یادداشت

نوشته ای برای همکار فرهنگی ام قره جه سیدقلی

پایگاه خبری اولکامیز -رحیم قلی رستمی : این نوشته بخاطر  برگزاری مراسم تجلیل و احترام از همکار محترم آقای قره جه سیدقلی از طرف این جانب بازنشسته فرهنگی آموزش و پرورش شهرستان گنبدکاووس دبیر جغرافیای طبیعی (علمی) مسطور شده است.    

سلام بر حضار محترم و حضار محترمه، من هم بسیار خوشحالم که در این دورهمی شرکت کردم. بعلت ضیق وقت بنده اطاله کلام نمی کنم چون جلسه ارج و مقام معلم است.

می دانیم که صبغه معلم به هیچ وجه من الوجود پاک شدنی نیست چرا که معلم نفس را زنده می کند، فکر را روشن و همانا جهل را از بین می برد. آن معلم است که در اردوگاه فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی گام نهاده و ایده و تخصص را در وجود جامعه ایجاد نموده و انسان بودن و انسانیت را در عرق وجودی خود و دیگران همواره به یدک  می کشد و توان گفت: تخصص، پایگاه امن صراحت.

آفرین بر چنین دانش آموختگان فرهیخته دوران گذشته آقای قره جه سیدقلی از سراب با سبوی پر آمده و از زمزمه های علم درس شیرین تاریخ ایشان فیض بردند و این جلسه را بپاس خدمات و قدردانی از معلم گرامی خودشان تشکیل دادند تا باشد تداعی معانی از دوران سپری شده او شود. ما جملگی صحت و تندرستی و بقای عمر با عزت برای آن معلم دلسوز و تلاشگر را از ایزد منان خواستاریم.

در نهایت آرزو داریم که این حرکات و افکار انسان دوستانه برای دیگران الگو باشد.

هر که ناموخت از گذشت روزگار          هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار    «رودکی»

این نشست و برخاست اثرگذار است. قدر باید دانست، سفر باید کرد. چرا که گویند: بسیار سفر باید تا پخته شود خامی. به همین علت سعدی نسبت به سایر شاعران بسیار سفر می کرده و انسانیت را در شعر خود گنجانده است:

بنی آدم اعضای یک پیکرند            که در آفرینش ز یک گوهرند

 چو عضوی بدرد آورد روزگار         دگر عضوها را نماند قرار

 تو کر محنت دیگران بیغمی          نشاید که نامت نهند آدمی

www.ulkamiz.ir


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا