نظری در باب یک مطلب

پایگاه خبری اولکامیز – اخیرا مطلبی با عنوان « کمپین های نجات از طناب دار، همدلی بزرگ و آسیب های پنهان » در سایت اولکامیز منتشر شد ضمن تشکر از نویسنده محترم مطلب مذکور، نظراتی را به صورت مختصر می نویسم باشد که مفید واقع شود :

کاش مردم هم موقع کمک کمی تحقیق کنند که به چه کسی کمک میکنند. آیا طرف مستحق است یا خیر؟ یا اینکه با این ترفندها و به شیوه های مختلف از احساسات و اعتقادات ما سوء استفاده می کنند.

برای درک مطلب مثالی می زنم:

چندی پیش در غرب ترکمن صحرا اتفاقی رخ داد . یک فرد عمده فروش مواد مخدر،  یکی از خرده فروش ها را که از وی به صورت نسیه مواد گرفته و نتوانسته بدهی خود را تسویه کند به صورت شنیع زجرکش کرده بود. ( شکستن دست و پا و قتل و بعد بستن جنازه به پشت ماشین و کشیدن جنازه و دور زدن تو خیابان) که این حادثه تلخ با رسیدن پلیس و درگیری جنازه را از او پس گرفتند.

بعد کلی دادگاهی و…بعد چند سال قاتل محکوم شد به قصاص.

نوچه های قاتل رفتند با زور و تطمیع خانواده مقتول را مجبور کردند تا با گرفتن مبلغی رضایت بدهد.

جالب داستان این بود که فرد قاتل با اینکه تمکن مالی داشت و صاحب چندین خانه و زمین مسکونی بود دست به دامان بلاگرهای پولی شده و با پیشنهاد درصدی از مبلغ جمع آوری شده .. پول دیه را از مردم جمع کرده و به خانواده مقتول داده و رضایت گرفته و آزاد شده است.

بعد از آزادی آن فرد دوباره خلاف کرده و به زندان افتاده است!

آیا چنین فردی قابل ترحم هست؟آیا کمک به او جایز اشت؟

در ثانی مردم گول تعداد زیاد بلاگرها در چنین فراخوان های آنها را نخورند چون انها به هم نان قرض می دهند چون بالاگر (x) در موردی شروع به تبلیغ و جمع اوری کمک میکند و دیگر بالاگرهای (z..r…..) هم ازش مثلا خودجوش حمایت میکنند فردا روز انها(r…z…) هم اگر چنین تبلیغی کردند بالاگر (x)قرضش را باید پس بده و از انها حمایت کنند.

یک شهروند دغدغه مند

www.ulkamiz.ir