گزارشی از مراسم تشییع مرحوم صابر کاظمی

پایگاه خبری اولکامیز؛ عبدالمجید اق آتابای

به اتفاق دوستان ساعت نه و نیم از گنبد به طرف آق قلا به راه افتادیم ؛به خاطر ترس از ازدحام درمسیر ؛ سرعت بالایی داشتیم بدون مشکلی خاص تا پل چن سولی رسیدیم ولی در انجا مشخص شد که طی مسیر باقی مانده با خودرو امکان پذیر نیست بنابراین خودرو را درجای مناسبی پارک کرده پیاده به راه افتادیم یکی از همسفرانم شاهین عالمی دوست و همبازی قدیم صابر پیشنهاد کرد که تندتر حرکت کنیم تا به موقع به نماز برسیم .

دوست بزرگوارم عطا محمد فروز ( ویراستار متن) که موفق به همراهی در این سفر نشده بود دوباری زنگ زد و از حال و هوای مسیر و مقصد پرسید. گویی نگرانی خاصی دارد که حاشیه ای به وجود آید به هرحال فعالین صحرا از منظر خود به اتفاقات می نگرند و به دنبال پاسخی متقن به سوالها و ابهامات خود هستند.

ناگاه دیدیم وانتی از صاحبان مراسم با شکافت جمعیت به پیش می رود خود را به آن رساندیم وسوارش شدیم البته آن هم ۵ دقیقه بعد با ازدحام جمعیت متوقف شد باز پیاده و هروله کنان به جلو شتافتیم.

به هر طریقی بود خود را به صفوف نماز گزاران رساندیم نماز با ده دقیقه تاخیر برگزار شد گویی کمی منتظر مانده بودند تا همه توفیق شرکت در این سنت عبادی را داشته باشند.
حزن و غم و اندوه جمعیت انبوه ؛ نمایان بود تعدادی از بلاگرها چون نمازی ،قلی راد و. بقیه هم بودند از همبازی های آن ؛ میرزا جانپور را دیدم گویا بقیه ملی پوش ها نیامده بودند.

فرهاد قائمی در مرکز ثقل جمعیت و دائم درکنار پدر متوفی بود مانند یکی از برادران مرحوم به نظر می رسید. خانواده مرحوم ارادت خاصی به او داشتند. اکثر والیبالیست های ترکمن صحرا نیز آمده بودند. گویی فراخوان ها کار خود را کرده بودند دریایی از جمعیت که کم سابقه به نظر می رسید،در یک جا جمع شده بودند مدیریتشان آسان نبود کاری از دست نیروی انتظامی نیز ساخته نبود طوری که حمل پیکر مرحوم تا آرامستان به کندی صورت می گرفت.

سری به چادر عزا زدیم. سه چادر در حیاطی بدون دیوار کنار جاده اصلی قانقرمه برپا شده بود هرکه از راه می رسید پیرمردی را که در جلو چادرها ایستاده بود در بغل می گرفت و تسلی می داد. از نسبتش سوالی نکردم فضا چنین اجازه ای به ما نمی داد. به گمانم باید پدر بزرگ یا بابا بزرگ مرحوم بوده باشد.

به هر صورت ترکمن صحرا وداعی سخت و در عین حال باشکوه از فرزند نام آور خود به نمایش گذاشت و جلوه ای از همبستگی، قدردانی و وحدتی را به جهان نشان داد که مدتها در حافظه جمعی آنها ثبت و ضبط خواهد بود.

www.ulkamiz.ir