تیم ملی والیبال و نبود فرمانده ای مقتدر در زمین

پایگاه خبری اولکامیز – شیرمحمد شیروانی: چند سالی می‌شود خبری از استعداد یابی و کشف بازیکن تاپ، در والیبال، راه خود را گم نموده، دل خوش کردن به نام‌ها با راندمان رو به افول، دل و دماغی را برای رشته پر طرفدار کشور باقی نگذاشته است.

لیگ برتر والیبال کشور که بزرگترین دغدغه اش شده قرار داده‌ای چرب و نرم با قیمت های نجومی و کمترین بار فنی ( البته بازیکنان زحمتکش با کارایی لالیگایی حسابشان جداست) جذابیت خود از دست داده، تا جایی که برخی مربیان و مدیران باشگاه‌ها، برای نتیجه گیری، دل می بندند، به بازیکنان مُسن و با کیفیت حداقلی،شما به نحوه ارسال سرویس بازیکنان کشورمان، در لیگ سال گذشته دقت نمایید،به سادگی قابل آنالیز است، سرویس‌های کنترلی با کمترین زحمت برای تیم مقابل. اما سرویس ها در لیگ ملت ها با بالاترین سرعت روانه زمین حریف می‌شود. به کدامین ذهنیت والیبالی می‌توان رجوع نمود، عرشیا به نژادو ایلشن داوودی باید در بیرون گود باشند.

در حالی که از ستارگان لیگ سال قبل بودند. یا صابر کاظمی، جوان رعنا و خوش استیل والیبال کشور، مگر پاسور قلب تیم نیست. پس علت عدم اعتماد به، به نژاد و ایلشن را در کجا می‌توان معنا نمود. عدم اعتماد به بازیکنان جوان، نتیجه ای جز محو شدن والیبال در اذهان دوستداران والیبال به دنبال نخواهد داشت.

فدراسیون والیبال در راس آن آقای تقوی که به دنبال تحول بوده و برنامه های مدونی نیز برای والیبال کشور طراحی نموده، تهیه امکانات سخت افزاری و نرم افزاری برای مناطق والیبال خیز را در اولویت قرار دهد. البته نیروی انسانی با دانش و متخصص، در این امر مهم نیز حیاتی است. سر آخر اینکه حس مسؤلیت پذیری و میل به پیروزی را نزد بازیکنان تیم ملی بارور نمود، با کمی شجاعت.

www.ulkamiz.ir