پدیده ی خودکشی و هشدار به والدین در ترکمنصحرا

پایگاه خبری اولکامیز- دکتر اراز محمد سارلی : چند روز پیش، مطلع شدم که در کوموش دپه، نوجوانی اقدام به خودکشی کرده و فوت نموده است، دیروز هم اخبار به دار آویختن یک نوجوان در بندرترکمن منتشر شد.

متاسفانه، چنین اخبار ناگوار این روزها کم به گوش نمی رسد. وجدان بیدار هر انسانی نمی تواند از کنار این رخدادهای فاجعه آمیز به راحتی بگذرد. بلکه در پس آن، مسائل پنهان روانشناسی و جامعه شناسی نهفته است که می باید مورد توجه اصحاب این علوم قرار گرفته به درستی اسباب و علل آن شناسایی و نسبت به برطرف شدن عوامل بروز چنین حوادث ناگوار اقدام جدی صورت پذیرید.

گذشته از آن، در قدم اول، خانواده های گرامی مخاطب این نوشتار است. چرا که منشاء این رفتار ناهنجار و بنیان کن، به خود خانواده نوجوانان معطوف است. اینکه یک نوجوان خواسته هایی دارد و می باید بدان توجه شود،از بدیهیات فرزندداری والدین است و آنان در تامین نیازهای نوجوانان خود اعم از مادی و معنوی مسئول هستند.

اگر نوجوانی بخاطر عدم توجه عاطفی، منزوی شده دست به خودکشی می زند، اینکه نوجوان بخاطر نداشتن لباس دلخواه، گوشی و پول توجیبی مناسب و…دچار خودکم بینی شده، نباید از کنار آن راحت عبور کرد. در کنار تامین نیازمندی های وی، از لحاظ عاطفی می باید همراهی او را جلب نمود.

نباید بین پدر و مادر و فرزند، خلاء و فاصله چنان باشد که از حال و روز جگرگوشه ی خود بی خبر بود و تنها وقتی به خود بیایندکه فرزند به دست خود طناب دار را بر گردن آویخته و جسد بیجانش به شما یادآوری می کند که چقدر دیر به خود آمده اید و آنچنان درگیر کارهای بی پایان خود شده اید که میوه زندگی خود بالکل غافل بوده اید !!!!

متاسفانه شرایط بد اقتصادی هم موجب گشته پدر خانواده تنها به فکر کار و کار باشد و از نیازهای عاطفی و مادی فرزند غافل بماند. در اینجا مادرخانواده نقش مهمتری دارد تا مانوس با فرزند خود باشد و توجه خود را از او و تعاملات عاطفی بر ندارد.

امیدوارم این نوشتار که به عنوان هشدار یک اهل قلم مسئول در برابر پدیده های اجتماعی به نگارش در آمد و بدون هیچ اسم و آدرس تا نشانه ی مخاطب عام باشد و نه چند خانوار ماتم زده(که خداوند صبرشان دهد ) همچنین تلنگری برای کلیه خانواده ها باشد تا بیش از گذشته با فرزندان نوجوان خود، مانوس و رفیق باشند تا در خلوت خامی و تنهایی، فاجعه هایی چون خودکشی به وقوع نپیوندد. الهی آمین / ۷ آبان ۹۹

www.ulkamiz.ir