سخنی با شاعر محترم گنبدی

پایگاه خبری اولکامیز- امینه طریک * : این متن، به دو زبان تورکمنی و فارسی نوشته شده است. از خبرنگار و مدیر محترم کانال اولکامیز، آقای لطیف ایزدی نیز تشکر می‌گردد.

سالام آیدیارئن حۇرماتلئ غالامداش؛

آقای توی‌محمد ایازی.

کۆممت میراث اۇجاغئ حاقئندا، بیزینگ هم-ده کأ بیر غالامداش‌لارئمئزئنگ یۆرِگیندأکی آیتجاق حاق سؤزلرینینگ بارئسئنئ ادبییاتچئ هم-ده میراث اۇجاغئنئنگ آغضاسئ، دۇغانئمئز آقای عبدی‌راد آیدئپ گِچدی.

سیزینگ بو یازغئنگئزئ اۇقامئزدا، بی‌ائغتئیار دانا‌لارئنگ آیدان غئمماتلئ سؤزی یادئما دۆشدی:

«زِر غادئرئنئ زِرگأر بیلر»

من هم اؤزۆمه بۇرچ بیلیپ بیرکی آغئز، سؤز آیداسئم گلدی.

اوسساد منصور طبری، باشغا اوسسادلارئنگ ایشدشلیگی بیلن، عؤمرۆنینگ کؤپۆسینی، انه دیلیمیزی غۇراماق اۆچین، یۆرگینینگ کؤکی بیلن میراث اۇجاغئنا زحمت‌لرینی، سینگدیرندیگینی یکه میراث آغضالارئ دأل-ده بلکی-ده عزیز ایرانئمئزئنگ بۆتین تۆرکمنصحراسئ، آشاغئ خازار دنگزی، یۇقارئسئ-دا جرگلان داغ‌لاری، اۇنگا شایاتدئر.

شیله غئمماتلئ زِرینگ غادئرئنئ دینگه غادئردان بیلر.

هاوا بو بییک ائنسان، میراث اۇجاغئندا، میلیۇنلاپ آیلئق بِریلجک اومیدئ بیلن یا-دا شۇنونگ مۆدیریِیت آدئ اۆچین ائلغانۇق، بلکی-ده گِلجک نِسلیمیزه، انه دیلیمیزینگ کؤکۆنی غایئم بکله‌مکِ اۆچین اؤزۆنه بۇرچ بیلیپ گیجه-گۆندیز آرمانئ-یادامانئ ایشله‌یأندیر.

تۆرکمن یازووئندا-دا بیزه یا-دا بیزه منگزش‌لره، حاتدا جانئندان مایا غۇیوپ زحمت چِکِن ائنسان‌‌دئغئنا هممأمیز شایاتدئرئس.

بو بییک ائنسانئنگ چِکِن زحمت‌لرینی یره تاشلامانئ، تۆرکمن یازووئ اوغروندا، بیز-ده گؤزل صحرامئزدا، نأچه شأگیردلری اِکلأپ، اؤوره‌دیپ یؤرۆس.

بو گۆن کؤپچۆلیکده، هر بیر اوسساد‌لارئمئزا دیل یِتیرسه‌لر و اۆمسۆم اۇتورساق، ارتیری گۆنی بو اربت ایش، دأپ بۇلوپ باشغالارئنا-دا حۇرماتسئزلئق ادرلر.

شۇنونگ اۆچین، گِلینگ اِل-اِله بریپ، تۆیس یۆرکدن، شِیله جان کؤیِر اوسساد طبری یالئ اوسساد‌لارئمئزئنگ غادئرئنئ بیلجک بۇلالئنگ.

✏️✏️✏️✏️✏️✏️

با سلام به شاعر گرامی؛

آقای توی‌محمد ایازی

در مورد انجمن میراث گنبد، آنچه که باید گفته می‌شد و براستی که بیان کننده واقعیات بود و همچنین نظرات من و برخی از برادران و خواهران اهل قلم را در بر می‌گرفت، توسط فعال فرهنگی و ادبی و عضو انجمن میراث، جناب آقای عبدی‌راد به خوبی مطرح گردید.

هنگامی که متن نوشته‌‌های شما را خواندم، بی‌اختیار به یاد این ضرب‌المثل بزرگانمان افتادم که گفته‌اند:

«قدر زر، زرگر شناسد، قدر گوهر، گوهری»

من نیز وظیفه خود دانستم تا در این مورد، چند سطری را بنویسم.

باید یادآوری نماییم که استاد منصور طبری در کنار اساتید دیگر، بیشتر عمر خود را برای حفظ زبان مادری‌اش سپری کرده و در این راه زحمات فراوانی را متحمل گردیده‌اند و تلاش‌های او برای تداوم فعالیت‌های انجمن میراث و ترویج زبان تورکمنی بر کسی پوشیده نبست و نه تنها اعضای انجمن، بلکه کل تورکمنصحرای ایران عزیزمان، از کناره‌های دریای خزر تا منطقه کوهستانی جرگلان شاهد آن بوده و هستند.

قدرشناسان همیشه قدر این بزرگان را می‌دانند.

آری، این انسان بزرگ به امید دریافت حقوق میلیونی و برای تصدی ریاست به میدان نیامده است، بلکه حفظ زبان مادری‌ و انتقال آن به نسل‌های آینده را در اولویت قرار داده و وظیفه خطیر خود دانسته تا زبان تورکمنی استحکام یابد و به همین منظور، شبانه روز تلاش می‌نماید.

در مورد آموزش قواعد زبان تورکمنی راهنمای ما و امثال ما بوده و ما شاهد هستیم که در این مسیر، چگونه فداکاری می‌کند.

در تورکمنصحرای زیبایمان، برای اینکه زحمات این استاد به هدر نرود، ما نیز در زمینه قواعد زبان تورکمنی، در حال آموزش به تعدادی از شاگردان هستیم.

اگر امروز در جامعه، به یک استاد اهانتی شود و سکوت گردد، فردایی خواهد رسید که به صورت عرف در آمده و به همه اساتید بی‌حرمتی خواهد شد.

پس بیایید، با اتحاد یکدیگر و از صمیم قلب، قدردان زحمات اساتیدی چون استاد طبری باشیم و به آنها ارج نهیم.

*شاعر و عضو انجمن میراث

www.ulkamiz.ir