چراغی که به خاموشی گرائید

پایگاه خبری اولکامیز – امروز گوهری گرانبها را به دل سیاه خاک سپردیم

اگر چه از تیغ زمانه در امان ماند،اما ساز زمانه با او همسان نبود
چه تازیانه هایی که چرخ کجرو وتاریخ تلخ وزهر اگین ،بر وی فرود نیاورد

ما در دوره ای از تاریخ بسر می بریم که در ان کار های بزرگ را به ادم های کوچک وکارهای کوچک را به ادم های بزرگ واگذار می کنند.

مرحوم شاه محمد یلقی جزو اندسته از افرادی بود که امکان ورود به مسابقه را از او گرفتند و دروازه رشد وتوسعه را نیز به رویش بستند.

اودر شرایطی که استخوان هایش صدای شکستن به خود گرفته بود ،در جنگی نا عادلانه مغلوب شد.

سرمایه فرهنگی صحرا،که تمام هستی او دل پاکش بود،در راستای بر قراری روابط اجتماعی حسنه ودر حکم رشته ای که فرهنگ گذشته وحال را به هم پیوند می دهد واز ان مراقبت می کرد.

درسی که اموزگار روزگار به بهای گزافی به ما می امورد ،اینکه تا در کنار ما هست ،بر ماست که جایگاه ارجمندش را قدر بنهیم.
آدما به حکم انسان بودنش ،به سر نوشت خود ودیگران حساس است.
بی تفاوتی به پیرامون ،از توجه زیادی به خود نشات می گیرد
وگر نه راحت ترین مسیر این است که ادم کاری به کار دیگران نداشته باشد بلکه تخیه به سر ،کنج خانه بر روی سجاده اش بنشیند وعبادت کند تا از پله های عبودیت بالا برود.

اندوه من از اتلاف ثروت های ملی ای است که هدر می دهیم
نقل به مضمون الفرد مارشال:هیچ اسراف واتلاف ثروت ملی بالاتر از این نیست که بگذاریم نابغه ای در یک خانواده فقیر وگمنام به دنیا امده وعمر خود را در کار کم اهمیتی صرف کند.
تسلیت می گوئیم بر خانواده و بستگان ودوستانش که سنگینی این بار بر دوش انان نهاده شد.
راهش پر رهرو باد
چهارشنبه ۲۲-۹-۱۴۰۲
امچلی – علی بشارتی

www.ulkamiz.ir