دکتر امید کرامتلو کارشناس برنامه ریزی و تولید؛در آغاز دوران سیاست گذاری استاندار جدید گلستان، شعارهای بلندپروازانه‌ای در حوزه جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، توسعه و تکمیل شهرکهای صنعتی و ایجاد زیرساخت‌های لازم برای رونق تولید مطرح شده بود.
نشست‌های متعدد با فعالان اقتصادی، بازدیدها از مناطق صنعتی، تعهد به تسهیل مراحل سرمایه‌گذاری و کاهش دخالت‌های اداری، همه و همه نوید تغییرات بنیادین را می‌داد،اما با کذشت چندین ماه، این حرکت پرشتاب به تدریج کُندشد و بسیاری از این وعده‌ها به مرور فراموش شدند.
در حال حاضر، تصمیم‌گیری‌های متعدد اداری بدون هماهنگی کافی،عدم وجود برنامه راهبردی مشخص و تعارض بین دستگاه‌های اجرایی باعث شده تا فرصت‌های شغلی و سرمایه‌گذاری مهم به دلیل عدم طرح جذب و نگهداشت فعالان اقتصادی از دست برود.
ضمن اینکه فضای عمومی برای سرمایه‌گذاران با مشکلاتی مانند بوروکراسی سنگین، کاغذ بازی‌های اداری بیش از حد و عدم پاسخگویی مناسب مسئولان دیگر آنقدر هم جذاب به نظر نمی‌رسد و این در حالی است که در سایر استان‌های همجوار،برنامه‌های عملی و قابل اجرا با هماهنگی و انعطاف‌پذیری بیشتر در تصمیم‌گیری،بطور ملموسی به ثمر نشسته و سرمایه‌گذاران را جذب کرده است.
در این میان، بخشی از مدیران فعلی در حوزه صنعت و معادن استان به دلیل فقدان تخصص واقعی در حوزه توسعه اقتصادی و صنعتی نتوانسته‌اند الگویی جدید و مؤثر برای جذب سرمایه‌گذاری باشند که همین موضوع بار دیگر به این نکته تأکید می‌کند که «فرش قرمز» تنها یک شعار انشایی نیست بلکه نیازمند توان مدیریتی، برنامه‌ریزی دقیق، اراده جدی و تعامل واقعی با بخش خصوصی است.
گلستان ظرفیت‌های بالقوه زیادی دارد، ولی بدون اجرای جدی و عملی برنامه‌ها و تحقق وعده‌ها این ظرفیت‌ها تنها در حوزه خیال باقی خواهد ماند.
حال این سؤالات مطرح است؛آیا فقط با شعارهای بن‌مایه و سفرهای تبلیغاتی می‌توان به توسعه پایدار صنعتی دست یافت؟،یا باید به فکر بازنگری در ساختار مدیریتی، تقویت هم افزایی بین دستگاه‌های اجرایی، جذب نیروهای متخصص و ایجاد محیطی سالم برای کار و سرمایه‌گذاری بود؟.
در حقیقت این سوال‌ها نشانه‌ای از بحران امید و اعتماد در میان فعالان اقتصادی استان است چراکه یک شعار با توقعات بالا مطرح می‌شود، اما در عمل پیگیری نمی‌شود پدر نهایت منجر به خستگی جامعه کارآفرینی و فرسایش اعتماد عمومی می‌شود،حال اینکه «فرش قرمز» نه تنها یک پیام بلندپروازانه، بلکه یک تعهد عملی نسبت به تسهیل سرمایه‌گذاری، حمایت از تولید داخلی و رفع موانع راه بهره‌وری است.
مروری کوتاه به آمار نامه های شهرکهای صنعتی و صمت نشان می دهد که در گلستان، بسیاری از طرح‌های صنعتی در مراحل اولیه به دلیل نبود پشتیبانی لازم، عدم دسترسی به تسهیلات مناسب یا حتی بی‌ثباتی در تصمیمات مدیریتی متوقف می‌شوند؛سرمایه‌گذاران محلی که تمایل به گسترش واحد‌های تولیدی خود دارند، با مشکلات متعددی از جمله کمبود زمین مناسب، عدم دسترسی به برق صنعتی کافی و موانع اداری غیرضروری مواجه هستند و در مقابل، سرمایه‌گذاران خارجی اغلب به دلیل نا آشنایی با محیط داخلی، بدون حمایت واقعی وارد نمی‌شوند چه برسد به اینکه بخواهند با فرش قرمز استقبال شوند.
در عین حال، بخش های صنعتی موجود به دلیل عدم برنامه‌ریزی برای توسعه پایدار از جذابیت لازم برای سرمایه‌گذاری خارج می شوند و این در حالی است که مدل‌های موفق در استان‌های دیگر نشان داده‌اند که با مدیریت صحیح و همکاری میان بخش دولتی و خصوصی می‌توان شهرکهای صنعتی را به قطب رشد تبدیل کرد که در گلستان هنوز این رویا به واقعیت نپیوسته است.
فقدان یک راهبرد جامع در حوزه صادرات و بازاریابی محصولات تولیدی استان از دیگر موضوعات مهم است که با وجود ظرفیت‌های کشاورزی، صنعتی و منطقه آزاد تجاری-صنعتی می‌توان گلستان را به یک قطب صادراتی مهم در شمال شرق کشور تبدیل کرد،اما فقدان نقشه راه مشخص،ضعف در برنامه‌های بازاریابی بین‌المللی،عدم وجود هماهنگی بین دفاتر اقتصادی و وزارت‌های مرتبط این ظرفیت‌ها را بهره‌ور نکرده است.
برای اینکه شعار «فرش قرمز» واقعاً معنا پیدا کند باید گام‌های جدی در جهت اصلاح نظام مدیریتی، تشکیل کارگروه‌های متمرکز و متخصص برای جذب سرمایه‌گذاری، تقویت مسئولیت‌پذیری در بین دستگاه‌های اجرایی و توجه ویژه به فرهنگ خدمات‌رسانی به جای کنترل‌گری اتخاذ شود؛بدیهی است لازمه چنین اتفاقی با تغییر در ساختار مدیریتی از طریق حضور مدیران متخصص واقعی به جای مدیران وابسته به روابط دوستانه است.
سرمایه‌گذاران داخلی یا خارجی به دنبال محلی پایدار و قابل پیش‌بینی بدون تنش‌های اداری هستند که اگر استانداری گلستان و مدیران زیرمجموعه آن در این حوزه مصمم به اجرای شعارهای خود هستند باید بازنگری جدی در ساختار، فرهنگ و فرآیندهای کاری داشته باشند؛چرا که فقط در این صورت است که گلستان می‌تواند از حلقه شعارهای تکراری بیرون آمده و واقعاً فرش قرمز را برای سرمایه‌گذاران پهن نماید و آن هم نه برای نمایش، بلکه برای حرکت به سمت توسعه و رفاه.
