خاطره ای از کشور ژاپن

پایگاه خبری تحلیلی اولکامیز- حبیب الله نیازی شاعی :

با سلام و عرض ادب و احترام به کاربران بویژه فعالین مدنی-اجتماعی. در چند روز اخیر با دیدن بحثی در مورد حرکت و تشکیل جلسات انتخاباتی در کلاله و گنبد و موضع گیری بعضی از کاربران, بیاد بیان یکی از اساتید و مدیران ژاپنی ام افتادم.و آن برمیگردد به زمانی که برای گذراندن دوره تخصصی به توکیو-ژاپن رفته بودم.

در محوطه کارخانه تولید تجهیزات مخابراتی کمپانی ان.ای.سی. تخته سنگ نسبتا بزرگی قرار داشت.آقای سوزوکی توضیح میداد که این تخته سنگ یادگار پس از دوران جنگ جهانی دوم و زمان ساختن این کارخانه می باشد.

اما نظر جالبی در مورد مقایسه ژاپنی ها و ایرانی ها داشت.میگفت که هر ژاپنی از نظر فکری صفر است اما مجموع افکارشان وقتی جمع می شوند, برآیندش یک(۱) می شود.اما هر ایرانی به تنهایی عقل کل است, وقتی جمع می شوند برآیندشان صفر(۰) می شود.

میخواست بگوید که ما کار گروهی را یاد نگرفته ایم.و برای تکمیل کلامش ادامه داد که ببینید اگر به ما ژاپنی ها بگویند که این تخته سنگ را مثلا یک متر جابجا کنید , ما همگی در یک سمتش جمع شده و با هم فشار میاوریم,یکمتر نشد نیم متر جابجا می کنیم.

اما شما دور سنگ حلقه میزنید و هر کدام یک طناب به سنگ بسته و هر کدام به سمت خودتان می کشید, و تخته سنگ در جا می زند. این موضوع بنظرم عبرت انگیز است. ما باید علی رقم سلایق مختلف و نگرش های متفاوت حرکت و تصمیم دستجمعی و گروهی را تمرین و یاد بگیریم تا فرصت را از سیاست بازان و بازیگران سیاسی گرفته و حرکت های اجتماعی را به دست توانمند فرزندان راستین استان و ترکمنصحرا سپرده و همراهی نموده یکدل و یکزبان در راستای توسعه و اعتلای منطقه بکوشیم .

در فرصت های دیگر بتناسب و ضرورت این بحث را ادامه خواهیم داد.من الله التوفیق…

www.ulkamiz.ir