یادداشت

انتقاد یا تخریب؟!

‍پایگاه خبری اولکامیز – عاشرمحمد رئوفی؛ خبرنگار و فعال فرهنگی و اجتماعی گنبدکاووس

در این دنیا، اگر بخواهید همه را راضی کنید، باید مثل مجسمه بایستی و هیچ کاری نکنید. حتی نفس هم نکشید چون همین را هم عده‌ای بهانه می‌کنند که فلانی فقط ایستاده و هیچ فایده‌ای ندارد.

داستان پیرمرد و نوه‌اش را شنیده‌ایم هر طور که می‌خواستند از اسب استفاده کنند، گروهی پیدا می‌شدند که ایراد بگیرند. یک بار گفتند چرا هر دو سوار شده‌اند؟ یک بار گفتند چرا فقط پیرمرد سوار است؟ بار دیگر گفتند چرا فقط بچه سوار شده؟ و حتی وقتی هر دو پیاده بودند، باز هم گفتند این‌ها عقل ندارند که سوار نمی‌شوند.

این قصه ساده، حقیقت تلخ روزگار ماست. همیشه افرادی پیدا می‌شوند که نه برای ساختن آمده‌اند، نه برای کمک کردن، فقط می‌نشینند و با ذره‌بین، دنبال خطای دیگران می‌گردند.

و این‌جاست که باید از خودمان بپرسیم: انتقاد یا تخریب؟

بین این دو مرز باریکی است که می توان آن را با  علم، آگاهی و انصاف تشخیص داد.

انتقاد از سر دلسوزی و خیزخواهی نوشته می شود و مایه آبادانی است. برکت دارد، حتی اگر تلخ باشد. اما تخریب کارش ویرانی است. بی آبرویی است.

برخی به بهانه انتقاد به تخریب می پردازند و با آبروی افراد بازی می کنند. دیگر آن مطالب انتقاد نیست بلکه تخریب است و در واقع رسوایی خود نویسنده است. چنین آدمی قبل از این‌که عیب دیگری را نشان بدهد، در حقیقت چهره و باطن خودش را به نمایش می‌گذارد.

بعضی‌ها عادت کرده‌اند در گوشه ای بنشینند و فقط کاستی ها را ببینند و خوبی‌ها را نبینند. شاید چون دیدن خوبی‌ها، وجدان‌شان را به یاد کم‌کاری خودشان می‌اندازد. پس راحت‌تر است که نق بزنند، تمسخر کنند و عیب بتراشند تا آرامش بگیرند. غافل از این‌که آرامشِ کاذب، جایگزین حقیقت نمی‌شود.

ایراد گرفتن آسان‌ترین کار دنیاست. می‌توانید دست به سیاه و سفید نزنید، حتی قدمی برندارید، در خانه بی تحرک بمانید ولی صبح تا شب ایراد بگیرید.

اما این را فراموش نکنیم: خدا با نیت‌ها معامله می‌کند. قبل از آن‌که کلمات‌مان به گوش مردم برسد، به پیشگاه خدا رسیده‌اند. و چه بد است که پرونده ما پر باشد از تخریب، تمسخر و ناامید کردن دیگران.

هر کلمه‌ای که می‌گویی و می نویسی، یا پُل می‌سازد یا دیوار. وجدان خودت را قاضی کن: آیا پل‌ ساخته ای یا دیوار ؟

اگر سازنده نبوده‌ای، سکوتت شرافت بیشتری دارد تا سخنی که ویران می‌کند.

یادمان باشد، حقیقت روزی آشکار می شود و رسوا می شوید. یادمان باشد انسان های آگاه می دانند و می فهمند و همه را نمی توانید گول بزنید. . یادمان باشد نام ما روزی در تاریخ و در دل مردم ثبت می‌شود. بعضی با یاد خیر، بعضی با یاد زهر. انتخابش با خود ماست.

www.ulkamiz.ir


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا