نمی دانم کدام را باور کنم؟!
پایگاه خبری اولکامیز – محمد جرجانی: از هیچ کس نه گلایه دارم و نه شکایت،شاید این سرنوشت من است که بر پیشانی ام نوشته شده است. اگر هم بگویم از زندگی ام راضی هستم .خیر اصلا و ابدا. ولی با این وجود باید ساخت .
دیگر حقیقتا خوردن یک وعده برای سیر شدن یک آرزوست و شاید یک افسانه!! همه می نالیم از کوچک و بزرگ و غنی و فقیر و از دارا و ندار. ولی همه شاهدیم و به عینه می بینیم و می شنویم که که در کشورهای پیشرفته شرکت های بزرگ خودروسازان نام دار با تکنولوژی های پیشرفته در فروش خودروهای خود مانده اند و در مقابل فروش به خریدار جوایزی هم در نظر می گیرند ولی برای ابوقراضه های ما برای ثبت نام صف می بندند و زمان برنده شدن دو متر به هوا می پرند، نمی دانم کدام را باور کنم.
و یا حقوق ها جواب اجاره نشینی را نمی دهد و صاحب خانه شدن رؤیاست ولی از طرفی در خانه سازی سیمان و اجر و آهن کم می آوریم، کدام را باور کرد؟
ریخت و پاش های خورد و خوراکی مراسم های عزا با توجه به گرانی و تورم عین جشن های عروسی شده است. در زمان های نه چندان دور از یک بشقاب چندین نفر فقط یک لقمه می خوردند. آیا آن زمان قحطی بوده و یا الان فراوانی است نمی دانم کدوم را باور کنم..
عزیزان وعده ها دادند و کاستی ها را به گردن گذشته ها انداختند و می گفتند تخم مرغ و مرغ چه ربطی به تحریم دارد ولی حال عنان که به دست عزیزان است چرا نمی گویید به تحریم بستگی داشت؟
ما که فرزندانمان را به امیدی با هزاران بدبختی و با کم کردن خوراک مان و آسایش مان گذاشتیم درس بخوانند به این امید که لیسانس و فوق لیسانس بگیرند و به کاری مشغول شوند ولی سر از کارگری در رستوران ها و در کنار بناها در آوردند.
فقط دل به این خوش کردیم که نون حلال سر سفره می آورند و یا افزایش حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی دل به خواهی شده است
آخر نگاه کنید کسی که سی سال حق بیمه بالا واریز کرده چرا امروز نباید به همان اندازه حقوقش افزایش نیابد؟
۵۷ درصد کجا و۱۰ درصد کجا کدامش را باید باور کرد؟
کجای کار اشکال دارد نمی دانم ولی میدانم در شهرمان جای مدیریت ها عوض شده. مکانیک جای فرهنگ .فرهنگ جای عمران .عمران جای سیاست و . . . حقوق جای؟
نوشتم فقط دلم خنک شود همین ولی هرچه پیش آید خوش آید.فقط تخم مرغ و سیب زمینی از سر سفره ما پر نکشد.
www.ulkamiz.ir
