گمشده گانیم

پایگاه خبری اولکامیز- احمد ایگدری : حیات این عنصر آمیخته با روح لایزال الهی گرانبهاترین و مقدس ترین ودیعه ایست که خداوند در کنار سایر الطاف و کَرَم های خویش به انسان از جنس گِل عطا فرموده است آن سان که در کتاب خود انسان را به حفظ و نگهداری این نعمت الهی سفارش میکند که می فرماید:” خویشتن را با دست خود به تهلکه نیفکنید(۱۹۵ بقره)

صدر این آیه از آیاتی دیگر( در همین سوره ) درمصحف خویش از احکام و دستورات در باب قصاص و بخشش میگوید( آیات ۱۷۸ و۱۷۹سوره ی بقره ) که علاوه بر منطوق آن (مشخص کردن تکلیف قانونگذار و رفع تحیر از بندگان خویش در باب قصاص) از -نظر مفهومی -چیزی نمی تواند باشد جز ارج و کرامت نهادن به حیاتی که او خود بر بنده اش بخشیده است .

در روزها و ماه هایی هستیم که کرونا بی رحمی را از حد گذرانده، دیگر نه تنها به افراد مسن و کسانی که دارای بیماری زمینه ای،  هستند رحمی ندارد بلکه به جوانانی که غَرّه به نیرو و انرژی مضاعف جوانی خود نیز هستند رحم و مماشاتی ندارد.

قصدی بر ارائه چرایی و چگونگی ،علل و عوامل پیدایش و بروز حالت اپیدمی این ویروس، ندارم چرا که در این باره به اندازه ی – مکفی گفته و نوشته اند و بازگویی ما وقَع جز تکثیر احساس بدبختی و ناتوانی چیز دیگر نمی تواند باشد ….

لکن چیزی که اندیشه و زبان را  می آزارد اینکه با خود چه کرده ایم که بدین جا رسیدیم؟؟

با وجود کشمکش های ایدولوژیکی و سیاسی که با کشورهای منطقه و قدرتهای سیاسی و اقتصادی جهان داریم، کشمکش هایی که درست یا نادرست و به هزاران دلیل موجه و غیر موجه منجر به تحریم های ظالمانه ای شده که علیرغم تمام انکارهای موجود از ناحیه ی دولتمردان که بعضی از آنها آن را کاغذ پاره ای بیش نمی دانستند و صاحب منصبانی که ایرانیان را آنقدر سر بلند می دیدند که با خود و از طرف خود فتوا می دادند که تحریمها جامعه را دچار مشکل و مضیقه  نخواهد کرد، غافل از اینکه دیو هفت سر تحریم میتواند و میتوانست بصورت مستقیم آسایش و آرامش روحی و جسمی جامعه را که ترجیح منافع و مصالح شخصی و حزبی بر منافع و مصالح عمومی در سطح  دولتمردان و غیر آنان از اوجب واجبات است و با داشتن چنین تفکری فساد و ناکارامدی در آن بصورت سیستماتیک لانه گزیده است ،تحت تاثیر قرار خواهد داد.

در کنار این عوامل خارجی، اضافه شدن عوامل داخلی از جمله ناکارامدی و سوء مدیریت های دولتی، تورم و نوسانات ارزی و پولی ، احتکار مایحتاج اصلی مردم ،باری مضاعف بر اقتصاد نحیف خانواده ی ایرانی گذاشته ، بطوریکه بدون اغراق میتوان گفت که فشارهای خارجی و داخلی موجود روحیه ی امید به بهبود و اصلاح وضعیت اقتصادی و فرهنگی و اقتصادی جامعه را  بطور فزاینده ی ابتر کرده است.

و شوربختانه -در وضعیت موجود پیدایش ویروس کرونا که سنگینی وزنه ی موجود بر سلامت روانی جامعه را صد چندان کرده است….

اخرین خبر جانکاه مرگ تازه داماد آق قلایی که نادیده برادر، دوست ، همشهری، و هم زبان و از هم بالاتر یک انسان بود آنچنان قلوب و احساسات مردمان ترکمن را آکنده از غم کرد که باید نشست و خون باید گریه کرد بر چنین مرگی…..

مرگی که بی گمان در ده ماه اخیر شاید اوّلین آن نبوده ولی امیدواریم( با رعایت هر آنچه که عقل ،منطق، دین و هر آنچه که مصلحت سنجی ،منفعت طلبی و هر چیزی که می خواهند بنامند) آخرین آن باشد…..

می دانم که وسعت زمین و آسمان مشکلات و گرفتاری های سرزمین پدری ام آنقدر زیاد است که شاید مجالی نباشد برای ذکر مصائب دیگران که ما را بی نیاز می کند از غم دیگران، ولی شاید به حکم انسانیت و انسان بودن نتوان این یکی را قورت داد اینکه پدری با یا بی اطلاع از جریان حمله به دانشگاه کابل پس از صد و اند بار سعی در تماس با پسر دانشجوی خود با حالتی مملو از ناامید به فرزند خود پیام می دهد جان ِ پدر کجاستی؟…..

آنانی که وحشیانه و به طرز غیر انسانی در خیال باطل خود در پی استقرار شریعت اسلام هستند در این وانفسای شیوع ویروس مهلک و گرفتاری ابنای بشری از افغانستان گرفته تا فرانسه و اتریش به جای اینکه تصویری از صلح و مهربانی از ذات اقدس الهی و کامل ترین دین اش ارایه دهند با کشتار انسانهایی بیگناه به صورتی سبعانه نه تنها باری از مصائب انسان امروزی کم می کنند بلکه این چنین تیشه به ریشه دین رحمت و مهربانی او می زنند….

چه باید کرد با این مصیبت ها…..‌

چه باید کرد …..

جز اندیشیدن در اعمال و رفتار خود که چه کردیم با خویشتن….

www.ullakamiz.ir