تورکمن صحرا

« شیدا » از نگاه یاران

پایگاه خبری اولکامیز – هوشنگ ایری شاعر خوش ذوق ترکمن پنج شنبه ۱۱ خرداد ۱۴۰۲ درگذشت. فقدان شیدا شاهیر مصداق واقعی این شعر مختومقلی فراغی بود :

کوپ ییگیت لر گلیب گچدی جهاندان

 نیتینه گورا اقبال بولمادی

گردشی کج قهبه فلک الیندن

 ارتیری شاد بولان اویلان بولمادی

در روز مراسم تشییع جناره آن مرحوم که به امامت قربان محمد آخوند اونق اقامه شد و جمعیت کثیری حضور داشتند. با تنی چند از یاران اهل فرهنگ و ادبیات آن مرحوم گفتگو کردیم که در پی می آید :

شاگرد غایبانه کریم قربان نفس بود

فرهاد قاضی نائب رئیس انجمن ادبی جیحون گفت: هوشنگ ایری از طایفه خوجه بود. به من « آغام » می گفت. شیدا واقعا شیدا بود. شیدای دوستان، شیدای زندگی، شیدای شعر و شیدای پرواز بود. چهار سال است که هوشنگ را می شناسم و با وی از نزدیک در ارتباط هستم ولی گویی از زمان کودکی با  هم دوست و آشنا هستیم. انسانی مهربان بود. من شیدا شاهیر را شاگرد غایبانه کریم قربان نفس میدانم چون به کریم آقا ارادت خاصی داشت. اشعارش را با شور و شوق خاصی در محافل و مجامع ادبی دکلمه می کرد. روحش شاد باد

 

شیدای واقعی بود

ارازدوردی خوجه گوینده نام آشنای ترکمن صحرا اظهار داشت: در باره هوشنگ ایری حرف برای گفتن زیاد است. به راستی نام شیدا شاهیر را از درون اشعارش می توان پی برد. هوشنگ شیدای واقعی بود. به اشعار کریم قربان نفس عشق می ورزید. بنده از نوجوانی هوشنگ را می شناسم با جان و دل به شعر و ادبیات روی آورد حتی از موسیقی هم سررشته داشت و گاهی نی می نواخت. فردی مستعد بود. بسیار می کوشید. خودش می گفت برخی از اشعارم را در حال رانندگی سروده ام. به او می گفتم راننده هستید مواظب باشید. آخرین بار یکی از اشعارش به نام ( بوغماسی قالدی ) را در ماه رمضان برایم فرستاد وقتی آن را پس  قرائت کردم وبرایش ارسال نمودم بسیار شادمان شد. خدایش رحمت کند.

 

هوشنگم کجاست؟

مهندس سعید محمد محمدآلق یکی از مشتاقان ادبیات از آق قلا گفت: هوشنگم کجاست؟ آمالم، آرزویم شیدایم کجاست؟ هوشنگ فروتن بود خوش اخلاق بود. در بداهه سرایی قهار بود. هم طنز می گفت هم اشعار جدی و  اخلاقی را به نحو احسن می سرود. هر دو سه ماه یکبار زنگ می زد و می آمد. هر چند بنا به اقتضای شغلی اش به سرزمین های دور می رفت ولی محبت داشت از دوستانش خبر می گرفت و می آمد. او انسانی بزرگ بود. هوشنگ شاهیر به همه کوچک و بزرگ احترام می گذاشت. امروز جمعیت زیادی به نماز جنازه شیدا شاهیر آمدند. حتی از گنبد و آق قلا تا  کلاله و مراوه تپه  هم حضور یافته اند.  جنت مکان باشد

 

کارهای ناتمام داشتیم

رحیم مرادی اهل فرهنگ و ادبیات ترکمن تصریح کرد: درگذشت زودهنگام هوشنگ دلهای همه ما را  داغدار کرد. هنوز به هوشنگ نیاز داشتیم. هنوز برنامه ها داشتیم هنوز کارهای ناتمام زیادی داشتیم.  افسوس که زود رفت. شیدا شاهیر در عرصه ادبیات دغدغه مند و فعال بود. ادبیات میدان وسیعی دارد و  هوشنگ توانسته بود  در میدان ادبیات سرش بلند و زبانش شیرین باشد. وجودش دلگرم کننده بود. برای ظهور و بروز شخصیت هایی مانند هوشنگ ایری سالها لازم است. هوشنگ ها به سادگی ایجاد نمی شود. روحش شاد باد

 

پشتیبان ما بود

امان دوردی مقدر عضو گروه ادبی آق بولوت ازانبارالوم گفت : هوشنگ شوخ طبع بود. حرفهایت را با شعر پاسخ می داد. اشعار کریم آقا را از حفظ می خواند. در فضای مجازی با هم بودیم. در مسائل ادبی و فرهنگی با هوشنگ مشورت می کردیم. او پشتیبان ما بود. قبرش نورباران باد

 

به خانه دوستانش می آمد

ملا کبابی اهل موسیقی و ادبیات از آق قلا در پاسخ به سئوال خبرنگار سایت اولکامیز اظهار داشت : هوشنگ جان دوست ما بود مثل خمیر نرم بود ۴۰ – ۵۰ روز در سیر و سفر بود  به پاکستان گاز می برد وقنی می آمد به خانه من سر می زد به مهندس محمدآلق،  شُکردده ، آرچی قلی می آمد. با خانواده اش حضور می یافت. در گنبد با مجید راضی و مهندس نورتقانی دوست و همراه بود. این جماعت عظیم که به نماز جنازه آن مرحوم آمدند این نکته بیانگر این است که مردم هوشنگ ایری را دوست دارند. انشاء الله دعای جماعت مقبول خداوند خواهد بود.

 

خوش اخلاق بود

رجب مختوم شاعر خوش ذوق گنبدی گفت: شیدا شاهیر به قول ترکمنها « کِرِم تانیش » بود. کبر و غرور نداشت. هر جا جلسه و نشست ادبی برگزار میشد حضور می یافت.  عاشق فرهنگ و ادبیات ترکمن بود با وجود اینکه راننده بود ولی به زبان و فرهنگ و ادبیات ترکمن اهمیت می داد. بسیار خوش اخلاق بود در عمرم چون او خوش اخلاق ندیدم.  اشعارش را به زیبایی می خواند. با امانلی نساری دوست گوینده ام ، دوست بود حتی شعری درباره او سرود. مردم ترکمن و دوستداران شعر و ادبیات هوشنگ ایری را از یاد نخواهند برد.

 

عیارش ناب بود

حکیم پقه هنرمند عطابادی در رثای دوست همدل و همفکرش هوشنگ ایری این شعر زیبا را برایم ارسال کرد که بیانگر بار سنگین این مصیبت بر دوستدارانش می باشد:

داغ شیدا آسمانی تیره کرد

عرصه صحرا ،جهانی خیره کرد

مخلص و شیدا،عیارش ناب بود

پرفروغ و جمله عالم تاب بود

مرغ شیدا مست و رعنا پرکشید

شوکرانش عاشقانه سر کشید

روحش شاد و یادش گرامی باد

* شیدا تخلص مرحوم هوشنگ ایری شاعر معاصر ترکمن

نوشته: عبداللطیف ایزدی – شنبه سیزدهم خرداد ۱۴۰۲ کناره های شهر تاریخی جرجان

www.ulkamiz.ir

 

 

 

 


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا