از بغض امانزاده تا انفعال سنگدوینی
پایگاه خبری اولکامیز – سفر سه روزه رئیس و اعضای کمیسیون مجلس شورای اسلامی به استان گلستان به پایان رسید حامد دلیجه فعال سیاسی و رسانه ای آق قلایی در این باره از عملکرد دو نماینده گرگان و آق قلا نوشت که در ذیل می خوانید:
بغض‌های امانزاده
در شرایطی که استان گلستان با کم‌سابقه‌ترین خشکسالی سال‌های اخیر دست‌وپنجه نرم می‌کند، هزاران هکتار از اراضی دیم نابود شده و خسارت‌های سنگینی به کشاورزان وارد آمده، چالش‌های زیست‌محیطی ناشی از صنایع آلاینده در شمال آق‌قلا، مردم این منطقه را به‌شدت نگران کرده است.
در چنین وضعیتی، مهندس عبدالغفور امانزاده با اولویت قرار دادن مطالبات مردم، اعضای کمیسیون کشاورزی، آب، منابع طبیعی و محیط زیست مجلس شورای اسلامی را به حوزه انتخابیه‌اش دعوت کرد؛ تا از نزدیک شاهد محرومیت‌های پنهان‌شده در پس ظاهر سرسبز استان گلستان باشند و مرهمی – هرچند کوچک – بر زخم‌های عمیق این محرومیت بگذارند.
بغض‌های امانزاده هنگام بیان مشکلات مردم برای همکارانش، آینه تمام‌نمای بغض فروخورده شهروندانی است که سال‌هاست صدایشان شنیده نمی‌شود.
سال‌هاست مردم نسبت به انتقال زباله‌های مازندران به گلستان و همچنین آلودگی‌های ناشی از کانسار خزر اعتراض دارند؛ اما هیچ‌گاه پاسخی شایسته به مطالباتشان داده نشده است.
غبار محرومیت بر چهره آق‌قلا نشسته و کشاورزی از نفس افتاده آن، نه تنها نماینده مردم، بلکه هر انسان دغدغه‌مندی را متأثر و منقلب می‌کند.
مظلومیت آق‌قلا تا جایی رسیده که حتی نام “اترک” را از شهرک صنعتی‌اش دریغ کرده‌اند و در نهایت بی‌سنخیتی، آن را «شهرک صنعتی گرگان ۳» نام نهاده‌اند؛ گویی این خاک، هویتی مستقل ندارد.
قرار بود گزارشی رسمی و کلیشه‌ای از این سفر بنویسیم؛ اما درد مردم، در قالب عبارات رسمی نمی‌گنجد. گاهی قلم نیز، همچون مردم، تحت تأثیر احساسات و واقعیت‌های تلخ قرار می‌گیرد…
انفعال سنگدوینی
در جریان سفر مهم اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی به گلستان، چشم‌ها به‌درستی به میزبانان این سفر دوخته شده بود؛ به‌ویژه رمضانعلی سنگدوینی، نماینده مردم گرگان و آق‌قلا که انتظار می‌رفت با تمام توان، مطالبات کشاورزان و مشکلات جدی حوزه‌اش را به گوش اعضای کمیسیون برساند.
اما آنچه رخ داد، مایه شگفتی و تأسف بود. سنگدوینی نه‌تنها کوچک‌ترین نشانه‌ای از دغدغه‌مندی و پیگیری نشان نداد، بلکه در سکوتی معنادار و چهره‌ای بی‌رمق، عملاً به تماشاگر سفر تبدیل شد.
آیا این میزان بی‌انگیزگی و انفعال، نشانه‌ی خستگی زودرس ایشان از مسئولیت است؟ یا اساساً دغدغه‌ای نسبت به وضعیت نابسامان کشاورزی، بحران آب، بی‌عدالتی در توزیع نهاده‌ها ، محیط زیست و رنج بی‌پایان کشاورزان منطقه ندارد؟
چرا در چنین فرصتی طلایی که می‌توانست صدای مردم آق‌قلا و گرگان در مجلس باشد، حتی یک خواسته جدی را پیگیری نکرد؟ آیا سنگدوینی نماینده‌ی واقعی این مردم است یا تنها ناظر بی‌تفاوت رویدادهایی که مستقیماً با سرنوشت حوزه انتخابیه‌اش گره خورده؟
مردم گلستان حق دارند بدانند نماینده‌شان در این بزنگاه مهم چرا سکوت کرد و چه چیزی موجب این انفعال آشکار شده است. امروز اگر سکوت کنیم، فردا باید پاسخ عقب‌ماندگی‌ها و فرصت‌سوزی‌ها را خودمان بدهیم.
www.ulkamiz.ir
