نقش مدیران در آموزش و پرورش

پایگاه خبری اولکامیز – مهران دالوندی: به مدیران مدارسی که هرچه از آن ها خواسته می شود، طبق بخشنامه و بدون اندیشه و درنگ انجام می دهند، مدیران لی لی پوتی می گویند. شوربختانه تعداد چنین مدیرانی در آموزش و پرورش کم نیست .البته این گونه مدیران در رده های میانی و بالاتر نیز دیده می شوند.

این جنس مدیران در مدارس حتی قادر به نگهداشت یک کلاس درس نیستند . آن ها سواد کافی و وافی نداشته و اغلب پر حاشیه می باشند و برای سرپوش بر همین معایب بسیار گوش به فرمان بوده و هرآنچه را که سمت بالاتر عنوان کند ،انجام می دهند .بدون اینکه کلاه خویش را قاضی کرده و در خصوص درستی یا نادرستی بخشنامه ها کوچکترین تفکری کنند.بقول وینستون چرچیل باد های مخالف باعث بالا رفتن بادبادک می شود. از این رو استقلال فکری مدیران نیز باعث اعتلای آموزش و پرورش می گردد.

این گونه مدیران باعث انقباض اندیشه در آموزش و پرورش شده و راه را برای مدارس کیفی می بندند.آن ها بی کیفیت،خودباخته ،ضعیف و آزمایش و خطایی هستند.آن ها از رهگذر وابسته سالاری به این پست رسیده و بجای کمک و دست گیری از معلمان و فراگیران و… به مچ گیری و دستگیری آن ها می پردازند.

آن ها از اجرای تکنیک های جدید آموزشی هراسان بوده ، چرا که محافظه کار بوده و برای ابقای خویش تقریباً دست به هرکاری می زنند.هزینه های مدرسه را از مردم می گیرند و اعتقادی به رایگان بودن تحصیل تا پایان دبیرستان دوره دوم ندارد.

به نظر می رسد که تنها راه برون رفت از چنین انقباض و انجماد فکری،تغییر پارادایم های فکری در سطح آموزش و پرورش است.

تربیت و جذب مدیران مدبر،فکور، باسواد ،آوانگارد،آشنا با روش های جدید تدریس و مدیریت ، راهبر و.. می توان گامی برای شایسته سالاری (merit system) بوده و آموزش و پرورش را از بن بست آموزشی خارج نماید.

البته ناگفته نماند که برخی از مدیران توانا،فکور و آوانگارد همین الان نیز در بدنه آموزش و پرورش هستند که زحمات زیادی را متقبل می شوند.

بنابراین قطعاً مدیرانی توانمند و اختصاص بودجه مناسب در کنار رضایت اقتصادی معلمان می تواند گره آموزش و پرورش را باز کرده و برونداد آن مثبت شود.

www.ulkamiz.ir