پیشکسوتان و قهرمانان خود را قدر نهیم

پایگاه خبری اولکامیز – کاظمی: مدت ها بود که وقتی می دیدم در مراسم 

عزاداری افراد مختلف ، بازماندگان چگونه و با چه تشریفاتی مراسم  ختم را بر گزار میکنند و همه از کمالات آن فرد از دست رفته می 

گویند، با خودم گفتم که این فرد زنده بود با او چگونه رفتار می  کردند؟

 تا اینکه تصمیم گرفتم مطلبی را درباره «بی توجهی به قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی» به رشته تحریر درآورم.

براستی تا به حال از خودمان پرسیده ایم که برای  قهرمانان و پیشکسوتان چه کرده ایم؟

آیا می دانیم  زندگی آنان چگونه سپری می شود؟

آیا می دانیم  آنان به محبت و قدردانی نیاز وافری دارند و با یاد کردن نامشان چه قدر شاد می شوند؟

آیا می دانیم که آنان از فراموش شدنشان چقدر ناراحت می شوند؟ 

آیا تاکنون بعد از فوت یکی از آنها با خود اندیشیده ایم و افسوس کوتاهی و قصورمان را خورده ایم؟ 

و آیا برای جبران قصورمان در گذشته، به فکر جبران افتاده ایم؟

و آیاهای دیگری که همیشه با فراق یکی 

از این قهرمانان و پیشکسوتان بیاد آنها میافتیم.

آری سخن من با مسئولانی است که توجهی 

به این عزیزان ندارید و نمی دانند که آنها پیشینه  ورزش این مملکتند و جوانان امروز دست پرورده آن پیشکسوتان هستند.

 بله از بعضی مسئولینی که ورزشی نیستند انتظاری نداریم که قدر انها را بدانند.

ولی تو ای مسئولی که ورزشکار بوده ای، تو وظیفه داری که از این عزیزان یادی کنی تا آنان از تلاش هایی که در گذشته در جهت 

سرافرازی نام شهر و کشورشان کرده اند، پشیمان نشوند و جوانان امروز ببینند که تلاشهایشان در آینده بدون قدردانی نخواهد ماند و  نام آنها همیشه زنده می ماند. پس بیایید همگان چه مسئول، مربی، داور 

و ورزشکار تا زمانی که زنده هستیم قدر هم را بدانیم و دل یکدیگر  را نیازاریم و پیشکسوتانی را که امروز را که فراموش شدگان این بی وفایی هستند دوباره به عرصه ی ورزش برگردانیم وهم از تجربیات ارزنده آنان استفاده کنیم و هم یادی از نام ارزشمند آنان کنیم

من با شناختی که از ورزشکاران شهرم دارم، می دانم که تعداد فراموش شدگان آن، حقا بیش از نامداران امروزش است پس قدردانی از آنان وظیفه ی همه ی ماست؛ که من هم در حد  وسعم با نوشتن این مطلب سعی در بیدار کردن مسئوالن ورزش دارم. 

اما افسوس ما زمانی به اوج خود می رسد که در مراسم ختم یکی از  این بزرگان، خیلی عظیمی از دوستان، مسئولان، مردم و…را مشاهده  می کنیم که برای مراسم او از مناطق مختلف کشور آمده اند و پیام تسلیت می فرستند.

سوال من این جاست که شما تا کنون کجا بودید؟

و اگر این ابراز لطفی راکه در مراسم ختم، نثار روحش کردید، در زمان زنده 

بودنش نیز به او محبت می کردید آیا می دانید او چه لذتی می برد؟ هرچند با شکوه برگذار کردن مراسم تشییع جنازه ارزشمند 

است ولی احترام گذاشتن در زمان زنده بودن افراد بسی ارزشمند تر است

و تنها زمانی که ورزشکاران و پهلوانان دیارمان برایمان افتخار کسب می کنند، کنار آنها نباشیم ، بلکه زمانی این همراهی  کردن ارزشمندتر است که وی دیگه در صحنه ی 

قهرمانی نیست.لذا ما فقط در مراسم ختم به فکر  یاد کردن نام عزیزان نباشیم و بدانیم که برای جبران  قصورمان هنوز دیر نشده و ماهی را هر وقت از  آب بگیری ، تازه ست. در کنارقهرمانانی همچون ابراهیم سن سبلی،  صادق گرگانی، غفار سقر،احمد ایری حاجی برازنده.صابر کاظمی. آق محمد سلاق، کمال نیکخوی سید.،آرش وکیلی وحامدمیرزاعلی،برادران  شادان احمد،محمود وحامد ،سخید ریاضی و جلیل  عادل،سخیدایزدی،شهاب یانپی، کمی کردی وقهرمانان دیگر شهر،  هستند کسانی که سالیان سال برای شهر،استان و  کشورشان مقامهای متعدد ملی و بین المللی به ارمغان  آوردند ولی متاسفانه کسی ازآنها خبری نگرفته  و به گرد فراموشی سپرده شده اند.از جمله این  قهرمانان شهرستان آق قلا میتوان به احمد میرزاعلی  وناصرحق شناس قهرمانان تنیس کشور،احمدلگزایی  بازیکن تیم ملی فوتبال نوجوان در مسابقات آسیایی تایلند،حمیدقرنجیک کاپیتان کبدی تیم ملی سال۸۹ و آنه قلی دوستانی مقام دوم کبدی جوانان آسیا،آرمان اتکپورقهرمان چنددوره رزمی کشور و قهرمان آسیا،زنده یادناصرسوقی فنی ترین  رزمی کارکشوروقهرمان چنددوره کیک بوکسینگ ایران، بهنام کر وپیمان پقه و چندین قهرمان کشور که آوردن اسامی تمامی آنهادراین  مجال میسور نمی باشد، اشاره کرد….

پس قهرمانان و پیشکسوتان  خود را قدر نهیم که فردا دیراست…. / کانال انجمن ایل یار

www.ulkamiz.ir