پایگاه خبری اولکامیز – درنه صفائی برج، خبرنگار:روز پرستار، فرصتی است برای تأمل در عمق نقش انسان‌هایی که هر روز، بی‌صدا و بی‌ادعا، بار سنگین سلامت جامعه را بر دوش می‌کشند. پرستاران، ستون‌های ناپیدای نظام سلامت هستند؛ کسانی که در سکوت شب‌های طولانی، در میان تنفس‌های دشوار و دردهای بیمار، امید را به دل‌ها می‌آورند و زندگی را با مهربانی و تعهد نگه می‌دارند.
جامعه ما به پرستار نیازمند است؛ نه تنها برای مراقبت فیزیکی از بیمار، بلکه برای انتقال امید، آرامش و حس امنیت. هر تزریق، هر نوبت ویزیت، هر لبخند به بیمار و همراهانش، بخشی از مسئولیت بزرگ انسانی است که پرستار بر دوش دارد. در سال‌های اخیر، فشارهای اجتماعی، کمبود نیروی انسانی و محدودیت‌های مالی، جایگاه این قشر را پیچیده‌تر کرده است، اما روحیه فداکاری و حرفه‌ای بودن پرستاران، همچنان تاب‌آورانه و الهام‌بخش باقی مانده است.
پرستار امروز، نه تنها مراقب جسم بیمار است، بلکه نقش رابط میان انسان‌ها و نظام درمانی را ایفا می‌کند؛ پلی که گاه تفاوت میان زندگی و مرگ در آن رقم می‌خورد. این جایگاه بی‌بدیل، نیازمند نگاه جامعه و سیاست‌گذاران نیز هست؛ نگاهی که فراتر از شعار، بهبود شرایط کاری، ارتقای امنیت شغلی و حمایت واقعی از این قشر را در اولویت قرار دهد.
در روز پرستار، شایسته است قدردانی تنها به کلمات محدود نشود؛ بلکه اقدامات عملی برای ارتقای شرایط حرفه‌ای و اجتماعی پرستاران، به یک ضرورت تبدیل شود. روز پرستار، یادآور تعهدی است که جامعه نسبت به کسانی دارد که با دل و جان، مرزهای انسانیت و مسئولیت اجتماعی را در زندگی روزمره تعریف می‌کنند.
پرستاران، با تحمل سختی‌ها و ایستادگی در برابر فشارهای جسمی و روانی، نماد امید و همدلی جامعه‌اند. آنها یادآور این حقیقت‌اند که در دل هر بحران، انسانی که مهربانی و تخصص را با هم دارد، می‌تواند چراغی روشن کند و مسیر زندگی را هموار سازد.
روز پرستار گرامی باد؛ روزی برای سپاس از دست‌هایی که بدون توقع، زندگی را لمس می‌کنند و قلب‌هایی که با عشق و دلسوزی، امید را در دل جامعه زنده نگه می‌دارند
