انتخابات و قومیت ها

پایگاه خبری اولکامیز – یحیی یاری :《هفت شهر عشق را عطار گشت》
《ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم》

انتخاب و برگزیدن یک شخص برای نمایندگی یک شهر و یا شهرستان معیارهای تعریف شده ای برای خود دارد. همگان واقف هستیم که در کشورهای مختلف و پیشرفته ی دنیا، احزاب و تشکل های سیاسی و مدنی نقشی اساسی در انتخابات دارند.

با توجه به ساختار سیاسی حاکم کنونی در کشورمان ایران، جایگاه احزاب و تشکل های سیاسی و مدنی تعاریف دگرگونی به خود گرفته اند، بطوریکه مشارکت افراد در انتخابات مخصوصن مجلس یا شورا در بین اقوام معادلات را بهم ریخته و متأسفانه قومیت و مذهب نمود بیشتری پیدا می‌کنند.

به نظر می‌رسد تغییر و تحولات سیاسی در حال انجام، در جوامعی همچون کشور عزیزمان ایران، با توجه به بافت های متنوع قومیتی در جهت برآوردن اهداف و نیازهای خود خصوصن در انتخابات ها، در غیاب و نبود احزاب اکتیو و فعال، که جامعه ی کنونی مان از آن رنج می‌برد، ترکمن ها نیز با نگرش به اینکه در تقسیمات سیاسی و پست های مدیریتی و اداری کمترین جایگاه را در خود می بینند، قومیت را برجسته نموده و به جریان های سنتی پناه می برند و از طرف دیگر فارس ها و غیرترکمن ها نیز با مراجعه به جریانات غیر حزبی و سنتی، گزینه ی خود را با برجسته نمودن مذهب برمی گزینند.

هنگامیکه موسم انتخابات فرا می‌رسد و نشست و برخاست های انتخاباتی آغاز می گردد، در بین ما تورکمن ها که اگر یک قومیت محسوب شویم، متأسفانه از بدو شروع فعالیت انتخاباتی، جلساتی بین طوایف مختلف اعم از قوجق ها، یلمه ها، آتابای و قان یغمز ها و یا جعفربای ها و و و … برگزار می گردد و هر کدام از طوایف در نظر دارند گزینه ی خود را از طایفه ی خویش برگزینند.

جامعه‌ ای که هنوز در اختلافات طایفه ای وامانده است و در انتخابشان تخصص، توانمندی، جسارت و شهامت جایگاهی نداشته باشد آیا می تواند حقوق از دست رفته ی خویش را باز ستاند؟

در چنین جامعه ای که پایه و اساس انتخابات از بدو شروع دچار خدشه و ناسلامتی است، به نظر می رسد انتخاب نماینده ای که پایگاه تشکیلاتی و حزبی ندارد و با برجسته گی طایفه و یا قومیت و مذهب پا به عرصه ی مجلس می گذارد، شاید بتواند نیازها و آرزو های ابتدایی را برآورده سازد ولی نمی تواند نماینده ی واقعی یک قوم یا ملت باشد و جامعه ای که نتواند خود را از تعصبات قومیتی، نژادی و یا مذهبی برهاند، همچنان درگیر مشکلات فزاینده‌ای خواهد بود.

به غیر از هنگام انتخابات، بدور از نگرش های سیاسی، افراد جامعه در شهر عزیزمان گنبد در مراودات روزمره ی اجتماعی خود در کمال آرامش و مسالمت‌آمیز در حال زیستن در کنار هم بعنوان یک شهروند هستند.

همچنانکه مشاهده می گردد جنبش‌ های مدنی و احزاب نیمه جان، در تحلیل وضع موجود در سردرگمی این اختلاط وامانده است و شاید این درد بزرگ جامعه ی کنونی مان باشد. نگارنده این نظر را در انتخابات های گذشته نیز از جمله در مصاحبه و گفتگو با کانال تلگرامی و تحریریه صریر خبر اعلام داشته است.

www.ulkamiz.ir