فرهنگی

عبدالرحیم نیازی ساعی : خدمت به بازنشستگان حرمت نهادن به رنجها و خدمات آنان است

پایگاه خبری اولکامیز – عبدالرحیم نیازی ساعی مدیر کانون بازنشستگان شهرستان گنبدکاووس در مراسم تجلیل از فرهنگیان بازنشسته که روز چهارشنبه نوزدهم آیانماه با شکوه خاصی برگزار گردید سخنانی پرنکته و جالب بیان فرمودند که قابل توجه بود. متن  کامل سخنرانی استاد نیازی ساعی را در ذیل می خوانید:

بسم الله الرحمن الرحیم                                                                                  الرحمن علم القران خلق الانسان علمه البیان                                                  سلام و درود به پیشکسوتان و خادمان تولید فرهنگ جامعه که سی سال از عمر خود را صرف این امر مهم نمودید .

البرکه مع اکابرکم. فرهیختگی و کمال انسان در بازنشستگی است ، بازنشستگان گنج های معنوی جامعه اند.  هر جامعه زنده ای به فرهنگش افتخار می‌کند و باز نشسته بخش مهمّی از تبلور و جوهره ی فرهنگ جامعه خود است. خدمت به این قشر و حرمت نهادن به رنج ها و خدمات ایشان، احترام به اندیشه های بشری است.

بشریت،پیشرفت اخلاقی اجتماعی و ترقّی خویشتن را مدیون کهنسالان است و در دوره  سالمندی انسان بهتر تجربه هایش را به نسل آینده منتقل می سازد. درایت و خرد، ارمغان طول عمر آدمی و گذشت زمان است. امّا اگر باز نشسته از تلاش باز بماند، احساس پوچی و بیهودگی خواهد نمود. ‌انسان تا وقتی که زنده است باید نقش هایی بر عهده داشته باشد تا شیرین زندگی کند.

بازنشستگی – یعنی دوره ی خرد ورزی یا فصل برداشت محصول از تجربیات عمر .  سعدی می فرماید :                                                                                    مردِ خردمند هنر پیشه را                                                                                  عمر دو بایست در این روزگار                                                                              تا به یکی تجربه آموختن                                                                                  با دگری تجربه بستن بکار

بازنشستگان اگر چه از نظام تربیت و تولید نیروی انسانی خارج شده اند، ولی نباید با کوله باری ازتجربه های ارزنده و گرانبها، گوشه گیر شوند.

اریکسون پنجاه ساله به بالا را دوره باروری، بالندگی و اثر گذاری می داند.

علی اکبر دهخدا و کمال الملک در ۷۰-۸۰ سالگی از قدرت و شگرفِ بسزایی بر خوردار بودند.

فردوسی در ۷۱ سالگی عمر کتابش را به پایان رسانید.

سعدی تا ۸۲ سالگی به تالیف پند و اندرز اشتغال داشت.

لئو تولستوی در ۸۲ سالگی اثر (نمی توانم ساکت بمانم) را نگاشت.

آلبرت شوایتزر در ۸۹ سالگی بیمارستان را در آفریقای محروم سرپرستی میکرد.

برتراند راسل فیلسوف نامدار جهان تا ۹۴ سالگی در کمیته بین المللی صلح تلاش میکرد.

ویکتور هوگو  اثر مشهور خود  را در سن ۸۰ نوشت و تا جان در بدن داشت قلم بر زمین نگذاشت.

پیکاسو تا ۹۲ سالگی آثار مشهور و نقاشی های خویش را ارائه کرد.

میکل آنژ در ۸۹ سالگی اثر معروف خویش تحت عنوان Rime را عرضه داشت.

چرچیل با ۹۱ سال عمر نخست وزیر انگلیس، برنده جایزه نوبل در ادبیات و سیاستمدار دوره خود بود. وی در۸۲ سالگی کتاب ” تاریخ ملل انگلیسی زبان” را به رشته تحریر در آورد.

لرد گلاستون در ۸۳ سالگی برای چهارمین بار به نخست وزیری انگلیس رسید.

خلاصه با توجه به فعالیت های درخشان این نامداران برجسته از مسائل و مشکلات هراسی نداشته باشیم. وقتی با مشکلی روبه رو میشوید. به مورچه و زنبور عسل فکر کنید . آنها نیرویی دارند که ما انسان ها به آن نیرو نیازمندیم. نیرویی به نام استقامت یا پشتکار که تنها از طریق مجسم کردن عاقبت کار در ذهن بدست می آید نیرویی است که برای رسیده به اهداف شخصی و یا نیل به اهداف بلند مدت ضروری است .

گفتنی است عبدالرحیم نیازی ساعی متولد ۱۳۲۶ پیشکسوت فرهنگی گنبدی و عضو هیئت مؤسس بنیاد مختومقلی فراغی می باشد. ایشان در زمینه تکنولوژی آموزشی وساخت وسایل کمک آموزشی آثری چون کسر متصل – چرتکه افقی معلم ، چرتکه افقی دانش آموز – چرتکه عمودی ارزش مکانی اعداد – مساحت یاب را تالیف نموده است. استاد نیازی ساعی بعد از بازنشستگی کتاب اعجاز ریاضی قرآن مجید را نوشت. وی هم اکنون به عنوان مدیر کانون بازنشستگان  گنبد فعالیت می کند.

www.ulkamiz.ir

 


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا