پایگاه خبری اولکامیز – در زمانه ای که شنیدن اتفاقات تلخ و منفی برای ما عادی شده است وقوع اتفاقات خوب و حوادث مثبت غنیمتی بزرگ است. رویدادهایی که هر چند اندک هستند ولی هستند و وجود دارند که امید بخش و دلگرم کننده هستند. همایش دانشسرایی ها نیز از این رویدادهای شیرین و به یاد ماندنی بود. پنجمین همایش فارغ التحصیلان دانشسرای تربیت معلم سرخنکلاته روز جمعه چهاردهم بهمن ماه ۱۴۰۱ در عباس آباد بهشهر برگزار شد.
سخنان دبیر همایش
سید علی زنجانی دبیر همایش در گفتگو با مجله ترکمن دیار هدف از این مراسم را ارتباط بیشتر ، تجدید دیدارها و تقویت دوستی ها در بین همکاران دانشسرایی دانست.
وی در باره پیشینه همایش اظهار داشت: اولین گردهمایی فارغ التحصیلان دانشسرای سرخنکلاته در سال ۱۳۹۳ در سرخنکلاته برگزار گردید که در آن آقای محمد تقی نظری مدیر دانشسرا نیز حضور داشتند.
همایش دوم در سال ۱۳۹۵ در شهر آق‌قلا ، همایش سوم در سال ۱۳۹۶ در کردکوی ، همایش چهارم در سال ۱۳۹۷ در توشن گرگان برگزار گردید. در همایش گرگان استاد تیمور دربیگی معلم قدیمی دانشسرا هم حضور داشتند.
این فرهنگی بازنشسته گرگانی افزود: پس از کرونا وقفه ای در برگزاری همایش ایجاد شد تا اینکه تصمیم گرفتیم تا پنجمین گردهمایی را در عباس آباد بهشهر برگزار کنیم. حدود ۱۵۰ نفر از دوستان فرهنگی دانشسرایی را برای این همایش دعوت کردیم. در برگزاری هر چه بهتر این مراسم ، دوست بهشهری مان آقای موسی الرضا کلاگر زحمات زیادی کشیدند که از ایشان تشکر می کنیم.
در همایش پنجم چه گذشت؟
پنجمین گردهمایی فارغ التحصیلان دانشسرای سرخنکلا در رستوران جهانگردی عباس آباد بهشهر برگزار شد. منطقه ای مشجر و مصفا که وجود دریاچه بر زیبایی اش می افزود.
این همایش باشکوه در واقع شامل دو بخش بود. اولی گردهمایی دانشسرایی ها و دومی جشن بازنشستگی.
منطقه توریستی عباس آباد بهشهر از ساعت ساعت ۱۰ صبح تا ۱۴ بعد الظهر شاهد حضور گرم و صمیمی همکلاسی های قدیمی بود که از ایام تحصیل شان در دانشسرا نزدیک به سه دهه می گذشت.
در واقع مهمترین اتفاق در این روز دیدار با دوستان و همکلاسان قدیمی بود. پس از سالها دوری و بی خبری دیدار در این همایش محقق شد. این مراسم باعث شد تا بار دیگر این عزیزان را از نزدیک ببنیم و از دیدارشان سرمست شویم.
در همایش پنجم علیرغم دعوت از ۱۵۰ نفر فقط ۳۰ نفر حضور داشتند هر چند تعداد نسبت به همایش های گذشته کمتر بود ولی حضورشان گرم و نفس شان پر امید بود.
فرهنگیانی که پس از سی سال خدمت صادقانه به درجه بازنشستگی رسیده بودند. آنان از پله جوانی گذر کرده و در ایام میانسالی و پختگی بسر می بردند.
برای همایش پنجم از شهرهای مختلف استان های گلستان و مازندران ، آق قلا ، گرگان ، سیمین شهر ، نکا ، بندرگر ، نوکنده و بهشهر آمده بودند. اما از شهرهای بندرترکمن و گمیشان و علی آباد و فاضل آباد و انبارالوم کسی حضور نداشت.
این گردهمایی در واقع اولین همایش پس از بیماری جهانگیر و مرگبار کرونا بود انتظار می رفت که تعداد زیادی حضور بیابند.
بهشت صحبت یاران همدم است
همایش با سخنان وحید صحافی آغاز شد. این معلم هنرمند دانشسرایی گفت: کاش تعداد بیشتری می آمدند و از ۱۸۰ نفر دانشسرا همه حضور می یافتند . این شعر سعدی را مناسب مجلس می دانم :
یارا بهشت، صحبت یاران همدم است
وی پس از معرفی اعضای گروه موسیقی اش، سخنانش را با این شعر حافط به پایان برد :
چراغ افروز چشم ما نسیم زلف جانان است / مباد این جمع را یا رب غم از باد پریشانی
پس از آن لحظاتی نوای موسیقی نواخته شد. خواننده ای جوان با صدای گرم و زیبایش ترانه هایی شیرین تقدیم کرد. لحن و نوایش به نوعی صدای خسرو آواز ایران مرحوم محمدرضا شجریان را در ذهنم تداعی میکرد.
دست افشانی و پایکوبی
کیک بزرگی که به مناسبت بازنشستگی تهیه شده و سه شمع بر آن روشن و استوار بود توسط موسی الرضا کلاگر با تشویق حاضرین خاموش شد و وی کیک را برش داد و بین دوستان تقسیم کرد. در آن لحظه آهنگ شادی پخش شد و همه دست افشانی کردند و برخی نیز به پایکوبی پرداختند. بدینگونه موجی از شادی و سرور مکان را در برگرفت. صورت ها بشاش و لب ها خندان و غم ها از یاد رفته بود. حسین محمدی معلم هنرمند بهشهری با رقص سنتی مازندرانی که به گفته ایشان لاکسری سماع نام داشت به میدان آمد و با اجرای زیبایش همگان را مبهوت ساخت.
نوای موسیقی سنتی که بصورت بداهه نوازی اچرا میشد بار دیگر طنین انداز شد. عقربه های ساعت به تندی می گذشت تا اینکه وقت نماز ظهر شد و برخی برای اقامه نماز به اتاق دیگر رفتند. پس از
آن هم ضیافت نهار برپا بود.
بهترین بخش همایش
از بهترین قسمت های این همایش، دیدارها ، گپ و گفت ها، بگو و بخند ها ، ذکر خاطرات دوران دانشسرا و یاد ایام گذشته بود. از موذن سحرخیز دانشسرا شهرام فیروزی تا دانش آموز فعال قنبر رستمکلایی، … یاد شد. از برخی دوستان که شوربختانه عمرشان کوتاه بود به نیکی یاد شد. مرحوم محمد کر از گمیشان، مرحوم حاج مهران ارازلی از آق قلا، مرحوم حداد از فاضل آباد، مرحوم محمد اسلامی از گرگان و مرحوم اسماعیل بالویی از هزارجریب. خدا روحشان را شاد گرداند و بر قبرشان نور ببارد.
این مراسم هر چند که در نیمه های زمستان و اوج گرانی ها و مشکلات معیشتی هموطنان به ویژه معلمان و بازنشستگان برگزار شد ولی حضور معلمان دانشسرایی سبز و پر امید بود و محفل را گرم می کرد.
پایان بخش این همایش خاطره انگیز گرفتن عکس گروهی در بیرون از رستوران بود.
در حاشیه چه گذشت؟
علی ایمانیان معلم بازنشسته آق قلایی گفت: در همه همایش ها حضور داشتم. برخی ها به این مراسم اهمیت می دهند ولی برخی از دوستان اصلا اهمیت نمی دهند. در حالیکه این مراسم نتایج خوبی دارد. به نظرم بیشترین حضور دوستان دانشسرایی در همایش آق قلا بود.
داوود کر فرهنگی بازنشسته سیمین شهری و مدیر سابق اداره آموزش و پرورش گمیشان اعلام کرد: بچه های دانشسرا ظرفیت ها و قابلیت های بالایی دارند این امر ایجاب میکند که با هم ارتباط بیشتری داشته باشند. برگزاری اینگونه همایش ها سبب ارتباط بیشتر و ایجاد صمیمیت و همدلی می شود و روی هم رفته انرژی مثبت دارد.
حسینعلی رضایی معلم بازنشسته بهشهری که سه دوره شورای روستای کیاسر بوده است این همایش را مثبت دانست و گفت: همایش می تواند بهتر از این هم برگزار شود. مثلا اگر عکس های قدیمی دوران دانشسرا بصورت کلیپ نمایش داده شود بهتر است. همچنین اگر دوستان خودشان را معرفی می کردند با همدیگر بیشتر آشنا می شدیم.
وی خاطره ای بیان کرد و گفت در آن سالها تیم فوتبال دانشسرا به فینال رسید و در استادیوم آزادی گرگان با تیم یکی از دبیرستان های گرگان بازی کرد که در آن مرحوم محمد کر گل پیروزی را زد و آقای ابراهیم یانپی از بازی اخراج شد.
یکی از بچه ها از مرحوم ایوب مقصودلو یاد کرد که اقتدار خاصی داشت و دانشسرا را مدیریت میکرد. همچنین از آشپزان زحمتکش دانشسرا مش محمد، اسماعیل و مش زهرا و سرایدار و مستخدم دانشسرا اکبر رنجبر معروف به اکبر عمو هم یاد کرد.
در حاشیه این مراسم عبداللطیف ایزدی فرهنگی بازنشسته آق قلایی ساکن گنبد و مدیر مسئول ماهنامه فرهنگی اجتماعی ترکمن دیار ، این مجله را به آقای زنجانی به پاس زحماتش در برپایی این همایش اهدا کرد.
این گزارش را با شعر شیخ اجل سعدی شیرازی به پایان می برم با این امید که ایام شادی مستدام و غم ها و اندوه ها کمتر شود:
یارا بهشت صحبت یاران همدمست دیدار یار نامتناسب جهنمست
هر دم که در حضور عزیزی برآوری دریاب کز حیات جهان حاصل آن دمست
نه هر که چشم و گوش و دهان دارد آدمیست بس دیو را که صورت فرزند آدمست
آنست آدمی که در او حسن سیرتی یا لطف صورتیست دگر حشو عالمست
هرگز حسد نبرده و حسرت نخورده ام جز بر دو روی یار موافق که درهمست
آنان که در بهار به صحرا نمی روند بوی خوش ربیع بر ایشان محرمست
وان سنگ دل که دیده بدوزد ز روی خوب پندش مده که جهل در او نیک محکمست
آرام نیست در همه عالم به اتفاق ور هست در مجاورت یار محرمست
گر خون تازه می رود از ریش اهل دل دیدار دوستان که ببینند مرهمست
دنیا خوشست و مال عزیزست و تن شریف لیکن رفیق بر همه چیزی مقدمست
ممسک برای مال همه ساله تنگ دل سعدی به روی دوست همه روزه خرمست
ترکمن صحرا ، کناره های شهر تاریخی جرجان
لطیف ایزدی ، ۱۵ بهمن ۱۴۰۱
WWW.ULKAMIZ.IR
