گفتاری چند از نوام چامسکی؛ در باب اهمیّت زبان
پایگاه خبری اولکامیز – عظیم قرنجیک: نوام چامسکی زبان را مسیری برای واکاوی ذهن می‌داند. او معتقد است اصول و خصوصیات زبان در انسان ذاتی و «به طور ارثی برنامه‌ریزی شده» است و محیط پیرامون کودک تنها نقش محرک را برای یادگیری زبان مادری ایفا می‌کند.
او معتقد است اصول و خصوصیات زبان در انسان ذاتی و «به طور ارثی برنامه‌ریزی شده» است و محیط پیرامون کودک تنها نقش محرک را برای یادگیری زبان مادری ایفا می‌کند. کودک مجموعه محدودی از اطلاعات را از محیط زبانی خویش می‌گیرد و خود قادر است ترکیبات جدیدی بسازد. نظریه‌پردازان پیش‌تر معتقد بودند زبان مادری تنها از راه شنیدن گفتار اطرافیان و به صورت اکتسابی وارد مغز کودک می‌شود.
زبان‌شناسی می‌تواند نقش به‌سزایی در مطالعات ذهن انسان داشـته باشد. عقل‌گرایانی همچــون نوآم چامسکی، زبان‌شناس، فیلسوف و نظریه‌پردازسیاسی آمریکایی، منبع معرفت و یـا شناخت انسان را «عقل» می‌دانند. برای چامسکی یک توانـایی طبیعی همچون توانایی زبانی، صرفاً مانند راه رفتن است. به سخن دیگر، زبان واقعاً چیزی نیست که شما آن را یاد می‌گیرید، بلکه چیزی است که بر شما عارض می‌شود.
چامسکی برایــن باور است که نقش محیط بر قوه نطق، تنها در حد محرک است. برایــن اساس، تجربه، نحوه علمکرد ذهـن را تعییـن نمی‌کنـد، بلکـه آن را تحریک می‌کند و موجب می‌شود که به شیوه عمدتاً از قبــل تعییـن شده خود کار کند و البته محیط بـه عنـوان محـرک بـاید بـه انـدازه کـافی غنـی باشـد تـا تحریـک لازم صـورت پذیـرد.
به عبارت دیگر، از نظر چامسکی، کودک در هنگام تولد، به دانش زبانی ذاتــی و زیستی مجهز است که این دانش ذاتی او را قادر می‌سازد تا زبان بیاموزد. او قوه نطق را موهبتی ذاتی می‌داند کــه ویـژه انسان اسـت. هنگامی که این بخش ذهن در معرض داده‌های زبانی خاصی واقـع می‌شود، دانش زبانی، آن زبان خاص را بـه دست می‌دهـد، یعنی تجربه و مشاهدات زبانی را به نظامی از دانش زبان مبدل می‌سازد.
زبان نقشی اساسی در تفکر و تعامل انسان برعهده دارد و موردی است که می‌توان از طریق آن به توصیف نظام دانش کسب شده پرداخت .
زبان در ارتباطی مستقیم با ذهن، آینه‌ای از آن است و از این رو برای بررسی رفتارهای انسان بسیار حائز اهمیت است.
کتاب زبان و ذهن ، اثر نوام چامسکی/ ترجمه کورش صفوی. انتشارات هرمس
www.ulkamiz.ir
