کامبک یاران امیر حسینی در دل دیگ جوشان والیبال کشور

پایگاه خبری اولکامیز – شیرمحمد شیروانی: هفته پنجم لیگ برتر والیبال کشور جایی که مردمان منطقه سرزمین والیبال، کیپ تا کیپ سالن محقر المپیک را پُر نموده اند. ولی پایان خوشی را به همراه نداشت. رستگاری سایپا در گیم پنجم موقعی رقم خورد که در سرویس، پست پاسور و در حمله خطاهای بیشماری را داشتیم.

هر آنچه که پاسور سایپا (بهزاد به نژاد) در ارسال پاسها به سرعت، قُطر پاسور(گُل زاده) و ادریس دانشفر و پایپ، فوق العاده بود در آن طرف زمین پاسور گنبد بدون برنامه و تنها به توان بازوی یونس قلیچ نیازی دل خوش کرده بود.

شیوه ها و تاکتیک کادر فنی سایپا برای از کار انداختن یونس از گیم سوم کار ساز شد و این پسر زحمتکش و با غیرت تمام توان خود را ریل گذاری نمود اما به سبب ضعف پاسور در بازی خوانی و حملات کم اثر در منطقه ۴ دیگر نای و انرژی برای این بازیکن باقی نگذاشته بود.

بنده همیشه معتقدم که بستن تیم، اوستای کار بلدی می‌خواهد. وقتی والیبال گنبد سرمایه های بی بدیلی همچون بای محمد دوجی، حبیب کوزه لی، مجید آزمون، احد ارمشی را دارد، نیمکت والیبال گنبد چرا بدین بدین نحو حقیرانه بسته می‌شود. چه دست هایی در کار است تا این افتخار آفرینان در صحنه نباشند؟

بیایید برای یک بار که شده شفاف سازی را سر لوحه کار خود قرار بدهیم. در بازی سایپا لیبرو با اخلاق و البته کار بلد گنبد حمید محمد آلق روز پُر فروغی را پشت سر گذاشت و هواداران مایه دلخوشی والیبال گنبد بودند اما گوشزد به فردی که باعث انداختن ترقه به داخل زمین شده و در حقیقت مایه شرمساری این بازی شد.

هواداران نیز خود مراقب اینگونه افراد باشند چون گنبد با همت مسئولین بعد از سالها صاحب کف پوشی شده که صاحبان اصلی همین مردمانی هستند که دلخوشی آنها والیبال میباشد. وقتی تعویض های طلایی مربی هورسان رامسر در مقابل چادر ملو یا سایپا در گنبد را مشاهده می‌کنیم واقعیت های نهفته والیبال عیان می‌شود.

در آخر نکته باریکتر از مو به سر مربی والیبال گنبد اینکه لزومی نداشت شما دو بازیکن میلیاردی بر روی نیمکت داشته باشید و تیم را به امید حملات یک بازیکن دل خوش کنید.

www.ulkamiz.ir