یادداشت

 اندر مصائب کارگری

به مناسبت روز جهانی کار و کارگر

پایگاه خبری اولکامیز – زاد همراهان در این وادی نمی آید به کار / پر کن از لَختِ جگر ، جیب و کنار خویش را ( صائب )                                         بدون شک ، طی چند دهه اخیر ، مقالات و یادداشت های بسیاری ، پیرامون اعتراضات کارگری و جنبش های مدنی قشر کارگری در جامعه ایران ، در اخبار ، نشریات و فضاهای مجازی ، شنیده و خوانده ایم ، که نشان ازتبعیض‌های فزاینده در تمامی عرصه‌ها اعم از بیکاری ، نا اشتغالی ، فقر و عدم تامین معیشتی ، تبعیض و بی عدالتی ، نامکفی بودن حقوق و عدم پرداخت آن در موعد مقرر، و بسیاری از حقوق نابرابر و پایمال شده آنان؛- حال چه در حوزه قوانین کارگری و کارفرمایی ، و چه در حوزه شرایط کاری و …- داشته و دارد.
” مجموعه‌ی این ناداری‌ها و نابرابری‌ها وضعیتی پدید آورده، که لایه های پایینی‌ جامعه، و اکثریت نادار و نابرخوردار از امکانات و حقوق برابر، دیگر نتوانستند و نخواستند که به سبک و شیوه‌ی گذشته زندگی کنند؛ بر این اساس طی سنوات اخیر به تناوب، دست به اقدامات اعتراض آمیز زده، ولیکن پاسخ درخور و شایسته ای دریافت نکرده، و صدای معترضانه آنها ، طبق معمول شنیده نشده و یا از سوی متولیان امور، پشت گوش انداخته شده است.
جامعه کارگری ایران ، درحوزه‌ی مسایل صنفی با مصائب،  مشکلات و مسائلی دست به‌گریبان‌اند، که اهمّ آنها اجمالاً بقرار ذیل است:

الف) بیکاری ؛ که ” کارفرمایان ، همواره از این لشکر انبوه بیکاران به‌عنوان تهدیدی بسیار جدی برای مزد و امنیت شغلی کارگران شاغل بهره برده است.”

ب) نبود امنیت شغلی واعمال تبعیض؛ اعم از ” رعایت نکردن اصول ایمنی و بهداشت محیط کار و استفاده نکردن از وسایل و تجهیزات حفاظتی و بهداشتی به‌منظورکاستن از هزینه‌های تولید و…” از سوی کارفرمایان و…

ج) فاصله‌ی مزد و معیشت ؛ متاسفانه ” در یک دهه‌ی گذشته هیچ‌گاه  حداقل مزد برابر یا متناسب با معادل ریالی سبد معیشت خانوار نبوده است. و از آن‌جایی که نرخ تورم در ایران، حتی از سال‌های پیش از انقلاب ۱۳۵۷، همواره دو رقمی بوده و در چهار دهه‌ی گذشته بحرانی و اخیراً شتابان و جهشی بوده است،… و این ضرورت که در قانون نیز دیده شده، برای حفظ قدرت خرید مزد و حقوق‌بگیران (بخوان حفظ یا افزایش تقاضای مؤثر در بازار) دست‌کم سالی یک بار با افزایش عدد ریالی، میزان حداقل مزد و سایر سطوح مزدی متناسب با تورم ترمیم بشود.”  ولیکن این مهم نیز همواره مورد غفلت قرار گرفته شده است.

د) بیمه و خدمات درمانی؛ “… سازمان تأمین اجتماعی به‌عنوان یک  سازمان بیمه‌گر معتبر و سراسری موظف است در ازای دریافت تقریباً یک‌سوم حقوق کارگر، پوشش بهداشتی و درمانی کامل و رایگان و در دسترس را برای تمامی کارگران بیمه شده برقرار کند. امری که همواره و با روش‌های گوناگون از انجام کامل آن خودداری شده است.”

هـ) حوادث و بیماری‌های ناشی از کار؛ ” متأسفانه “در هر دو مورد پیشگیری و مقابله، هم کارفرمایان در تهیه و استفاده از امکانات و تجهیزات حفاظتی و پیشگیری، بازرسان کار و سایر نهادهای در کنترل و نظارت بر تهیه و کیفیت و کاربرد این تجهیزات و هم سازمان تأمین اجتماعی در اجرای تعهدات خود در مورد درمان و ترمیم صدمات وارده، کوتاهی بسیار نشان می‌دهند.”

و) بازنشستگی ؛ یکی از آرزوها و در عین حال دغدغه‌های هر کارگرِ شاغل رسیدن به مرحله یا دارا شدن شرایط احراز بازنشستگی و پس از آن بهره‌مندی از حقوق کافی در دوران بازنشستگی است، در این مقوله نیز جامعه کارگری با مسائل و مشکلات عدیده ای مواجه اند، که پرداختن به این مسایل، خود حدیثی دیگر می طلبد.

ز) نبود نظارت کارگری بر عملکرد یا مشارکت در مدیریت و راهبرد سازمان بیمه‌گر؛ این امر مهم نیز، ” با هدف حراست و دفاع از منافع طبقاتی تا مدت‌های زیادی برای همه‌ی کارگران و حتا هم اکنون نیز برای بیشترین شمار کارگران (حتا پیشرو) مورد فراموشی و بی‌توجهی قرار گرفته است. امر مهم برقراری پوشش‌های بیمه‌ای و مهم‌تر از همه ارایه خدمات بهداشتی و درمانی و برقراری مستمری یا حقوق ماهانه‌ی دایمی تا پایان عمر پس از رسیدن به مرحله‌ی ازکارفتادگی یا بازنشستگی به عهده‌ی سازمان‌های بیمه‌گر است . … از آنجا که در ایران بزرگ‌ترین سازمان بیمه‌گری که برحسب قانون ارایه‌دهنده‌ی خدمات بیمه‌ای و بازنشستگی به کارگران بوده «سازمان تأمین اجتماعی» است ، چه بسا در این حیطه و حوزه ها هم ، که یکی از وظایف مهم سازمان‌های کارگری (اعم از اتحادیه‌ها، سندیکاها، شوراها، انجمن‌ها و…) بوده و در همه جا پیگیری و رصد کارکردی آن بر عهده این تشکل های مدنی هست ، عملاً در کشور ما کاربرد چندانی نیافته است.

ح) نبود تشکل‌های مستقل و سراسری کارگری ؛ در این رابطه هم در قانون کاری که هم اکنون معتبر است و گاه بدان استناد می‌شود، عمدتاً راه بر ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری بسته است، و امر تشکل‌یابی کارگران در محیط‌های کار و خارج از آن، کار را برای گریز از بن‌بست کنونی بسیار دشوار می‌کند.
….
 استقلال یک کشور وابسته به کار است.
یازدهم اردیبهشت روز جهانی کار و کارگر بر تمامی تلاش گران عرصه کار و تولید مبارک باد.


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا