پایگاه خبری اولکامیز – عبداللطیف ایزدی:
چهارشنبه ۲۲ مرداد انتخابات هیئت رئیسه ششمین دوره شورای شهر گنبد با حضور همه اعضا برگزار شد. نتیجه این رویداد ناامیدکننده و مایه بی اعتمادی بود و نکته ها و درس های پیدا و پنهان زیادی داشت.
انتخابات هیئت رئیسه شوراهای شهر و روستا هر ساله برگزار می شود. در دوره ششم شورای شهر گنبدکاووس، سال اول پرویز ناصری، سال دوم رسول پایدار ، سال سوم یحیی عباسی، سال چهارم نبی اله آخوندی بر منصب ریاست نشستند. مطالبه عمومی ترکمنها این بود که در سال پنجم به نشانه وفاق و همدلی ریاست شورا به ترکمنها واگذار شود اما این امر تحقق نیافت و در بر همان پاشنه قبلی چرخید.
در سال پنجم فعالیت دوره ششم شورای شهر گنبد برای کرسی ریاست چند جلسه برگزار گردید. در جلسه اول گوگ سه رای ، بارانی سه رای و محمدی یک رای آورد. در جلسه دوم قرار بود که آخوندی بار دیگر به میدان بیاید که در آخرین لحظات بخاطر پاره ای مصلحت ها و توصیه ها کاندیدا نشد و جای خود را به بارانی داد. بارانی که سال گذشته در حسرت ریاست مانده بود این بار فرصت را غنیمت شمرد. در دور نهایی دو کاندیدای ترکمن و سیستانی عبدالرحمن گوگ و ناصر بارانی در میدان بودند. گوگ که دو سال پیاپی نائب رئیس شورا بود و این بار می پنداشت که با حمایت همکاران ترکمن و غیر ترکمن خود مواجه می شود ولی اشتباه می اندیشید و عملا دید که چگونه تعصب بر تدبیر پیروز شد.
با این رویداد در شهر گنبدکاووس که بزرگترین شهر ترکمنهای ایران می باشد و اساسا مردم ایران و جهان آن را شهر ترکمنها می دانند و دلبسته فرهنگ و آداب و رسوم آنها می باشند.
این قوم به عنوان صاحبان اصلی سرزمین برای بار پنجم از این کرسی بازماندند.
در این رقابت اعضای غیرترکمن شورا؛ نبی الله آخوندی، یحیی عباسی و حسام محمدی به هم کیش خود بارانی رای دادند. و اعضای ترکمن شورا ؛ نورمحمد جعفری و جمیله بهنام با عقلانیت از عبدالرحمان گوگ حمایت نمودند.
در حالیکه انتظار میرفت عباسی باتجربه و یا محمدی جوان از کاندیدای ترکمن حمایت کنند و نتیجه را به نفع تدبیر و وفاق تغییر دهند ولی این گمان اشتباه بود و آنها تصمیم دیگری گرفتند.
شنیده می شود که آن دو به توصیه برخی از بزرگان معنوی شهر عمل نموده و به بارانی رای دادند.
اما سئوال اینجاست که چرا برخی از بزرگان معنوی شهرستان که در محافل رسمی و تریبون ها مردم را به وحدت و وفاق فرا می خوانند ولی خود خلاف آن عمل می کنند. آیا می پندارند که حقیقت آشکار نمی شود!
ناگفته نماند که از نظر چینش قومیتی شورای شهر دوره ششم گنبد به ترتیب ذیل است: جعفری، گوگ و بهنام ترکمن هستند. محمدی و آخوندی از قومیت فارس، عباسی از قوم ترک و بارانی سیستانی است.
این رویداد نشان دهنده رویکرد پررنگ قومیتی دینی در انتخابات داخلی شورای شهر گنبد است و نشان داد که آقایان فقط دم از وحدت و همدلی می زنند و اعتقادی بر آن ندارند. در حالیکه در دوره پنجم شورای شهر ترکمنها با وجود اکثریت، یک غیر ترکمن ( نبی الله آخوندی ) را به ریاست شورا انتخاب کردند. اینها باید رسم مروت و همدلی را از ترکمنها بیاموزند.
ناگفته پیداست برای برخی ها وحدت و همدلی چیزی جز شعار نیست.
پدرخواندگان سیاسی اقتصادی و معنوی شهر بر اعضای غیر ترکمن شورا تاثیرگذار بودند و نتیجه را به نفع خود تغییر دادند. در واقع رئیس جدید شورای شهر گنبد وامدار آنهاست و اینجاست که مردم قربانی می شوند.
در زمانه ای که به وفاق موسوم است شورای شهر گنبد، عکس آن را عمل کرد و ریاست فرزندان ترکمن بر شورای شهر را بر نتابیدند.
در این داستان آنچه آشکار و مبرهن است اینکه در وحدت و همدلی آحاد مختلف مردم از مسئولین جلوتر هستند. مسئولین با منفعت اندیشی ها ، ملاحظات سیاسی و تعصبات خشک در جا می زنند و مانع توسعه هستند.
در حالیکه ۱۰ ماه بیشتر به عمر دوره ششم شورای شهر نمانده بود و در این وقت اضافه بهترین فرصت بود که نگاه دینی قومیتی را بشکند و برای اولین بار با انتخاب یک ترکمن بر اتحاد و همدلی ها بیافزاید. البته آنها اکثریت کمیسیون های شورای شهر را نیز از آن خودشان گرفتند و به ترکمنها فرصت ندادند.
آنها در این امتحان باختند و آنچه در این رویداد تلخ نمود عینی داشت غلبه قومیت و مذهب بر تدبیر و وفاق بود.
www.ulkamiz.ir
