به مناسبت روز حافظ

پایگاه خبری اولکامیز- بیست مهر بزرگداشت حافظ_شیرازی است. خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین #حافظ_شیراز . زندگی در سالهای ( حدود ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری )

شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است.

بیش‌تر شعرهای او غزل هستند که به‌ غزلیات حافظ شهرت دارند.

گرایش حافظ به شیوهٔ سخن‌پردازی خواجوی کرمانی و شباهت شیوهٔ سخنش با او مشهور است. او از مهم‌ترین تأثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود.

در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و نام او به گونه‌ای به‌ محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت.

هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگ‌داشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار می‌شود. در ایران این روز را روز بزرگ‌داشت حافظ نامیده‌اند.

پدرش بهاءالدین نام داشته و مادرش نیز اهل کازرون بوده‌است.

آنچه با تکیه به اشارات دیوان او و برخی منابع معتبر قابل بیان است آن است که او در خانواده‌ای از نظر مالی در حد متوسط جامعه زمان خویش متولد شده‌است. ( با این حساب که کسب علم و دانش در آن زمان اصولاً مربوط به خانواده‌های مرفّه و بعضاً متوسط جامعه بوده‌است ).

در نوجوانی قرآن را با چهارده روایت آن از بر کرده و از همین رو به #حافظ ملقّب گشته‌است.

در مورد سال درگذشت او اختلاف کمتری بین مورخان دیده می‌شود و به نظر اغلب آنان ۷۹۲ ق است.

از جمله در کتاب مجمل فصیحی نوشته فصیح خوافی (متولد ۷۷۷ ق) که معاصر حافظ بوده و همچنین نفحات الانس تألیف جامی (متولد ۸۱۷ ق) به‌صراحت این تاریخ به‌عنوان سال درگذشت خواجه قید شده‌است.

محل تولد او شیراز بوده و در همان شهر نیز روی در نقاب خاک کشیده‌است.

روایت است هنگامی که قصد دفن حافظ را داشتند، عده‌ای از متعصّبان با استناد به اشعار حافظ دربارهٔ می‌گُساری با دفن وی به شیوه‌ی مسلمانان مخالف بودند و در مقابل عدهٔ دیگر وی را فردی مسلمان و معتقد می‌دانستند. قرار شد که از دیوان حافظ فالی بگیرند که این بیت آمد:

قدم دریغ مدار از جنازهٔ حافظ  که / گرچه غرق گناه است، می‌رود به بهشت .

این شعر در بدخواهان شاعر تأثیر بسیاری می‌کند و همه را خاموش می‌کند.

گردآوری از : عبدل کم ، بندرترکمن

www.ulkamiz.ir