حسرت باقیست

پایگاه خبری اولکامیز- احمد مرادپور: شعر خوانی اقای اردوغان در روز جشن پیروزی آذربایجان محل مناقشات فراوانی برای برخی فراهم آورده  و بسیاری از سیاسیون از جمله اقای ظریف با ژست وطن پرستی و رگ های درهم تنیده بهره ها بردند، همانانی که در سایر  وقایع  از جمله حقوق ایران راجع به دریای خزر دم بر نیاوردند  و در بسیار مراتب دیگر ، از جمله آن ،سقوط ارزش پول ملی ،بیکاری وسیع جوانان ،خودکش کودکان فقر ناتوانی در مهار کرونا ،ناتوانی  در خرید واکسن کرونا ، غیزانیه ها ،کارتن خواب ها و گورخواب ها،سیل ها و سیلا بها، اختلاس های بی پایان و دهها معضل و ناکارآمدی آشکار و پنهان دیگر .

شگفت اور است این سکوت و حناق فراگیر و این کابوس عبوس، گویی عهد کرده اند به هنگامِ دَم ،دَم بر نیاورند و نا به هنگام در شیون آیند.

شعر  حسرت آراز ( ارس) یک درد  ، یک فغان و یک دلسوخته گی  واقعیست ، هیچ منطقی نمی نواند بپذیرد مردمانی که تا کنون با هم می زیسته اند و در می آمیخته اند پس از آنکه به تصمیم حاکمان در جغرافیای سیاسی دو پاره  می گردند دوباره  شادمان باشند و در حسرت نمانند.

آری تا ارس باقیست حسرت تر ک های این سو و آن سوی ارس  نیز باقیست  اما واگویی و دوباره خوانی تکه ای از شعر حسرت  که ناظر بر داغ جداییست چگونه می تواند نشانه گیری تمامیت ارضی تلقی گردد؟

امنیت و تمامیت ارضی و مرزی مگر چراغ  آخته در طوفان است که در آهی  فرو ریزد؟

پاره ای  اما چاک در گریبان بر  نقاره اند که ان شعر ندای تهدید تمامیت ارضی ایران و جدایی آزربایجان از ایران است؟

چنین وصفی نا به سود  و تعبیری بغایت نابخردانه است  مگر می توان ملتی و جغرافیایی را به مدد شعری، شبانه در توبره کشید ؟

چنین است که اظهار فضل شبه سیاسیونی که از قضا در انگبین اند ، نه از سر دانش و کیاست است  و نه از باب وطن پرستی ، به مثابه فرصت انگارانی اند شایسته  ترحم ، چه آنانی که در تالار به تدبیرند و چه آنان که در حسرت آنند.

چاکر صفتی و مدیحه گویی نیز چه بازار پر رونقی دارد چربدستانی در کمین  ، بی شک اما نگارندگانی هوشیار  نیز ، بدرستی تاریخ را و‌چنگال چرب بی کفایت  ایشان  را خواهند نگاشت.

www.ulkamiz.ir