پایگاه خبری اولکامیز – پیروزی هفته هجدهم والیبال شهرداری گنبد بر سایپا، یادآور دوران فراموش نشدنی دهه ۶۰ میباشد، اما چرا قیاسی هر چند اندک، یا به قولی فلاش بک به دورانی زده شد که دیگر بازگشت به آن ایام برایمان رویا شده است.
والیبال دهه۶۰ یادآور هوادارانی بوده که پا به پای بازیکنان به اقصی نقاط کشور رفته، تا بازیکن گنبد احساس تنهایی نکند. یکشنبه هشتم بهمن ماه از سری مسابقات والیبال لیگ برتر، هفته هجدهم، هوادارانی از خطه ترکمن صحرا به هر زحمتی بوده خود را به سالن فدراسیون رسانده، تا یار او، بازیکن تیم محبوب شهر‌ش تنها نباشد. حداقل احساس غربت نکند.
باید به این هوادار بالید. باید این هوادار را ستودو به احترام او ایستاده تشویقش کرد. گزارشگر این مسابقه آقای شاکری که از اساتید والیبال میباشد براستی حق مطلب را ادا کرد. “اینها (منظور تماشاگران گنبد) هواداران اجاره ای نیستند بلکه آنها تماشاگران دلی هستند”.
این درست که والیبال گنبد به واسطه مدیریت غلط از شلختگی رنج میبرد. در انتها جدول قرار دارد ولی این تماشاگر دایره شایستگی خود را به طرز وسیعی گسترش داده و به جهانیان می‌فهماند که هوادار تیم خود را ستایش می‌کند و بر زمین نیز بخورد دست او را می‌گیرد تا بلند شود.
این نگارش را بواسطه عمق علاقمندی هوادارانی که به تهران رفته، و افتخار آفریده اند را تقدیم این سروران میکنم که قلم از بیان زحمات آنان قاصر است.
یا حق
شیرمحمد شیروانی
www.ulkamiz.ir
