دو رویداد دوست داشتنی

پایگاه خبری اولکامیز – سلام بر یاران جان. واقعیت این است که در ترکمن صحرا ، ما بین دوستانی که دستی بر قلم دارند و بزرگوارانی که صاحب نشریه و فصلنامه و ماهنامه هستند، همیشه رابطه ای صمیمانه و حمایتگرانه  ولی یک طرفه وجود دارد.

منظورم این است که صاحبان نشریات پیام می دهند که شعر و مقاله می خواهند و عزیزان نویسنده هم شعر و مقاله و مطلب خویش را با زحمت و تلاش بسیار و بی هیچ منّتی و باعشق و علایق فرهنگی و قومی  تهیه می کنند و به نشریه ها می فرستند تا نشریه ها چاپ و امکان رشد داشته باشند.

همانگونه که همه می دانیم در نشریات و مجلات و روزنامه های کثیرالانتشار مثلا در تهران  بابت تهیه ی مطلب به نویسنده حق الزحمه پرداخت می شود تا اندکی از زحمات نویسنده جبران شود.

من به شخصه دوستان و آشنایانی داشته ام که از این طریق گذران زندگی می کرده اند یعنی بگونه ای از راه نوشتن، درآمدهایی هم داشته اند .

در منطقه ی ما به دلیل مشکلاتی که صاحبان نشریه ها دارند پرداخت حق الزحمه برای نویسندگان تقریباً غیر ممکن است زیرا به دلیل شرایطِ بدِ اقتصادیِ نشریات چنین اقدامی بسیار دور از انتظار است.

 اما شاید بتوان این رابطه ها را کمی ترمیم کرد تا ضمن رضایت نسبیِ نویسندگان کیفیت نشریات هم روز به روز بهتر شود .

اما چگونه؟

در شیمی و واکنش مواد هم اینگونه است. پیوند ها و رابطه ها چند حالت دارند.

اول این که قدرت پیوند های عناصر، دو طرفه و برابرند و لذا این پیوندها محکم و استوارند.

دوم این که پیوندها دو طرفه هستند ولی یک طرف قوی و طرف دیگر ضعیف است و قدرت این پیوندها متوسط و متمایل به ضعف است.

و سوم این که پیوندها  یک طرفه اند و لذا حاصل ربایش آنها نیز بسیار ضعیف و ناپایدار هستند.

برای نشریات و نویسندگان ، در کشورهای پیشرفته پیوندِ نوع اول برقرار است.

برای تهران و شهرهای بزرگ ایران پیوند نوع دوم و برای شهری کوچک تر  پیوند نوع سوم جاری است .

بنده امیدوارم که در ترکمن صحرا حالت جدیدی از رابطه بین نویسندگان و نشریات یافت شود. اما چگونه؟

بدین صورت که لااقل برای نویسنده و شاعری که زحمت می کشد، حداقل یک جلد از همان مجله ای که در آن، مقاله و شعر و مطلبش چاپ شده ،اهدا گردد.

متاسفانه تاکنون برای بنده با ده ها مقاله و مطلب چنین حادثه ای روی نداده است.

در سطح استان نیز اینگونه است. یکی از تلخ ترین رویدادها برای بنده که خیلی نا امید کننده بود و سال هاست که دیگر ارتباطم را ضعیف کرده است، مورد زیر می باشد:

بنده از روز اول برای نگارش دانشنامه ی گلستان مشارکت داشتم.بالاخره پس از سالیان کار و تلاش  دانشنامه در سه جلد تهیه شد. در روز رونمایی دانشنامه ی سه جلدی گلستان که با حضور وزیر ارشاد و بزرگان استان در موسسه ی میرداماد اتفاقی  روی داد که درست و یا نادرست باب طبع بنده نبود.. بنده در بخش ترکمنی چندین مدخل را نوشته بودم. قرار بود یکی از سخنرانان مراسم به عنوان نماینده ی ترکمن ها هم  باشم ولی در آن روزها شرایط جسمی خوبی نداشتم. به پیشنهاد بنده به جناب رجایی یکی از سروران و بزرگواران ترکمن صحرا حدود پنج دقیقه قرائت مقاله داشتند و پس از پایان مراسم به دوست بزرگوارمان سه جلد کتاب را هدیه کردند ولی به بنده  که چند سال در این مسیر سخت و جالب زحمت کشیده بودم تا دانشنامه ی گلستان به بار بنشیند هیچ لطفی نشد.

سال ها گذشت و بنده به همین خاطر این سه جلد دانشنامه را که خیلی هم دوست داشتم خریداری نکردم تا این که روزی از روزها اتفاق جالبی افتاد و سرور بزرگوارمان جناب احمد گرگانی در یک اقدام غیر منتظره  سه جلد کتاب دانشنامه را برایم هدیه دادند.

اتفاقی جالب و رویدادی پر از صمیمیت و محبت و مهربانی بود…

یکی از بهترین هدایای زندگیم را دریافت کرده بودم.

مورد دوم در رابطه با نشریات محلی است. بنده برای مجله ی ترکمن دیار و برخی از نشریات دیگر، مقاله ها داده ام و هر چه انتظار کشیدم مثلاً از جناب لطیف ایزدی لطفی شود متاسفانه خبری نبود.

 بالاخره جناب ایزدی امروز زنگ زدند و فرمودند که دکتر رجب محمد نظری شما و دو نفر دیگر را آبونه ی سالیانه ی نشریه ی ترکمن دیار کرده است و آدرس پستی مان را می خواست…

با تعجب و حیرت از امور کائنات، آدرسم را فرستادم تا از جایی که انتظارش را نداشتم هدیه ی فرهنگی خود را دریافت کنم، هدیه ای که در آفرینش آنها ، در اکثر مواقع ، نقشی کوچک داشته ام…

 در این جا بر خود لازم می دانم که مراتب قدر دانی خویش را از دوستانی که برایم لطف بزرگی داشته اند و این دو اتفاق دوست داشتنی را رقم زدند ابراز نمایم. همچنین از صاحبان نشریات مختلف خواهشمندم که قدر و منزلت نویسندگان بی ادعا و پاک سرشت صحرا را پاس بدارند که در این الطافات کوچک، بی شک خودشان عزیز و بزرگتر خواهند گشت…

با احترام

نورالدین سن سبلی

www.ulkamiz.ir