سیاسی

هزینه‌های انحصارگرایی و رادیکالیسم

پایگاه خبری اولکامیز – حسن رضایی، بازرس حزب اتحادملت، در یادداشتی برای #راهبرد نوشت:

✍️ تلاش‌های دیپلماتیک تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای در اواخر دولت روحانی منجر به رسیدن طرفین به توافق بر روی کاغذ شد؛ اما شرایط به‌وجودآمده ناشی از تصویب آنچه قانون راهبردی مجلس حداقلی وقت خوانده می‌شد، مانع از امضای توافق شد.

✍️ طبق آن توافق راهبردی که برجام نامیده می‌شد، قرار بود امتیازهای مهمی در قبال تعدیل فعالیت هسته‌ای و غنی‌سازی اورانیوم به ایران داده شود، از جمله “رفع تحریم‌ها”، “خرید ۳۰۰فروند هواپیمای مسافربری”، “فروش آزاد نفت با حداکثر ظرفیت و به قیمت روز”، “سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگی چون شل و استات‌اویل در صنعت نفت با هدف نوسازی تاسیسات و افزایش ظرفیت تولید”، “سرمایه‌گذاری شرکت‌های  خودروسازی دنیا اعم از آسیا، اروپا و آمریکا مانند فورد، تویوتا، تسلا و… در صنایع خودروسازی ایران و جایگزینی آنها با سایپا و ایران‌خودرو”، “نوسازی و بازسازی ناوگان حمل‌ونقل جاده‌ای و ریلی ایران”، “ورود و سرمایه‌گذاری شرکت‌های بزرگ در عرصه‌های دیگر اقتصاد و…”.

✍️ در صورت به امضاء رسیدن این توافق درآمدهای حاصل از فروش نفت و صادرات غیرنفتی و در نتیجه ورود آسان ارزهای ناشی از آنها به اقتصاد کشور علاوه بر ایجاد تحولات و پیشرفت‌های شگرف در عرصه‌های مختلف، می‌توانست موجب تقویت بنیه مالی وارزی کشور شود و حتی روی کار آمدن فرد قلدرمآبی چون ترامپ علاوه بر جلوگیری از اجماع جهانی علیه ایران، نمی‌توانست اثر چندانی بر اقتصاد کشور و در نتیجه مانع تلاطم‌های شدید در قیمت ارز و سایر بخش‌های اقتصادی گردد.

✍️ در این بین، آنچه که در این روزها دارای اهمیت بسیار است و کمتر مورد توجه افکارعمومی قرار گرفته است؛ کم‌توجهی به دلیل یا دلایل اصلی وضعیت فلاکت‌بار امروز اقتصاد ایران و زندگی مردم است و اینکه سیاست‌هایی که منجر به قرار گرفتن تصمیم‌گیرندگان دیپلماسی و اقتصادی کشور در گوشه رینگ شده از کجا سرچشمه می‌گیرد.

✍️ با نگاهی گذرا به اواخر دولت روحانی خواهیم دید که جریانی در داخل مجلس حضور داشت که از قضا در این ایام و در اوایل دولت پزشکیان به‌دنبال کارشکنی برای دولت نوپا در موضوع ترکیب کابینه و همچنین استیضاح وزیر اقتصاد در ماه‌های اول شکل‌گیری دولت به‌علاوه ایجاد فشارها برای برکناری دکتر ظریف از معاونت راهبردی رییس‌جمهور برآمد که در اواخر دولت روحانی مانع امضاء توافق هسته‌ای بین ایران و غرب با شرایطی بسیار آسان‌تر از دوره ترامپ  و در نتیجه عدم گشایش در زندگی مردم شده بود.

✍️ این جریان تمامیت‌خواه که بسیاری از اعضای آن در حوزه انتخابیه خود کمتر از پنج درصد آراء واجدین شرایط را کسب کرده‌اند؛ به‌واقع، در مسائل مهم و اساسی کشور به دنبال تصویب طرح‌ها و تامین خواسته همان حدود پنج درصد حامیان خود هستند و مطالبات اکثریت ۹۵درصدی جامعه برایشان فاقد وجاهت است.

✍️ نکته‌ای که نباید از آن غافل شد، وضعیتی است که ایران در زمان مذاکرات اواخر دولت روحانی از آن بهره‌مند بود و الان دیگر آن شرایط وجود خارجی ندارد؛ و آن برگه‌هایی است که ایران می‌توانست هنگام چانه‌زنی به‌کار گیرد. حماس، حزب‌الله، دولت سوریه، حشدالشعبی و انصارالله هیچ‌کدام در موقعیت ضعف امروز نبوده‌اند و همچنین مردم عصبانی ناشی از دلار ۱۰۰هزار تومانی و تورم مستمر؛ فرصتی تاریخی که به خاطر حضور انحصارگرایی و رادیکالیسم اصولگرایانه بر ساختار سیاسی و تصمیم‌گیری کشور از کف ملت ایران ربوده شد.

www.ulkamiz.ir


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا