تامًلی بر ” آسیب های اجتماعی “

پایگاه خبری اولکامیز-  عظیم قرنجیک عضو شورای نویسندگان سایت اولکامیز نوشت : با سلام و عرض ادب ، و سپاس از جناب آقای خوجملی عزیز ، که فتح بابی کرده اند؛ در خصوص یکی از آسیب های اجتماعی ( مسئله طلاق ) ، امید که پرداختن و توجه به شناخت آسیب های اجتماعی و یافتن راهبردها و راهکارهای علمی و عملی، در جهت پیشگیری و درمان آسیب ها و انواع جرایم اجتماعی ، به عنوان یکی از دغدعه های محققان ، متخصصان و مسئولان علمی – اجرایی جامعه تلقی گردد .

👈 یکی از اشتغالات ذهنی اکثریت مردم جامعه ما ، نگرانی از گسترش آسیب های اجتماعی نظیر طلاق ، اعتیاد به مواد مخدر ، پرخاشگری و جنایت ، خودسوزی و خودکشی ، کودک ربایی و قتل و سرقت و انواع دیگر از آسیب های اجتماعی است، که بشدت شادابی و طراوت حیات اجتماعی ما راتهدید می کند که نیاز به برخورد واقع بینانه همه مسئولان ، کارشناسان نهادهای دولتی و غیردولتی را جهت شناخت علمی و طرح صحیح این آسیب ها و ریشه یابی و تحلیل علل وعوامل موثر بر پیدایش و گسترش و بالاخره ارائه راهبردهای مناسب مبتنی بر یافته های علمی برای اصلاح بینش ها و نگرش های موجود، در جهت مواجهه خردمندانه و اقدامات همه جانبه و هماهنگی همدلانه در راستای درمان و پیشگیری آنها را می طلبد.

آسیب های اجتماعی با وجود تنوع و تعدد آنها، متاسفانه پدیده هایی واقعی هستند، و جهل نسبت به آنها، نافی آن ها نیست ، البته علیرغم تنوع آنها قابل درمان و پیشگیری هم هستند، که آن هم در هر جامعه ای، موکول به شناخت علمی ویژگی ها و قانونمندی های حاکم بر تحول هر یک از آسیب ها در آن جامعه و بکارگیری یافته های علمی در فرآیند برنامه ریزی های اجتماعی است که این امر خود یکی از چالش های اساسی اغلب دولت ها بوده است و میزان موفقیت هر جامعه ای معرف کارایی نظام مدیریتی غالب بر آن جامعه است.

تشدید و گسترش آسیب های اجتماعی نشان از بحران نظام اجتماعی دارد، و در واقع ، آسیب های اجتماعی انرژی هرز رفته ای است که نظام اجتماعی بحران زا و ناکارآمد بر مردم جامعه خود تحمیل می کند، و باعث و بانی هزینه هایی است که مردم آن جامعه ، برای آن نظام اجتماعی که از ساماندهی نظم و مدیریت تضادهای درونی خود عاجز ودرمانده اند، می پردازند.

متاسفانه در جامعه ما بنا به ملاحظاتی ، برخی از آسیب های اجتماعی با مسائلی چون کتمان و کوچک نمایی یا برخی هم با مبالغه و بزرگ نمایی روبروی هستند، و این هم شاید به خاطر ضعف حوزه عمومی باشد ، حوزه ای که بتواند رابطه افراد را با بخش دولتی و بخش غیررسمی جامعه تعدیل و تنظیم نماید ، بطوری که کارشناسان و متخصصان مرتبط با هریک از آسیب های اجتماعی، بتوانند به دور از برخوردهای سیاسی و ایدئولوژیک به این مسائل ورود پیدا کرده ، آزادانه وخردمندانه، به طرح صحیح مسائل و آسیب های اجتماعی بپردازند، و راهکارهای علمی و عملی برون رفت از این معضلات اجتماعی را ارائه نمایند

علی ایحال ، برای شناخت و پیشگیری از آسیب های اجتماعی، عجالتاً نیازمند آنیم که درصدد یافتن پاسخ های علمی به این پرسش های زیر باشیم :

* اینکه ما در جامعه با چه گونه آسیب های اجتماعی مواجه هستیم؟
* هریک از این آسیب های اجتماعی دارای چه ویژگی هایی است؟
* شرایط و عوامل خاص پیدایش و تحول و گسترش هر یک از آسیبهای اجتماعی کدامند ؟
* برای مقابله صحیح با آسیب های اجتماعی و پیشگیری از گسترش آنها چه می توان کرد، و چه راهکارهایی می توان ارائه نمود ؟

البته پرداختن به امر مهم مسئله آسیب ها و جرائم اجتماعی ، نیاز به فراهم نمودن زمینه های تعامل و گفت و گوی آزاد و خردمندانه متخصصان امر و مسئولان اجرایی و مردم برای ایجاد حرکتی ملی، و همچنین تقویت وفاق ملی برای مواجهه با آسیب های اجتماعی و برنامه ریزی همه جانبه و مستمر، در جهت پیشگیری و درمان آنها می باشد.

برگزاری همایش ها ، میزگردها ، کارگاهها ، و همسویی و همکاری بین بخش های علمی و اجرایی و برنامه ریزی کشور، فراهم نمودن زمینه های لازم برای انجام تحقیقات موثر – از جمله داشتن یک نظام آماری جامع و دقیق از انواع آسیب ها و جرائم اجتماعی بمنظور احصاء آسیب ها و به منظور فراهم نمودن زمینه لازم در جهت انجام تحقیقات علمی – و نقد دانش های موجود وحمایت از تولید دانش های جدید ، و.،.. می تواند حداقلی از گام و قدم هایی موثر و مفید، در جهت شناخت مسئله بوده ، و نشان از اراده و انگیزه مسئولان امر، و یافتن سمت و سویی برای زدودن انواع آسیب های اجتماعی از دامان جامعه باشد .

برای تقویت و تداوم حرکت های آسیب زدایانه ، از یک سو ، نیاز به تعامل و همفکری محققان و متخصصان و تحصیل کرده ها ، بالاخص در حوزه های جامعه شناسی ، روان شناسی و مددکاری های اجتماعی و نیز حمایت خیرین و مسئولان امر ، بویژه همسویی بخش های علمی ، اجرایی و تحقیقاتی با نهادهای رسمی و غیررسمی داشته ، و از سویی دیگر ،آموزش و ترویج یافته ها و نتایج علمی در میان افراد گروه های ذیربط و فرهنگ سازی مداوم می تواند در ارائه راهکارها و راهبردهای عملی و علمی برای درمان و پیشگیری هر یک از آسیب های اجتماعی موثر و مفید باشد .

پرداختن در حوزه های عمومی و بیان آزادانه دیدگاههای علمی و اجرایی متخصصان و محققان در رسانه های گروهی بالاخص در سایت ها و فضاهای مجازی و مطبوعات و… می تواند راهگشای شناخت و رفع موانع آسیب های اجتماعی قلمداد شود.

www.ulkamiz.ir