مقصد تویی، کعبه و بتخانه بهانه

پایگاه خبری اولکامیز – شیرمحمد شیروانی: به دنبال باخت های متوالی در هفته اول و دوم لیگ ملت ها، موجی از انتقاد ها به رئیس فدراسیون روانه گردید.انتقادهایی که برخی از آنها به مثابه استخوان در گلویی میباشد، که سالها رخنه کرده بر دلها بود، و برخی نیز ناکارشناسی. افراد کلمن بیاری که در تصمیمات والیبالی نفوذ داشتند و دارند و از بمب حمایتی نیز برخوردار می‌باشند نباید جایی در تصمیمات فدراسیون عرض اندام کنند.

اما تکرار کابوس وار این روزهای والیبال کشور در قامت تیم ملی، اگر منصفانه بخواهیم نخ تراز بنایی را استوار سازیم شاید از سال‌ها پیش کلید خورد، از آنجایی که برای توسعه والیبال و کشف استعدادها، مناطق والیبال خیز، که تنظیمات کارخانه بازیکن سازی برای تیم ملی، از مناطق جغرافیایی مشخص شده در طی دهه ها قبل انجام می‌شد، به فراموشی سپرده شد و عملا استراتژی و کشف استعدادها راه خود را گم کرد.

اما هایلایتی والیبال بر دو محور استوار بود:

۱- آقای تقوی فدراسیونی را تحویل گرفت که تقریبا تیم ملی، ویرانه ای بیش نبود.

۲- قبل از شروع تمرینات والیبال کشور برخی از بازیکنان نامدار و تاثیر گذار با پشت کردن به پیراهن تیم ملی از بازی برای مردم خودداری نمودند.

مردمی، که در شرایط سخت اقتصادی تنها دلخوشی آنان، شاید موفقیت های تیم ملی باشد، ولی آرزوها بر آورده نشد، اما عکس این داستان در زمین حریفان به گونه ای د یگر رقم خورد. بازیکنانی بزرگی همچون نیشیدا، لوکارلی، ساوتکمپ، جیانلی، میکلتو، ایشیکاوا، نیمیر عبدالعزیز، لاویا، رزنده
و سیکیتا برای کشورشان و پیراهن مقدس تیم ملی از جان مایه گذاشتند.

میخواهیم آشتی ملی در تیم ملی با همدلی بوجود آید تا این نسل نیز در آینده افتخار کسب کنند. از دوستان و علاقمندان به والیبال میخواهیم، با نتایج تحقیر آمیز والیبال و با اتمسفر سنگینی که بر فضای والیبال کشور بوجود آمده، کمی صبوری بخرج داده تا حداقل بازیکنان تیم ملی را فنا ندهیم. از فدراسیون والیبال نیز انتظار است با تغییراتی در پُست پاسور و میدان دادن به جوانانی همچون عرشیا به نژاد و ایلشن داودی پور، و صابر کاظمی، آپگرید نوینی را بر جسم بی جان تیم ملی تزریق نماید.

یا حق
شیر محمد شیروانی