یادداشت

وحدت را پاس بداریم

پایگاه خبری اولکامیز – آنامحمد بیات: وحدت کلمه شیرین، جذاب و.. می باشد. بین عامه مردم تا حد متوسط به بالا وحدت و همبستگی رعایت میشود، افرادی با عقاید، مذاهب، اقوام و ملتهای مختلف خصوصا در شهرهای بزرگ و بین افراد تحصیل کرده و متمول حتی مردم عادی هیچ بحث و مجادله رعایت و کمتر بحث میشود و بین روشنفکران هم بحث متفاوت بودن مذهب یا نژاد تاحدودی حل شده است.

 اما آیا دولتمردان هم به وحدت واقعی اعتقاد دارند؟ آیا نیازی به هفته وحدت داریم؟!

 جواب مشخص است، بین مردم وحدت وجود دارد آیا دولتمردان هم چون عامه مردم اینگونه اعتقاد دارند؟

به نظر نگارنده معمولا حاکمان به صورت شعار وابزاری میخواهند به نوعی تبعیض قانونی و شبه قانونی خود علیه اقلیت دینی؛ مذهبی و قومی را پوشش بدهند اما مردم هوشیار و آگاه و غالبا ضریب هوشی بالایی نسبت به مسئولین دارند درخصوص وحدت واقعی و عدم تبعض نظرات مثبتی دارند‌.                                     

اگر تبعضی وجود نداشته باشد وحدت خود به خود شکل می گیرد.                 

به نظر حقیروحدت واقعی را در عمل دید نه شعار، وحدت با حرف درمانی  احیا نمیشود شاید جواب معکوس بدهد.

احترام متقابل به اعتقادات یکدیگر و عدم تبعیض به ملتها و اقوام مختلف در بین عوام رعایت میشود.

 آیا از بین عوام کسانی که اعتقاد به وحدت واقعی بین مذاهب و اقوام دارند وقتی به قدرت رسیدند می توانند وحدت و برابری را سرلوحه کارخود قراربدهند؟            

 متاسفانه طبق قانون جمهوری اسلامی اهل سنت نمی تواند رئیس جمهور بشود!! حتی وزیر هم طی۴۴سال عمر نظام اسلامی مشاهده نگردید. مدیرکل به ندرت مشاهده میشود . استاندار هم از اهل تسنن انتخاب نشده است.                   

با کمال تاسف اصل های مترقی۱۵و ۱۹ مصوب خبرگان قانون اساسی سال۱۳۵۸ هم هنوز اجرایی نشده است.                        

نتیجه گیری کلی: تبعض علیه بعضی ملتها و اقوام وجود دارد برای ملتها و اقوام اهل سنت تبعیض شبه افراطی وجود دارد، حتی قوانین مصوب در قانون اساسی به نفع اهل سنت و ملتها و اقوام غیر فارس اهل تشیع طی ۴۵ سال اجرا نشده است.

 در چنین شرایط وحدت مذاهب، اقوام و ملتهای گوناگون شعاری بیش نیست، توصیه میشود با شعارهای رنگارنگ و هزینه های بسیار به نام وحدت با برگزاری مراسمهای مختلف وقت گرانبهای مردم را نگیرید.                      

منبع – ماهنامه ترکمن دیار ، شماره ۱۶ ، مهر ۱۴۰۲

www.ulkamiz.ir


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

یک دیدگاه

  1. سلام ، بنده به شخصه به کلیه اقوام شهرم احترام میزارم و تمام سنت های این عزیزان برای بنده کاملا قابل احترامه. در خصوص متنی که نوشتید کاملا حقه و درست و صحیح و هیچ جایی هم نکته منفی نداره. از محتوای متن که بگذریم ، وقتی از وحدت صحبت میشه ، چرا از افراطی گری قومیتی ترکمن صحبت نمیکنید؟؟ میدونید مشکل وقتی نمود پیدا میکنه که قلم به دستان و صاحبان رسانه از قومیت ترکمن وقتی نماینده مجلس ترکمن نیست ، وقتی شورای شهر و شهردار ترکمن نیست ، وقتی بخشدار ترکمن نیست شروع میکنن به نقد و انتقاد. خوب اوکی ، انتقاد درسته ، صحیحه ، باید باشه ، لازمه ی پیشرفته ، اما چرا وقتی مسئولان ترکمن هستند انتقادی وجود نداره؟؟ چرا باید والیبال گنبد فقط در انحصار ترکمن باشه؟ چرا باید سوارکاری گنبد از نگهبان دم در تا کاربر پشت سیستم و اصطبل دار و … حتما ترکمن باشه؟ چرا اجازه داده نمیشه که غیر ترکمن حضور فعال و مسئولیت داشته باشه؟ چرا وقتی میخایم انتخابات مجلس یا شورای شهر داشته باشیم ، شورایی تشکیل میشه که یک نفر از قومیت ترکمن کاندیدا بمونه که همه قومیت ترکمن به ایشون رای بدن تا رای بیاره؟؟ این وحدته؟ اگر وحدته چرا نمیگید به کسی رای بدید که اصلح تره ؟ ولی تفکر قالب قومیت اینه که مهم نیست اصلح باشه ، فقط ترکمن باشه! ترکمن ها خیلی خوبن. من خودم با ترکمن معامله انجام میدم ، از ترکمن خرید میکنم، دوست ترکمن دارم. چون صداقت در قومیت ترکمن موج میزنه ، ولی متاسفانه در کلمه وحدت با شما اختلاف نظر دارم. موفق باشید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا