ترکمن دردی طریک روابط دوستانه و خویشاوندی داشت. با اغلب خوانندگان موسیقی ترکمن حشر و نشر داشت. باخشی ها هر موقع گنبد و حومه برنامه داشتند میهمان سفره پربرکتش بودند. آن مرحوم در محافل و مجالس عروسی ترانه های باخشی ها را با عشق و علاقه خاصی ضبط می کرد و در خانه نگه میداشت و یا به دست مشتاقان موسیقی می رساند.
طی مصاحبه ای که چندین سال قبل با ایشان داشتم و در نشریات محلی منتشر شد فهمیدم که اطلاعات موسیقیایی اش بالاست. در ان هنگام در منزلش دیده ام که نوار کاست هایی دارد خیلی قدیمی که خودش ضبط کرده ، آن موقعی که کاست هم زیاد نبود. به همین خاطر آرشیو موسیقی سنتی وی از باخشی های ترکمن حائز اهمیت است که باید حفظ شود و یا به رادیو گرگان تحویل داده شود.
علاوه بر اینکه فرخ نیا به شعر و موسیقی ترکمنی علاقمند بود. برخی از اشعار مختومقلی را از یاد داشت و با باخشی همخوانی میکرد.
رحمان فرخ نیا ، آن مرد نکونام ، آن مرد با اخلاص ، سالها صادقانه زیست و با چشمانی امیدوار و خاضع سرانجام از میان ما زمینیان رخت بر کشید و به سوی آسمانها پرواز کرد. به قول مولانای جان :
ما ز بالاییم و بالا می رویم / ما ز دریاییم و دریا می رویم
در پایان به نوبه ی خود ، رحلت جانسوز رحمان فرخ نیا را به همسر مهربان، فرزندان بزرگوار، اقوام و خویشاوندان محترمش تسلیت و تعزیت میگویم . روحش قرین رحمت الهی باد.
www.ulkamiz.ir
