نگاهی بر سیاست فرزندآوری
پایگاه خبری اولکامیز – آنه محمد مارامایی: در سالیان نه چندان دور که بنده در روستا زندگی می کردم شاهد مراسمات خاص بدنیا آمدن فرزند در خانواده روستایی بودم که مردم با تولد فرزند درخانواده نزدیکان واطرافیان چه کارهای خوب وخاطره انگیز انجام می دادند و برای شان تولد فرزند یا پدر و مادر شدن نزدیکان بسیار مسرت بخش بود.
بنده هم در زندگیم خاطرات زیادی دارم که هرکدام بهانه ای بوده جهت باهم بودن و تازه نمودن دیدارها. خدا بیامرز مادرم همیشه تعریف می کرد :
من با مادر فلانی که دوست شماست دوست بودم هنگامیکه او دوست شما را بدنیا آورد من از خوشحالی سریع به دیدنش رفتم آن هم زمانی که شما زمان بدنیا آمدنت بود. وقتی من به خانه آمدم نیم ساعت بعد شما بدنیا آمدید.
آیا متوجه شده اید که قدیمی ها چقدر خوش قلب بودند که در شرایط سخت هم ازدیدار دوستان محروم نمی شدند؟
مردم در قدیم فرزند را جهت ادامه حیات زندگی می خواستند نه جنگ و برنامه های دیگر. غرض از بیان این خاطرات گفتن این مطلب است که فرزند آوری درگذشته چه فلسفه ای داشته الان حاکمان ما چه دیدگاه و عقیده ای دارند.
این روزها همگان اطلاع دارند که حکومت هایی چون روسیه .چین .ایران و…خیلی برنامه ها .ترفندهای زیرکانه و غیره بکار می برند که خانواده ها بلا نسبت همگی عین ماشین جوجه کشی ده تا ده تا فرزند بدنیا بیآورند و خانه .ماشین و غیره بگیرند .
این سیاست یعنی چه ؟ یعنی اینکه از بدبختی. فقیری و… مردم استفاده کرده می خواهند نیروهای مورد نیاز خودشان را درابعاد مختلف منجمله نظامی .سیاسی و…برای ادامه حکومت خودشان تامین کنند.یعنی غیر مستقیم می گویند: چون شما فقیر هستید و خانواده های مرفه زیر بار این ترفندهای زیرکانه ما نمی روند شما بخاطر اینکه خدا شما را فقیر کرده ما را کمک کنید که اگر کمک نکنید هیچ کمکی ما در تامین زندگی خوب برایتان انجام نمی دهیم .شما فقط تا می توانید زجر بکشید و زندگیتان را با فرزند بیشتر تامین کنید.(جل الخالق)یعنی اگر شما هم مرفه بودید. ما قادر به تأمین نیروهای خود نبودیم و باید ما کاری کنیم که مردم همیشه فقیر باشند و از فقر و بدبختی تن به برنامه های ما دهند.
پس به نظر می رسد که سه گروه در جامعه وجود دارند. منابع را مایه داران غارت کنند .فقیران فقط فرزند بدنیا آورند. حاکمان هم با خیال راحت حکومت کنند. این آیا حکومت عدل الهی و اسلامی است؟
اما سؤال اساسی این است که دلیل فقیر بودن اکثریت جامعه ما چیست؟ آیا فرمایش علی( ع ) نعوذ بالله اشتباه است که فرمود: هیچ ثروتی دریک فردحتی مسلمان جمع نمی شود مگر اینکه ظلمی واقع شود و حق مظلومی غارت شود. آیا در طول چهار دهه و اندی ثروتی از فقیران غارت گشته که امروز هشتاد الی نود درصد مردم فقیر هستند وبه امید نجات خود ازفقر باید بلانسبت همگی عین ماشین جوجه کشی هرساله فرزند بدنیا بیاورند تا جایزه حاکمان نصیب آنها شود؟
اما سؤال دیگر اینکه در وضعیت فعلی جامعه که بسیاری از جوانان آلوده مواد مخدر هستند . در سال هزاران جوان بخاطر ناامیدی در زندگی خودکشی می کنند. هزاران نفر درجاده ها با تصادف کشته می شوند. هزاران نفر در خیابان ها عربده کشی .چاقو کشی .دزدی .غارت . تعرض به ناموس دیگران و… انجام می دهند فرزند آوری چه فایده ای دارد ؟
و اگر جوانان همچون موارد بالا گرفتار انواع راههای انحرافی شوند.تولد میلیون ها فرزند به چه درد مسئولان می خورد ؟ جز ازبین رفتن امنیت جامعه درتمام ابعاد مختلف.
علاوه برآن ازبین رفتن سرمایه های اجتماعی وپول بیت المال و…چرا حاکمان و مسئولان کشورمان برطبل خالی کوبیده وبرنامه های بدون کارشناسی شده وآینده نگرانه و… انجام می دهند و دم از پیشرفت جامعه وغیره می دهند؟
آیا بهتر نیست حاکمان ومسئولان ابتدا جامعه را ازهر فساد و نابهنجاریها و… پاک نمود و زمینه های زندگی سالم برای جوانان را فراهم نموده بعد برنامه هایی چون فرزند آوری وغیره را انجام دهند؟
بنظرم این عاقلانه ومدبرانه وغیره جهت جلوگیری از هدر رفت سرمایه ونیروهای حاکمیتی ومردمی می باشد . اما اگر دروضعیت فعلی بخواهیم فرزندآوری را ترویج کنیم حداقل پنجاه درصد کودکان معصوم بدنیا آمده گرفتار انواع نابهنجاریهای موجود درجامعه گشته و کلی دردسر وهزینه برای خانواده ها و کل کشور خواهد داشت و حتی ممکن است این پنجاه درصد سایر افراد سالم جامعه را هم آلوده و گرفتار امیال و آرزوهای غیر اخلاقی و غیر شرعی خود کنند که وا مصیبتا خواهد شد.
خلاصه اینکه مسئولان باید در برنامه های خود از اعمال و حرکات هیجانی و احساساتی دست بکشند و با مشورت با جامعه شناسان و متخصصان امور اجتماعی آینده کشور را بسازند . به امید آن روز.
www.ulkamiz.ir
جناب آقای مارامایی خسته نباشید ولی: نرود میخ آهنین در سنگ
در روزگاران قدیم، کاروانی ایرانی برای تجارت عازم یونان شد، در آن زمان مسافران هر کاروانی که به قصد تجارت به سرزمینی دیگر می رفت برای سهولت کار، شتر و اسب کرایه می کردند و کالایی که قصد فروش آن را داشتند روی این حیوانات می بستند و راهی سفر می شدند.
گاهی در مسیر های سخت و کوهستانی دزد ها و راهزنانی به این کاروان ها حمله می کردند و اموال مسافران را از آن ها می گرفتند و حتی در صورت مقاومت مسافران، آن ها را می کشتند.
مسافرین این کاروان به سلامت به یونان رسیدند و پس از آن که کالا های یونانی را با کالا های خود خرید و فروش کردند به سمت ایران بر گشتند.
آن ها در مسیر باز گشت بودند که در دام یک گروه راهزن یونانی گیر افتادند و تمام اموال و دارایی تجار غارت شد، از بخت بد حتی شتر و اسب کاروانیان را هم از آن ها گرفتند.
تجار بیچاره هر چه گریه و ناله و التماس کردند و از آن ها خواستند که حداقل چیزی برای شان باقی بگذارند، هیچ فایده‌ای نداشت چون راهزنان یونانی بودند و اصلا زبان فارسی بلد نبودند.
در میان مسافرین حکیمی هم حضور داشت که گوشه‌ای نشسته بود و رفتار غارتگران را تماشا می کرد.
تاجران و مسافران کاروان پیش حکیم آمدند و گفتند: تو حکیم و دانا هستی، لطفا با این ها صحبت کن، شاید سخنان حکیمانه و پند آمیز تو دل دزد ها را به رحم بیاورد و حداقل شترها و اسب های ما را به ما بر گردانند.
حکیم گفت: با چه کسی حرف بزنم و چه کسی را نصیحت کنم؟ دل این افراد از سنگ شده، اگر این ها گوش شنوایی برای پند و نصیحت داشتند که این قدر سنگدلانه اموال و دارایی های مردم را غارت نمی کردند. حرف زدن من هیچ فایده ای ندارد و سپس گفت : «نرود میخ آهنین در سنگ».
اقای حاجی گلدی , فکر می کنم شما درباره ضرب المثل نرود میخ اهنین ,,, بیشتر توضیح دهید یا مطلب اماده ای را که داشتید بارگذاری کردید, یادت باشد هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد و نکته دیگر اینکه اینجا را به خدای ناکرده به محلی برای فخر فروشی و ,,, تبدیل نکنیم , ما خودمان شامل ۶ برادر و ۲ خواهر هستیم که پدرمرحومم با یک مغازه کوچک دو در سه امورات خودش و خانواده ش را می چرخاند اما امروز اصل قضیه معاش است و بس ,,, اساسی ترین مسیله در ترکمن صحرا وجود بیکاری شدید و اثرات مخرب ان در شیونات زندگی است لطف کنید برای این موارد و مشابه ان اگر راه حل ندارید اقلا ضرب المثل مناسب پیدا کنید , وقتی در گنبد امثال نورمحمد جعفری معاون قبل فرمانداری را حتی برای شورای شهر رای نمی دهند که بعدش می شود فرماندار بندر ترکمن یا در گنبد برای نمایندگی مجلس در دور قبل به یک حیف نان با یقه دیپلماتی و این دفعه به یک مثلا شاعر و گوینده قوشقی رای می دهند , بهتر است خودمان را دوباره در ایینه ببینیم که چرا اینقدر از مرحله پرت شده و به نخبگان و فرهیختگان خود هم روی خوش نشان نمی دهیم , فاین التذهبون
می خواستم به نویسنده مقاله عرض کنم که مشکل معاش خانواده ( انه گلدی ) با نصیحت بالا نشینان حل نمی شود فکر دیگری باید کرد! فخر فروشی بنده اگر برای دیگران نان نداشته باشد برای من لذت افتخار به خود را که دارد.! در رابطه با انتخاب این و آن چون کار من نبوده است پاسخگو نیستم. لطفا سعی نمایید به نخبگان و فرهیختگان روی خوش نشان دهند.
حاجی گلدی , گفتم که اگر راه حلی برای رفع بیکاری و مشکل معیشت اهالی ندارید اقلا یک ضرب المثل خوب را پیدا کنید ,,, فخر فروشی از سوی هر شخص باشد مذموم است و قابل نکوهش , عزیز برادر بیشتر مطالعه کنید و با اهالی در جامعه در تماس باشید تا با واقعیات زندکی بیشتر اشنا گردید