پایگاه خبری اولکامیز – دومین اردوی بازنشستگان فرهنگی و اهل قلم گنبد در سال ۱۴۰۱ خورشیدی به مقصد جنگل گلستان برگزار گردید. مهمترین رهاورد این سفر، ایجاد شور و نشاط، همدلی و محبت و تبادل تجربه در جمع حاضر بود.
مدیریت اردو را استاد عبدالرحیم نیازی ساعی بر عهده داشت. شخصیتی خستگی ناپذیر که در امور فرهنگی و ادبی و صنفی، کوشا، فعال و مؤثر است. البته همکارانش در هیئت مدیره کانون بازنشستگان گنبد نیز در این اردو سنگ تمام گذاشته و نقش مهمی داشتند.
در طول مسیر ، گپ و گفت با حاجی محمد افروز که سالها در منطقه گلیداغ به عنوان معلم و مدیر مدرسه خدمت کرده برایم جذاب بود مخصوصا آن بخش از حرف هایش که در باره پدربزرگ و دو تن از عموهایش بود و نزدیک به یک قرن پیش در کناره های رود اترک توسط روس ها به شهادت رسیده بودند غم انگیز و تراژیک بود. به گفته او میشد از اتفاقات آن داستانی نوشت و یا فیلمی ساخت.
ساعت ۱۰ صبح به جنگل رسیدیم. درختان عریان از برگ و پوشش بودند.
در مرکز بازدید کنندگان پارک ملی گلستان اتراق نمودیم. آنجا علاوه بر سالن همایش، موزه ای داشت که تصاویر حیوانات مختلف از شیر تا یوزپلنگ را به نمایش گذاشته بودند.
به گفته مسئول اردو ، این مکان مناسب را فرهنگی بازنشسته آقای نوروز رجبی هماهنگ کرده بود. رجبی که اصالتا اهل تنگراه بود گفت: این روستا تا گنبد ۶۳ کیلومتر فاصله دارد و ترکیب جمعیتی آن حدودا ۶۰ درصد ترکمن و ۴۰ درصد از دیگر اقوام می باشد. پارک گلستان سال ۱۳۵۳ احداث شد که ساخت آن دو سال طول کشید. در آن ایام جوانان تنگراه از جمله خودم در آنجا کار می کردیم. وی همچنین گفت آرامگاه دکتر بسکی در تنگراه است. بسکی حامی و دوستدار طبیعت بود.
فصل خزان بود و برگ های زرد و طلایی درختان مثل فرش رنگین بر زمین گسترده شده بود و جلوه زیبایی به طبیعت می بخشید. بی جا نبود که برخی از شاعران پاییز را پادشاه فصل ها دانسته اند.
از بخش های دیگر این اردو که به واقع یکنوع دور همی همدلانه محسوب میشد شعرخوانی شاعران بود. تاجی آخوند ایزدی، کریم شاهین فر و پولاد صوفی زاده، هر کدام سروده های خود را قرائت کردند. سپس دو فرهنگی صاحب ذوق، نورنیاز آق و حاجی محمد افروز نیز اشعاری کودکانه زمزمه کردند. اینجا بود که نیازی ساعی خبر برگزاری مسابقه شعر کودکان را مطرح ساخت. البته مدد مددی هم به جمع شعرخوانان اضافه شد و بیتی از مختومقلی را با احساس تمام خواند:
ایش باشینده آیتسه کیم بسم الله نی / قیامتده قولین توتار یارانلار
از اتفاقات جالب توجه اردو اهدای کتاب بود. عبدالرحیم نیازی ساعی از طرف کانون و تاجی آخوند ایزدی و استاد بشارتی فر بصورت شخصی کتابهایی را به جمع حاضر هدیه دادند.
در این اردو سه نفر وقت را غنیمت شمرده و دقایقی سخن گفتند: نیازی ساعی ، بشارتی فر و شاهین فر .
رئیس کانون بازنشستگان گنبد در مورد فعالیت های کانون گزارش داد که قبلا در سایت اولکامیز منتشر گردید.
بشارتی فر نویسنده و ناشر پیشکسوت گنبدی در مورد فرهنگ حرف زد. وی اظهار داشت: ۲۰ سال است که بازنشسته شده ام بعد از بازنشستگی ۲۰ عنوان کتاب در زمینه های اخلاقی تربیتی روانشناسی نوشتم ۲۰ هزار کتاب را به مردم هدیه کردم یک جلد نفروخته ام. اشتباه کردم که کاندیدای مجلس شدم کارهایم نمایشی یا تبلیغی نیست. مردم در سبد فرهنگی هزینه ای اختصاص نمی دهند اولویت خانواده ها خوراک و پوشاک است. هیچ ارگانی مولفان و نویسندگان را حمایت نمی کند بازار کتاب افسرده است. پیک شادی را در سال ۱۳۹۴ در جشنواره انتخاب پایتخت کتاب موثر بود. این کتابچه را در ۱۰ مدل طراجی کردم.
وی با توجه به افزایش بیش از حد طلاق و معضلات اجتماعی ، بهره مندی از آموزش خانوده و مسائل تربیتی و روانشناسی را یک ضروت دانست.
مهندس شاهین فر هم در باره دین و عرفان سخن گفت. وی با ذکر حکایت ” چوپان دعاسی ” به نکته ای اشاره کرد و آن این بود: ارتباط قلبی با خداوند بود زبان مهم نیست ارتباط دلی مهم است.
اما شادترین لحظه اردو ، زمانی بود که فرهنگی اهل دل ، صادق چرکزی ترانه عاشقانه فراغی با عنوان ” بویلارینگا ” را به زیبایی هر چه تمامتر اجرا کرد که موجی از شادی را ایجاد نمود. البته ناگفته نماند که لطیفه های راننده مینی بوس و پرویز سلیمانیان فرهنگی بازنشسته هم شنیدنی و شادی بخش بود.
نماز ظهر را با جماعت در جنگل اقامه کردیم. اما نماز عصر را در مسجدی کوچک در تنگراه خواندیم. در بالای محراب این آیه قرآن نوشته شده بود : ” و ان المسجد الله فلا تدعو مع الله احدا ”
دمدمه های شب بود که به گنبد همان جرجان قدیم رسیدیم و یک روز خاطره انگیز را پشت سر گذاشتیم.
نوشته : عبداللطیف ایزدی ، فرهنگی بازنشسته
www.ulkamiz.ir
