جایگاه خبرنگار در سرزمین ما

پایگاه خبری اولکامیز – آنه محمد مارامایی : در هر جامعه ای  حاکمان و مسئولان در اجرای قوانین و وظایف خود دارای عملکردهای متفاوتی خواهند شد که این  عملکرد متفاوت آنها باعث بروز جریانات و اتفاقات خواهدشد. وهمین اتفاقات  و جریانات هم سوژه مناسبی جهت نوشتن مطالب توسط خبرنگاران وفعالان سیاسی  جهت اطلاع رسانی به مردم می شود.

امابا توجه به جریانات خبری دونوع اهل قلم هستند و دو نوع می نویسند.گروهی ازخبرنگاران بدلایل مختلف ازجمله وابستگی به حاکمان .خود شیرینی به حاکمان وگرفتن درجه واعتبار ازحاکمان و… آنچنان می نویسند که به نفع حاکمان باشد وخیلی ازحقایق را برعکس بیان می نمایند .اما خبرنگارانی هستند که واقع گرا هستند و می نویسند مطالب حقیقی و واقعی را  چه حاکمان خوششان بیاید وچه خوششان نیاید.

خبرنگاران  نوع دوم در نوشتن حقایق ازطرف حاکمان مورد باز خواست قرار می گیرند .واز آنها خواسته می شود که اینچنین حقایق را جهت جلوگیری ازایجاد تنش واعتراضات ننویسند.اما وظیفه خبرنگاری آنها حکم می نماید که حقایق را بنویسند .چون می نویسند. ازطرف حاکمان ومسئولان تهدید می شوند که اگر بنویسند بازخواست.زندانی.جریمه شکنجه و… خواهند شد.

اما درجامعه ما متأسفانه وضعیت خیلی بدتر است.واکثر خبرنگاران وابسته به حاکمان ومسئولان  هستند .ومی نویسند آنطوریکه مسئولان دوست دارند و حقیقتا هم‌نمی شود ازاین نوع خبرنگاران ایراد گرفت. .چون آنها هم حق حیات دارند ومی گویند چرا باید بخاطر نوشتن حقایق که به نفع مردم است زندگی خودمان را دچارمشکلاتی چون زندانی شدن .شکنجه دیدن . محروم شدن از خدمات دولتی خود و خانواده خودمان و… نماییم ..پس بخاطر زندگی خود وخانواده خودمان فقط آنچه را حاکمان ومسئولان ازما می خواهند می نویسیم .و بقول همه چرا سرمان را بدرد بیاوریم .ما می نویسیم تا ازمزایای نوشتن بهره مند شویم نه اینکه تنبیه .شکنجه و… شوییم. که این نوع خبرنگاران درکشورما بدلایل مختلف روزبروز زیادتر می شود.

اما علاوه براین نوع خبرنگاران .خبرنگارانی هستند که حقایق را می نویسند.چون بقول خودشان وظیفه خبرنگاران است که دنبال نوشتن حقایق باشند.یا بنویسند حقایق را یا بکلی قید خبرنگاری را بزنند.چون ازاین طریق وجدانشان آرام می شود ‌.واحساس حقارت نمی کنند .داشتن این نوع دیدگاه درکشورما باعث مشکلات زیادی  در زندگی خود وخانواده خبرنگاران می شود.

گرچه تعداد این نوع خبرنگاران درجامعه ما کم می باشد.اما همین تعداد کم را مسئولان کشورمان تحمل نمی کنند  وهرچند روز می شنویم که خبرنگاری بازداشت شد .روزنامه .ماهنمامه .مجله و…. توقیف گردید .فلان خبرنگار توبیخ شد و….اما سؤال اساسی وجود خبرنگاران درجامعه چه ضرورتی دارد؟ آیا ازنظر حاکمان ومسئولان کشورما خبرنگار باید درجامعه باشد یا نه؟ آیا گفتن حرف ها وسخنانی که طبق خواسته حاکمان ومسئولان باشد.چه اهمیتی درجامعه دارد؟ یعنی اگر در جامعه خبرنگار و یا فعال سیاسی واجتماعی منتقدنباشد.جامعه بهبود پیدا خواهد کرد؟ آیا اگرمنتقدان در جامعه نباشد حاکمان و مسئولان دارای خطاهای آشکار نخواهد شد؟ یعنی آنطوریکه خود می خواهند عمل نخواهند کرد؟ آیا وجود فعالان سیاسی واجتماعی آزاد غیرمسقیم کنترل کننده اعمال مسئولان نیستند؟

درجواب باید گفت صددرصد وجود خبرنگاران منتقد ضروری است چون همین گروه خبرنگاران وفعالان سیاسی  درجامعه است که غیرمستقیم کنترل کننده عملکرد حاکمان ومسئولان می باشد .وهمین حرف ها وسخنان منتقدان است که جامعه درمسیر درست قرار گیرد .وهمین تبادل افکاراست که باعث پیشرفت جامعه می شود.

خلاصه: ای مسئولان گرامی جهت رفاه وآسایش وآرامش مردم جامعه هم که شده بگذارید خبرنگاران حقایق وواقعیت های جامعه را بنویسند .چون اگر این خبرنگاران وفعالان اجتماعی وسیاسی ایثارگرجهت رفاه مردم در جامعه ننویسند جامعه بخاطر خود رأیی و خودکامگی حاکمان و مسئولان روال عادی وقانونی را طی نخواهد کرد‌.وجامعه دچار مشکلات زیادی خواهد شد.

خبرنگاری که فقط وفقط جهت خدمت به خلق خدا می نویسد چه گناهی کرده که باید بخاطر نوشتن حقایق زندانی.شکنجه توبیخ .محروم و… شود .بنظرم برعکس باید این نوع خبرنگارانی که بدون ترس حقایق را می نویسند باید مورد تشویق هم قرار گیرند .چون اینها هدفشان خدمت به انسان های جامعه است  وخدمت کردن هم شایسته تشویق  است نه تنبیه .

بهرحال آرزو دارم حاکمان ومسئولان کشورمان هم مانند سایر کشورهای دیگر با خبرنگاران رفتار نمایند ومنزلت  وجایگاه خبرنگاران را حفظ نمایند .به امید آنروز.