آیا آسایش و آرامش داریم؟
پایگاه خبری اولکامیز – آنه محمد مارامایی: انسان ها را خداوند آفریده که دراین دنیا چندصباحی زندگی کنند وبعد از این دنیا به دنیای مانی بروند و درآنجا ازنعمت های خداوند که برای مسلمانان لایق درنظر گرفته بهره مند شوند اما مشکل ما زندگی دراین دنیای فانی است که هرروزه وهرچند مدت اتفاقاتی برایش رخ می دهد که دنیا را برای مان عین جهنم می نماید
دراینجا به چند نمونه از اتفاقات روزگار ما ایرانیان که مارا نگران و دچاراسترس و… مینماید اشاره می نمایم:
۱-کودکان خودمان را به مدرسه می فرستیم تا صحیح وسالم برگردند کلی مارا زجر می دهد.
۲- اگر وسیله نقلیه بخریم تا سند بنام ما بخورد کلی دچار استرس می شویم.
۳- تا بیمارمان را ازبیمارستان خلاص کنیم کلی خدا.خدا می کنیم و دچار نگرانی می شویم.
۴- اگرخانه ای بخریم تا سندش بنام ما بخورد ازکلک و باطل بودنش خیلی نگران می شویم.
۵- تا بیمارمان را جهت عمل به نزد دکتر ببریم از شنیدن مبلغ زیر میزی سکته می کنیم
۶- تا فرزندمان را موفق به تشکیل خانواده نمائیم روزگارمان سیاه می شود.
۷- تاتحصیلات دانشگاهی فرزندانمان به پایان برسد از تآمین هزینه اش درمانده می شوئیم
۸- تا فرزندانمان را ازافتادن به دام اعتیاد حفظ کنیم روزگارمان تباه می شود.
۹-هنگام خرید جنس وکالایی ترس داریم که نکند به ماخیلی گران بفروشد و یا تقلبی باشد.
۱۰- تا جواب خواستگاری را بدهیم ازترس آلوده بودن به انواع موادمخدر جانمان در می آید و….
خلاصه همه اینها دلایل نگرانی .استرس. پریشانی.نداشتن آرامش نداشتن آسایش و… است . مردم نمی دانند نقش حکومت ها در این میان چیست؟
چرا برخی از امورات ما نشان از بی نظمی.بی مدیریتی.باری بهر جهت .و… است ؟ چرا باید مردم در کل عمرشان دچار این نوع مشکلات باشند ؟
چرا مردم به معنای واقعی رندگی همراه با رفاه و آرامش ندارند؟ مگر یک انسان چندسال دراین دنیا زندگی می کند که ایتقدر دچار بحران هایی چون‌سونامی باشد؟
خلاصه ای مسئولان پرادعا که می خواستید هم این دنیای ما را و هم آن دنیای مارا آباد کنید. ببینید مردم نجیب ایران ما چه وضعی دارند؟ آیا با این وضعیت فکر می کنید شماها را دعا خواهند کرد؟ مثلا یک نمونه چرا کسی در کشورمان به داد بیماران نمی رسد ؟ چرا باید در بیمارستان قبل ازعمل پول زیر میزی بگیرند؟ یک کارمند یا یک نفر حقوق بگیر در مخارج درمان معمولی اعضای خانواده اش مانده، حالا ازکجا مبالغ خیلی بالای زیر میزی صد میلیون .پنجاه میلیون .دویست وپنجاه میلیون و…. را بیاورد؟
من موردی شنیدم که درهفته گذشته یک فرد تصادفی که یک پا و یک دستش شکسته .یک هفته نگه داشتند تا زیر میزی را جور کند. یعنی یک انسان بخاطر نداشتن پول جهت زیر میزی یک هفته با آن حالت شکستگی درد بکشید . خدایا چه می شنویم ما ؟
یا انواع دزدی های کابل برق..تلغن .درحیاط خانه .دزدیدن تنها گاو یک روستایی .موتور آب کشاورزی .پمپاژ آب.وغیره کشاورزان . وسایل دامداران و…. چرا این وضعیت را حاکمان و مسئولان نمی توانند درست کنند؟
با وجود این موارد آیا ه امیدی به اصلاح امور دارند؟
به امید روزی که مردم واقعا امنیت را در تمام ابعاد زندگی حس کنند و از زندگی کردن درسرزمین ابا واجدادی خود دل نکنند و راهی دیار عربب نشوند . همچنان که خیلی ها چون نخبگان .علم ودانش.سرمایه داران .کارمندان .کارگران و غیره رفته اند مردم عادی نروند.
www.ulkamiz.ir
جناب آقای مارامایی منتظر باش تا صبح دولتت بدمد. تا جائیکه بنده متوجه شده ام برای بدست آوردن این دنیا و آن دنیا نیاز به زحمت و تلاش و برنامه ریزی است. امیدواری بدون سعی و تلاش بی عاقبت است!
مشکلی که مختص ترکمنصحراست و قطعا در هیچ‌نقطه از ایران و احتمالا در جهان وجود ندارد :
– سوراخ کردن تعمدی اگزوز موتور سیکلت ، جهت ایجاد شدت صدایی فراتر از حد تحمل انسان . والدین عاقل و نیروی انتظامی مسئول هم بیخیال این عمل زشت و آزاردهنده .
با این وسیله در شهر جولان میدهند و مورد لعن و نفرین اهالی قرار میگیرند . چه بسا تصادفاتی که کرارأ میبینیم و میشنویم ، محصول اجابت این نفرینها باشد .
– انواع و اقسام مراسم میگیرند ، با عربده کشیهایی که نام موسیقی بخود گرفته ، با استفاده از بلندگوهایی با قدرت صدای بیست هزار دسیبل ، که تا شعاع پنج کیلومتری ، آسایش را از هر جنبنده ای سلب میکند . هیچ‌تذکر و منطقی هم پذیرفته نمیشود و آن را موضوعی خصوصی معرفی میکنند .
حداقل در این حد همه مسئولیم و اگر بیتوجهی کردیم ، باید یادمان باشد ، از ماست هر آنچه بر ماست .