سلام به آق توقای

پایگاه خبری اولکامیز – عبداللطیف ایزدی:

عُمره اعتبار یوق، جانا دوروم یوق

آخرت اسبابین ، شایلامایین می ؟!

بنده من بارارغه آیری یریم یوق

ایسلاگیم اوزیندن ایسلامایین می ؟!

معنی: عمر انسان بی اعتبار است و جان فانی. آیا  در این دنیا برای روز آخرت توشه ای ذخیره نکنم ؟ انسانم و پناهی به غیر از خدا ندارم. آیا  نیازها و حاجت هایم را ازآن پروردگار بی همتا  درخواست نکنم؟! 

در ترکمن صحرا اردیبهشت ماهی متفاوت است. می توان آن را به نام مختومقلی نامید. در این ماه به پاس تجلیل و تکریم شاعر بزرگ ترکمن دو هفته – کم یا بیش – در شهرها و برخی روستاها به همت فعالین، انجمن ها و تشکل های ادبی فرهنگی ادبی هنری با همکاری ارشاد و شورای شهر و روستا و شهرداران و دهیاران و خیرین فرهنگدوست مراسم هایی برگزار می گردد که جالب توجه است.

 نقطه اوج این مراسم در آق توقای به وقوع می پیوندند. آنجا که فراغی در جوار پدر فقیه و عالمش در دل خاک آرمیده است.  

آخرین پنج شنبه دومین ماه بهار، هزاران مشتاق فرهنگ، هنر و ادییات ترکمن با شور و شوق خاصی، پای به صحرا می گذارند و به آق توقای می شتابند. جمعیت کثیری که پروانه وار حول محور مختومقلی گرد هم می آیند و اجتماعِ عظیم را تشکیل میدهند که شکوهمند و و غرورانگیز است. آنها نظاره گر برنامه های مختلف فرهنگی هنری ادبی می شوند و از این خرمن خوشه ای می اندوزند و بر علم و آگاهی خود می افزایند.

مراسم رسمی عصرگاه در کنار آرامگاه شاعر و مراسم غیر رسمی شبانه  در چادرها  برگزارمی گردد. برنامه های ادبی هنری و علمی در این چادرها تا سحر ادامه می یابد و شاعران و نویسندگان و عالمان و هنرمندان و گویندگان متعدد هریک در پربار شدن مراسم می کوشند.

مراسم چادرها به صورت مردمی برگزار می گردد که بیانگر « کثرت در عین وحدت و وحدت در عین کثرت» است. همه برای یک هدف تلاش می کنند و آن هویت و هستی یک قوم است.

آق توقای مظهرهمگرایی و همدلی است. شور و شوق و انسجام و وحدت در آن جا موج می زند. مکان دیدار است.  نقطه عزیمت است. جایگاه بودن و اظهار وجود. اینکه ما زنده ایم و برای زنده ماندن مقاومت می کنیم.  

 آق توقای فقط یک مکان و نام نیست. بلکه معنایی فراتر دارد. آنجا محل معرفت است. فرصتی برای شناساندن فرهنگ ترکمن به ویژه جوانان و میهمانانی است که از اقصی نقاط کشور و حتی خارج از ایران آمده اند.

در آق توقای همه احساس یکدلی می کنیم. حضوردر این دیار بامسما ، الهام بخش است و  حس خوشایندی دارد و امید و حرکت  می آفریند.   

ویژه نامه ماهنامه ترکمن دیار را این بار به جهت اهمیت موضوع به مختومقلی اختصاص داده ایم و کوشیده ایم تا شما را به سمت و سوی شناخت بیشتر خویشتن و حفظ هویت قومی رهنمون سازیم. فراغی شاعری است که همچو مولانا و سعدی و حافظ  صدای یک ملت بود. امیدواریم که با بازگشت به خویشتن و خوانش مجدد اشعار مختومقلی و تقویت آگاهی و معرفت، برای زندگی بهتر حرکت کنیم.

و اما درکنار این حضورمثبت و امید بخش، برخی مسائل و مشکلات نه تنها ترکمن صحرا بلکه ایران ما  را رنج می دهند. یکی از آنها خشکسالی و بحران تنش  آبی است. امسال برای مردم ایران به ویژه کشاورزان سال سختی بود. امیدورایم که دولتمردان و حاکمان که در سفره تنعّم نشسته والحمد لله غم نان ندارند، در روزهای سخت یار و  یاور مردم رنجدیده باشند.

کلامم را با شعری از مختومقلی به پایان می برم :

ای خدا مختومقلی غه، لطف و احسان ایله گیل

بارچه امت جرمینی، عفوینگدن یکسان ایله گیل

دنیا آخر مقصدیم سن، کلی احسان ایله گیل

کشف ادیب علم لدن نی، اهل عرفان ایله گیل

بی خبر دیل لر گه، سر آشکار ادن ربیم جلیل

منبع  – مجله ترکمن دیار شماره دوازدهم – ارذیبهشت ۱۴۰۲

www.ulkamiz.ir